81 milyon alem vardır. Biz sadece belli başlı olanları biliriz. Melekler, insanlar, hayvanlar, bitkiler, cinler ve şeytanlar. Peki ya bilmediklerimiz... Normal bir kız olduğunu düşünen Gece'nin macerasına kulak vermeye ne dersiniz? Kapak tasarımı: @CrystalSparkle09

Zeref tarafından kaçırılan Lucy, Natsu ile dağ evinde tutsak kalmıştır. Kardeşlerin arasında kalan Lucy'e neler olacak? Abisinin sevdiği kızı saklamak zorunda kalan Natsu' yu zor anlar bekliyor.

Müzik ,Eğlence,Aşk ,Hüzün ve Komiklik içerir ...

"Benim sevgimin dünyayı değiştiremeyeceğinin farkındaydım. Ama en azından seni değiştirebileceğimi sanmıştım, Kim Taehyung." for @blinkpanda Başlangıç: 17.09.2017 ©nemesislau2017 Taesoo ☆ Yoonnie ☆ Jirose ☆ Liskook

"Antik Yunan Tanrıları'nın çocuklarına ev sahipliği yapan Tanrılar Okulu'na hepiniz hoş geldiniz! Tanrılar Okulu, Olympos'ta doğan çocukların bolluk ve rahatlık içerisinde yaşamalarına karşın dünya üzerinde kurulan bir okuldur. Bu okulda çocuklar, insanlar gibi eğitim görecek, aynı zamanda Tanrı ve Tanrıça olabilmek için mülakatlara gireceklerdir. Bir gün dolap kapağını kapattığınızda Afrodit'in kızını ya da Ares'in oğlunu görmeye hazırlıklı olun ve okulumuzda keyifli vakit geçirin! Sevgilerimle, ikinci kuşak Şarap ve Eğlence Tanrısı, Müdür Dionysos." ➤start: 220418 finish: 270818 ➤tüm hakları saklıdır. ➤Kitap kapağı Balaccie'nin Büyü Dükkanı'ndan satın alınmıştır.

"Ne o Kızılay gibi kan mı topluyorsunuz?" "Bu kız mal." "Sensin o. öküz." "Sen BANA öküz mu dedin?" "Evet lan dedim." "Susun. Kim öküz kavgasına daha sonra devam edersiniz. Ben açım ve biliyorsunuz ki ben açken iyi şeyler olmuyor." "Açken sen sen değilsin." Dedim

Cadıların, vampirlerin, büyücülerin, kurt adamların.. Aklına gelebilecek tüm garip insanların olduğu bir kent düşün. Burası senin hayal gücünün oluşturduğu kent, bir ütopya. BTS & Blackpink ©nemesislau2018 ✨ Bu kitap kapağı Balaccie'nin Büyü Dükkanından satın alınmıştır.

Hiç beklenmedik bir anda, soğuk bir adam dahil oldu, sıradan olmaktan sıyrılamayan hayatlarımıza... Sadece onun varlığıyla, bütün hayatımın ipleri koptu ve başıboş kalan kaderim, Kızıl Gözlü Adam'ın varlığıyla şekillendi; ellerinde yoğruldu, gözlerinde boğuldu. Acı çektiğimde bilirdim ki, o da acı çekerdi. Ölümle yüzleştiğimde ise koşar gelirdi. Cehennem çukurunu andıran gözleri vardı. İçine düşüp yandığım, yandıkça harlanan ateşin beni yuttuğu, yaktığı bir kızıllık. Acıların arasından doğmuş olan adam, Mete, tanıdığım en insancıl varlıkken, Acılarla beslenen adam, Albatros, tanıdığım en karanlık varlıktı. Ve her nasıl oluyorsa, İkisi tek bir beden içinde sıkışıp kalmış, Savaşıyordu. İşte bu savaşın ortasında kaldı kalplerimiz... Kah yandı, kah söndü, kah kül oldu ama asla ölmedi, ölümsüzdü! **KİTAP YASAL OLARAK KORUMA ALTINDADIR - KOPYALANMASI YASAKTIR** KBV 17.10.2015-Cumartesi Vampir kategorisinde 1.!!! KİTABIN ESKİ İSMİ KORUMAM BİR VAMPİR'İDİ.

Büyü gücünüzün olduğu fantastik ve bir o kadarda gizemli bir dünya düşünün. Hayal ettiklerinizi gerçekleştirebiliyorsunuz. Yaşantınıza onunla birlikte yaşamaya devam ediyorsunuz. Peki onca zaman boyunca ne ile besleniyor bu büyü? Bir karşılığı olmadan benliğinize işlemez herhalde. O da hayatın bir parçası. Karşılığını almadan yardım etmez. Bu her zaman böyle olmuştur. Müzik bunun için var işte. Benliğinizdeki, ruhunuzdaki büyüyü beslemek için var. Büyüyü istiyorsanız müziği kullanırsınız. İstemezseniz de orası size kalmış. Ama ben müziği çok seviyorum. Bestelerim, şarkılarım hepsi sevdiğim için var. Ve onu benliğime işleyen büyüyü bilmeden sevdim. Peki öğrendiğimde ne olacak? Peki ya gizemli olaylar? kimin yaptığı belirsiz olaylar döngüsü? Nasıl olacak? İşte orasını bilmiyorum. Emin olduğum tek bir şey var. Ne olursa olsun müziği bırakamam. Benim için nefes almak gibi bir şey. İnsan nefes olmadan yaşabilir mi?

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."