Nilgün: "Bunu da beğenirsin, Oktay. Annen hep kahvaltıdan sonra çay içerdi, hatırladın mı? Sen de o zaman bizimle otururdun. Ne de çok büyüdün..." Neyi ima ettiğini düşündü Oktay. O sırada ister istemez aklına sertleşen aletinin pantolonun üzerinden belli olma ihtimali geldi. Oktay, gülümsedi. Annesinin mutfakta geçirdiği sabahları hatırladı. Annesi ve Nilgün'ün her zaman birlikte kahvaltı yaptıklarını, bu küçük ayrıntıların aslında yılların birikimi olduğunu düşündü. Gözleri, Nilgün'ün sırtına kaydı. Onun elbisesi kısa ve vücut hatlarını güzelce belli ediyordu. Nilgün mutfağın ortasında, çay bardağını Oktay'a uzatırken, etrafındaki hava zarif ve etkileyiciydi. Oktay, kısa bir an için Nilgün'ün bacaklarını ve belini fark etti. Gözleri, elbisesinin alt kısmına kaydı. Elbisesinin kısa kesimi ve vücudunun hatlarını belli etmesi düşünmeden Oktay'a başka şeyler düşündürmeye başladı. Bir an için, Nilgün'ün giydiği iç çamaşırının ne olabileceği kafasında şekillendi. Kafasını çevirerek tekrar Nilgün'e odaklandı. Nilgün'ün gülümsemesi hala devam ediyordu, bir yandan da mutfakta işler çalıyordu. Ancak bu kısa anlık düşünceler, Oktay'ın kafasında soru işaretleri bırakmıştı. Bunu daha önce hiç düşünmemişti ama şimdi, Nilgün'ün içindeki kadınsı cazibenin farkına varıyordu. Nilgün'ün kendine olan güveni, vücudunun hatlarını nasıl zarifçe taşıdığı, bir yandan da yaşına rağmen hala gençlikten bir şeyler taşıyor olması, Oktay'a farklı bir açıdan geliyordu. Tanga, onun elbisesinin altındaki bir detay gibi, farkında olmadan gözünün önündeydi. Kalçaları, minicik vücuduna oranla çok belirgin ve güzel duruyordu. İster istemez iştahı kabarmaya başladı Oktay'ın. 18 yaş ve üzeri okuyucu kitlesi için uygundur

• +18 fazla içerik vardır. • Nefeslerim erkekliğine düşerken herhangi bir harekette bulunmayıp, sadece dudaklarımı hafifçe değdirdim. Gri eşofmanından belirginleşen büyük organı, dudaklarımla daha fazla büyürken buna tanık ve aynı zamanda sebep olmak çok garipti. İnledi ve kafasını yatağa daha da gömdü. Dudağımı bir sıra halinde gezdirirken yanaklarım adeta alev almıştı. Dişimi hafifçe hassas erkekliğine sürtünce kısık bir küfür edip kafasını kaldırdı ve kolumdan tutup beni yatakta sırt üstü yatırdı. Nefes nefese hali beni baştan çıkarırken dudaklarını dudaklarıma bastırdı. × +Safir Gümüş +Anthony Roosevelt

"Saçların uzunmuş.." dedi ama tereddütü epey açıktı adamın. Ama bugün denilenden sonra yanlış anladı kız, adamın bundan rahatsız olduğunu düşündü nedense, daha yeni görüyordu Giray saçının hepsini. Tam olarak olmasa da düğünleri bile olmuşken saçını açmaktan çekinmemesi gerektiğini düşünmüştü, helaldi artık sonuçta... Aynadan onunla göz göze gelince sordu aynı tereddütle, "Keseyim mi yani?" Giray kaşlarını çattı kızın tavrıyla, ilk tanıştıklarında her lafıyla bir kasırga koparacak kadar kesin olan Dilrûba artık her daim kırılgandı.. Artık evli olduklarında, kocası sıfatı taşıdığından mıydı bu tavrı? Bazen düşünüyordu, ona yardım edeyim derken bastırmış, ya da ezmiş miydi hiç? Boyun eğmeye mahkum mu hissettirmişti? Düşündüğüyle kendine olan öfkesini atamadan sordu kıza, "Niye kesecekmişsin?" "Dökülür belki. Aynı odada olacağız ya.." yutkundu, boğazını tazeledi ama sözlerini tazeleyemedi, ne diyecekti ki? Bilemedi Dilrûba.. "Dağılır her yere." Giray rahatsız olurdu belki kendisinden parçaları her yerde görürse.. Onun konuyu açmamasını uzun bir süre aynı odada kalacaklarına yormuştu çünkü.. Gözlerini kızdan ayırmadan yaklaştı Giray. Bakışları onun uzun saçlarını okşasa da eli çekindi, mahrum kaldı bu tatlı zevkten, "Dökülsün.." dedi yumuşakça, Ben toplarım senin ardından.' dedi içinden, 'Bir de saklarım, kimseler göremez, benim mahremim olur..' 'Senin gibi...' Saçlarını tutarak hafifçe tebessüm etti Dilrûba, "Salık gezmem o zaman, fazla dökülmez.." dedi ama saç değildi tam olarak kastettiği. Hayatında bana dair pek bir iz bırakmam, rahatsız, olmazsın diyordu.. Şu akşamdan itibaren herkes biliyordu evli olduklarını... O yüzden sanki iki gün önce değil de şimdi kıyılmış gibiydi nikâhları.. Öyle hissediyordu. "İstediğin gibi gez, nasıl rahat eder, nasıl istersen.."

