Polisiye roman yazmak için kendini tüm dünyadan soyutlayan bir kız, bir gün karşısındaki apartman dairesine taşınan fazlasıyla tuhaf olan adamdan ilhamla bir dedektif karakter yaratır ve bu sebeple adamı her gün izlemeye başlar. Ve bu, peşinden fazlasıyla ilginç, komik ve romantik olayları da peşi sıra getirecektir. "Masalın başında, zehirli elmayı onun avucuna bırakıp, kendi masalımı terk edeceğim." TÜM HAKLARI, EPSİLON YAYIN EVİ TARAFINDAN KORUNMAKTADIR. ÇALINTI DURUMUNDA, YASAL HAKLARA BAŞVURULACAKTIR.

(Tamamlandı.) Vera: Ne yaptın bana? Vera: Aklımdasın bu gece de. Vera: Anlamıyorum, Vera: Neden böyle oldu? Vera: Neden güzel şeyler bozulmak zorunda hep? Vera: Ben bizi yapboza benzetiyorum, biliyor musun? Vera: Parçaları adım adım dizilmiş, Vera: Güzel bir resim çıkmış ortaya. Vera: Sonra bir rüzgar esmiş, Vera: Dağıtmış parçaları oraya buraya. Vera: Parçaları toplamaya çalışıyorum ama bazıları yatağın altına girmiş, Vera: Kolum yetişmiyor. Vera: Yardım et, Ege'm. Vera: Alayım o parçaları. Vera: Kucağımdaki parçalar da kaybolmadan önce. Vera: Sana Ege'm demeyeceğim bir daha demiştim kendi kendime. Vera: Olmadı. Vera: İzin verir misin sana böyle seslenmeme? Vera: Böyle yalvarıyorum falan ama bunların hiçbirini okuyamıyorsun şu an. Vera: Uyuyorsun güzelce. Vera: Uyu, Ege'm. Vera: Unutursun belki sana çektirdiklerimi. Vera: Uyu, Ege'm. Vera: Rüyanda geçmişimizi gör. Vera: Bu arada, Vera: Hala bekliyorum geçmişi geleceğe taşıyacak periyi. Vera: Neyse, Vera: Çok konuştum. Vera: İyi geceler, Ege'm. Vera: Bizli rüyalar. (Hikayenin akışında küçük birkaç değişiklik olmuştur.)

Bir metro istasyonu, 14 rehin. Sınırlı yemek, Sınırlı su. Tuzak ve ölümler. Hayatta kalmak için neler yapardınız? Peki onlar ne yaptı? Bu oyununun sadece bir kazananı olacak, Ve herkes bir bir ölecek. Benimle bu oyunu oynar mısınız?

"-Adam uyandı! Zihin çizelgesi hareketlenmeye başladı!" "-Gözlerime inanamıyorum, bu delilik! " Kulaklarım çınlıyor, başım çatlıyor, gözlerimi açamıyorum. Neredeyim ben? Konuşamıyorum, bu iğrenç sıvı da ne? "-Efendim bizi duyabiliyorsunuz ama henüz konuşamıyorsunuz, biliyoruz. Korkmayın sakin olun." Benimle mi konuşuyor bunlar? Sesleri çok tuhaf ve kokutucu! Onlarla konuşmalıyım. Hadi, zorla kendini. Hadi bir şeyler söyle onlara! Zorlukla yerimden doğrularak mırıldanabildim: "-Bu..." "-Efendim sakin olun ve korkmayın." Korktuğumu da nereden çıkartıyor? Başım... Başım delirtircesine ağrıyordu: "-Ahh! Bana... Bana ne yaptınız?!" "-Efendim ben kriyojeni uzmanı Ada Arıkan. Dışarıda, bugünü bekleyen milyonlarca insan var. 2020 senesinde, bedeninizin dondurulmasına ve 450 yıl sonra diriltilmesine onay veren ilk insandınız, nihayet uyandınız." (2020 senesinde dondurulup, 450 sene sonra diriltilen milyoner bir doktor, ileri düzeyde teknolojiye alışabilecek mi? Gördüğü her şeyi kaydedebilen lensler, zihin okuyabilen sistemler, bir zihne hapsedilmiş farklı zihinler, mutasyona uğramış insan ve hayvanlar, gerçeklik ve illüzyon, yapay zeka, yapay bitki ve yapay insanlar, yaşamın varlığı kanıtlanmış yeni gezegenler ve haliyle yeni tehlikeli virüsler... Sizi farklı bir dünyaya sürüklüyorum. Burada korkularımız da olacak, aşkımız da, bazen kahkaha atacağız, bazen de duygulanacağız. Haydi! Hayal gücümüzün sınırlarını zorlayalım!) 10.07.19