Başına buyruk, asi, hırçın Mercedes ve hikayenin kötü çocuğu Rüzgar'ın tutkulu hikayesi. Daha fazlası hikayede saklı....

Şiir, insanın kendine ve etrafına farklı bir gözle bakması için açılan bir pencere gibidir. O pencereden ne kadar sık ve ne kadar yakından bakarsak kendimizi o derecede sonsuzluğa açılan bir dünyada buluruz. Bu dünya hissettiklerimizi ilk anlayabileceğimiz şiir dünyamızdır. Ve biz yaşadığımız sürece de dönmeye devam edecektir. Bir insan hissetmeden birisine şiir yazamaz. O şiiri size yazıyorsa sizi hissetmiş demektir. Ve bu, dünyadaki en güzel şeylerden birisidir.

Kafamı dayadığım camdan yola bakarken birden içime oturdu geçmişim.. Çok değil bir sene öncesinde nasılda bambaşkaydı her şey… Sevdiklerime veda etmek zorunda kalmış Arda’mla baş başa kalmıştık.. Şimdi her şeyden habersiz yepyeni bir dünyanın kollarına kucak açmış İmkansızıma doğru savruluyordum… ******* “ Efendim” “Burçin, ben Hasan” “ Evet, seni dinliyorum Hasan” Hasan’ın beni aramasına çok şaşırmıştım bunca aydan sonra… “ İstanbul’a gittiğini duydum. Bunu hiç beklemiyordum seninle bir kez daha görüşelim mi diyecektim ” Ona ne diyeceğimi bilmiyordum kafam çok karışmıştı. Ama yanımda oturan adamın ellerinin ne kadar sinirle direksiyonu kavradığını görene kadardı bu karışıklık. “Ben evet İstanbul’daydım ama şimdi oraya geliyorum. Yoldayım geldiğimde konuşabiliriz o zaman” Birden arabanın durduğunu yerimden sarsıldığımda fark ettim. Suat’a baktım direksiyonu kavrayan ellerinin boğumlarının beyazlaştığını görebiliyordum. Bana öyle bir baktı ki gerçekten kapıya yapışacaktım. “ O adamla görüşeceğini sana düşündüren ne?” “ Çünkü ona görüşeceğimi söyledim” “ Benimleyken onunla görüşemezsin” “Neden?” “ Ne demek neden?” “ Neden görüşmeyeceğim?” “ Çünkü ben izin vermiyorum. Anladın mı? Sana kararlarımı sorgulamadan yapmanı söylemiştim.” “ Ben tamam dediğimi hatırlamıyorum. Ayrıca şu an İstanbul’da değiliz o yüzden dediklerini yapmam gerekmiyor.” “ Değil İstanbul, uzaya da gitsek sen benim dediklerimi yapacaksın.” Aklımdaki intikam çarkları teker teker dönmeye başlamıştı. Ve işte oyun zamanı…

Düzenlenmiş bir oyun. Kurulan planlar. Kurtarılması gereken bir aile. Ödenmesi gereken bir bedel. Yolunda gitmeyen şeyler. Yıkılan kurallar. Ve,en önemlisi...Hissedilmemesi gereken duygular.

"Dahası sen bir rüyasın," dedi çocuk, "neden kendine yardım etmeyi denemiyorsun?" Emily herkes kadar sıradan biri olduğunu düşünüyordu. Herkes kadar sıkıcı ve alışılagelmiş bir adı, sürekli rastlayabileceğiniz türden bir görünüşü ve bisiklet sürmek gibi yavan hobileri vardı. Ne var ki bu genç kız bir gece yarısı yatağından zıplayarak uyandığında hiçbir şeyin bir daha asla aynı olmayacağından habersizdi. O artık kendini uykuların çok ötesinde ve hayallerin ulaşamayacağı kadar muhteşem bir dünyada bulmuştu. Fakat Emily'nin bu rüyadan uyanıp hiçbir şeyin göründüğü kadar harika olmadığını fark etmesi uzun sürmeyecekti. "Hayatlarımızı bir rüyayla karşılaştıranlar haklıymış. Uyanık uyuyor, ve uykuda uyanıyormuşuz." -Montaigne

Gözlerini kapat... Gürültülerin altında ezilmiş olan sessizliği dinle. Ruhunu gökyüzüne doğru özgür bırak... Ve çok iyi hissettiğinde aç gözlerini... Babanın ani ölümünü duy, haykırışların bitmemişken ellerindeki vasiyetnamenin yazılı olduğu kağıdı hisset, etrafına bak. Birçok insanın baskıcı gözleri üzerinde. Çöküntü altında olduğunu görüyorsun, babana ihtiyacın var... Ama yanında olacak kimse yok. Kalbinin son ritimleri kulağına ulaşırken önüne uzanan eli görüyorsun. Tek çare bu ele tutunmak ve gün ışığını görebilmek. Tuttuğunda bu eli, farklılık hissediyorsun, intikam ve gizem kokuyor bu el. Bu keskin koku sana zarar verirken merak duyguların içini kemiriyor... Gizemini çözmek istiyorsun, bu sert kokuyu yumuşatmak, fakat çok yanılıyorsun. Merakın seni arkandan bıçaklayacakken yanında iki kızı da uçuruma sürüklüyorsun. Ve dudaklarından dökülen kelimeler "Eyvah, Gizli Görev!" Hey okuyucu! Bu hikayeye başladığında durmak istemeyecek, sayfalardaki kelimelerde takılı kalacaksın. Belki kendini bir kahraman yerine koyacak, hayalinde canlandıracaksın. Belki de beğenmeyecek daha ilk kelimelerde bırakacaksın okumayı! Hangisini seçeceğini çok mu merak ediyorsun? Okumaya başla ve hikayenin sihirli kelimelerinde cevabını ara. ...

Bir gün uyandığınızda erkeklere karşı fobiniz olduğunu fark etseniz ne hissederdiniz? Tuba bu sorunun cevabını çok iyi biliyor çünkü tam olarak bunu yaşıyor. Başına gelen korkunç olaylardan sonra erkeklerden korkmaya başladı, artık evinden dışarı bile çıkamıyor. Yine de her şeye rağmen kendini toparlayıp fobisini yenmek zorunda. Bunu yapabilmek için ona bir erkeğin yardım etmesi gerek. Önünde ise tek bir şansı var: Hiç tanımadığı, hayatını bildiği gibi şekillendirmek için uğraşmış, başına buyruk bir adam olan Ege Tekin. Peki işler Tuba'nın düşündüğü gibi yolunda gidecek mi? Yoksa geçmişte kalan sırlar bir bir açığa çıkarken korkularına yenileri mi eklenecek? Başlarına gelen bütün kötülüklere rağmen birbirlerinden güç alarak beraber yürüyen Tuba'yla Ege'nin heyecanlı ve sürükleyici hikâyesi...

" Mum olmak kolay değil, ışık saçmak için önce yanmak gerek."

Umut birkaç günlüğüne süslese de gözlerini, sonunda yine çığlıkların yankılanacaktı ıssız sokaklarda. Bu bizim hikayemiz; umutsuz zihinlerimizdeki sonsuz günışığının hikayesi. 27.08.14 - 10.01.15 ∞