''Bön bön çocuğu izleyeceğine yemeğini ye.'' ''Seni mi izlememi tercih ederdin?'' iğnelemem ona koymamış olacak ki, çapkınca sırıttı. ''Kusura bakma, çilli. Tipim değilsin.'' ''Bana diyene bak! Seni gidi aptal çam yarması!'' Sandalyesinden kalkmadan önce son kez bana bakıp göz kırptı. ''Dikkat et de, çam yarması seni ezmesin, çilli.'' Devam kitabı Bir İçim Su'dur.

Bomboş bir sokakta sadece iki kişi vardı. Biri ben, diğeri de sokağın öbür ucunda bankta oturan orta yaşlarda bir kadın. Kadın boşluğa bakıyordu ve düşünceli görünüyordu. Ona dikkat kesildiğim de fark ettim ki sanki biraz da tuhaf görünüyordu. Eli sürekli çantasındaydı. Oturduğum yerden ayaklanıp ona doğru gitmeye başlamamla kadının çantasından çıkardığı silahı kafasına dayaması bir oldu. Ardından ani bir silah sesi patladı ve o anın şokuyla sokağın ortasında kalakaldım. Aslında her şey böyle başlıyor ve aynı zamanda böyle de bitiyordu...

Ben Hayat Aksoy, kendi kliniğimde psikolog olarak çalışıyordum.. Babamın ölümünün ardından herkese, her şeye sırtımı döndüm. Bir kaç ay sonra kendime gelip, babamın intikamı için geri dönmemin ardından gelişen olaylara artık yetişemiyordum. Hem maddi hem de manevi olarak sıkıntılar çekiyordum ve yıpranmıştım. Ne yapacağımı bilemez bir duruma geldiğimde ailemle ve arkadaşlarımla görüşmeye başladım. Babamın ölümündeki sırlar tek tek ortaya çıkmaya başlamıştı bile. En güvendiklerim bile güvenimi boşa çıkarmıştı. Büyük bir hayal kırıklığı içerisindeydim... Ama hala umudum vardı. Zamanla belki bir şeyler düzelirdi.