Ona hiç sarılamamıştım mesela. Hiç elini tutamamıştım. Hiç öpememiştim. Hiç koklayamamıştım. Hiç sevdiğimi söyleyememiştim. Hiç dokunamamıştım. Hiç beraber uyuyamamıştık. Hiç saçlarıyla oynayamamıştım. Hiç dizlerine yatamamıştım. Hiç özlediğimi söyleyememiştim. Hiç, hiç bu kadar değersiz hissetmediğimi anlatamamıştım. Bu kadar hiçin arasında, her şeyim olmayı nasıl beceriyordu? Çünkü bir gülüşü yetiyordu bana. Sayılı sayıda görsem de, yetiyordu. Kıvrılan dudakları hiçliğe meydan okuyup, her şey hâlâ benim elimde, diyordu adeta. 'İstersem bütün hiçliği, çivileri ile beraber tabanından söküp, yerine istediklerimi dikebilirim. Hiçi hep, zerreyi zirve yapabilirim. Her şey hâlâ benim elimde.' Umut var, sadece biraz naza çekiyor kendini. Tutarsam bırakmayacağımı, benim onu dibine kadar harcayacağımı ve ortalığın tozunu attıracağımızı biliyor. Hâliyle gelmiyor. Çünkü küçücük bir umut ile bütün dünyayı karşıma alacağımı bilen herkes gibi, o da korkması gerektiğini biliyor.

Kendine yeni bir sayfa aç başlığı ❤YENİ BİR BEN❤olsun açtığın sayfa da o olmasın yeni bir hayat yeni bir sen yeni güzellikler acının olmadığı hayattan zevk aldığın hayatın güzelliklerini gördüğün yaşama sevincin olduğu yeni bir sen olsun bu sayfada. Herşeyden uzak kalan değil, herseyi seven, aldığı nefesten kurtulan değilde ,daha çok nefes almak isteyen, attığı adımları zor gelen değil, daha çok adım atmak isteyen, ölmek isteyen değil daha çok yaşayıp daha mutlu olmayı isteyen. Yeni bir sen, seni acılara hapsedecek bir insanı değilde seni acının bile ne olduğunu nasıl bir duygu olduğunu bile hissettirmeyecek birini sevme dileğiyle aç bu sayfayı başlığı gibi olsun bu sayfa . Yeniden bir ben, herseyden zevk almayan değil, her şeyden zevk alan, üzülen değil ,mutlu olan yeni bir sen bu sayfayı açmak için şuan zamanın var tüm acıları unutup kendine bugün bu sayfayı açıp başlığını da ❤YENİ BİR BEN ❤ yap. Unutma bu sayfayı açman için engel olan kişi senin mutluluğunu istemeyen kişi .. #Yenibirben kitabım sizlerle

Onun gri kaldırımda oturup sigara içmesini bekleyen küçük kızdım ben. Bakışları bana döndüğünde 'Acaba ne için kızacak?' diye kendini korkutan Ufaklıktım ben. Gülümsediğinde ona hayran olan, onun güzelliğinden canı yanan biriydim ben. Bana sarıldığında bulutların üzerinde uçan onun Küçüğüydüm ben. Ben Su Yıldırım, Uygar Aral'ın kutsanmış olduğunu düşünen küçük kız. ★★★ 'Sigaran mı ben mi?'diye sordum, Güldü. sonra bir duman daha soludu olabildiğince.'Sigarama sebep olan sen.'dedi. ★MERVE GEZİCİ★

Narın 2. Serisini kendi hayal gücümle yazdım .

okurlarımın isteği üzerine 4n1k kitabının ikinci en güzel kitabına başlıyorum teambali

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Güzel kitap

sahra ahmete yürümeyi bisiklete binmeyi erkek gibi dövüşmeyi öğretmişti.ama hepsinden önemlisi ona aşkın can yakıcı yanına tattırmıştı hem de farkında bile olmadan ... sahra ahmette olan karşılıksız aşkının ağırlığına dayanamayıp çıkmazdan uzaklaşırken botnundan ayçöreği kolyesi dudaklarında tarçın tadı ve çantasında gizemli mektuplarının sahibi MUTLU KELEBEK vardı ancak tüm bunlara rağmen katıldığı okul partisinde trajik şekilde hayatına giren şımarık romeo bir şeyleri değiştirecekti belkide birçok şeyi

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."