Gözleri öfkeyle kaplıydı kızın. Resmen burnundan aldığı nefesi aynı şekilde alevler şeklinde salıyordu. Hayatında çok saçmalık görmüştü de böylesine ilk defa tanıklık ediyordu. Üzerinde ki mavi gömleğin kolunu çekiştirip montunu eline aldı. Hava neredeyse eksi derecelerdeydi fakat kızın umurunda dahi değildi. Bir an önce ölmek istiyordu da Allah korkusu ve olmayacak hayalleri vardı. Ondan dolayı uslu bir kız olmayı seçip ailesinin diretmelerini şimdiye kadar sessiz kalmıştı. Şuandan sonra kalması bile imkansızdı da merak ediyordu. Gerçekten de merak ediyordu sabrı ne zaman tükenip kendiyle beraber evreni ateşe vereceğini. Az kalmıştı kesinlikle çok az kalmıştı. Öfkeli bakışları girdiği cafede köşede ki masada oturmuş adama kaydı. Sanki adam bakışlarını hissetmiş gibi kafasını kaldırmasıyla gözleri kesişti. Selvi hızlı adımlarla ilerleyip ilk defa özensiz bıraktığı saçlarıyla adamın karşısına oturdu. Adam buruk bir tebessümle kıza bakarken kız kollarını masaya yasladı. Adam elinde tuttuğu fincanı indirip, 'Hoş geldin Selvi' dedi. Kız ise, 'Nasıl benimle evlenmek istediğini söylersin Cengiz abi' dedi... Arada kocaman on dört yıl, kırılmış hayaller, yorulmuş kalpler vardı. Buna rağmen belki kadın düştüğü cehaletten kurtulurdu yada hep korktuğu başına gelirdi. Babası gibi bir adamla evlenirdi. Adam ise imkansız olmasına rağmen belki bir ümit sevilirdi bu küçük kadın tarafından. Hayaller farklıydı ama ikisinin de ortak amacı vardı. Mutluluk... ~~~~~~~~~~~~~~~~ ""Selvi& Cengiz"" ~~~~~~~~~~~~~~~~ Kurguda +18 cinsellik barındıran sahneler olacağı için rahatsız olacaklar okumasın. Hakaret eden engellenecektir ✔️ ""Kurgu mahalle konuludur. Çok ısrar eden sevgili okuyucularıma ithafımdır"" Başlangıç: 15.02.2021 Bitiş: 30.04.2021 Kapak tasarımı için @avestadesign e sonsuz teşekkür ederim ❣️

Adana'nın kendisine getirdikleri ile yeni bir gelecek için uzaklaşmak isteyen bir kız evinden fazla uzak duramayacağını anlayıp geri dönüyor. Çok fazla kaybetmiş bu kızın artık kazanmak istediği tek bir şey var. Aşk. Çocukluk aşkını içinde gömdüğü mahzenden geri çıkarıyor. Ama herkes için Cio olan bu adam Ece için tekrar Cihangir olabilecek mi ? Bu aşkı tekrar yaşatabilecekler mi ? En önemlisi hayatta kalabilecekler mi ? Hürriyet bu sefer geçmiş ve gelecek arasında çok fazla gidip gelecek..

*** "Hiçbir şey beni senin bu korkaklığın bu ilişkiye sahip çıkmayışın kadar üzemez. Seni seviyorum diye senden vazgeçemiyor değilim. Bugün olmaz yarın. Vazgeçerim. Bir başkasına aşık olurum!" dedim öfkeyle. Elini ağzıma kapattı, bir elini belime koyarak bedenimi kendine çekti. Savrulan bedenimin eğer tutmasaydı düşeceğine emindim. Ellerimi göğsüne koydum. Gözlerinin içine bakarken çatık kaşlarının altındaki yeşil gözleri, benim günlerdir denediğim ama yapamadığım şeyi yapıyordu. Öfkesini, bedenime ince ince işliyordu. "Madem öyle... Hazırlan." Elini çekmediği için anlamadığımı sadece bakışlarım ile iletmeye çalıştım. "Bir ay sonra nişan, şubat tatilinde düğün." Ben söylediklerinin etkisi ile şok olurken arkasını döndü, bizim evin bahçesine doğru bir iki adım attı. Ondan çıktığına emin bile olamadığım gür bir sesle bağırdı. "Aytekin!" Kalbim korku ile kasılırken yanına koştum. "Ne? Ne yapacaksın? Hey!" Beni dinlemedi, önüne geçip durdurmaya çalıştığım bedenini sola kaydırdı, bir daha bağırdı. "Aytekin!" Bizim evin ışıkları ile birlikte Cemile teyzelerin ışıkları da açıldı. "Ferhan..." Dediğimde bakışlarını ağabeyimin penceresinden bana çevirdi. "Ferhan yok..." dedi alayla. "Ferhan ağabey diyeceksin." Ellerini havada iki kez itiraz edercesine salladı. "Pardon! Korkak, gururlu, aptal ve sevmeyen Ferhan ağabey diyeceksin!" Bizim evin kapısı açıldığında son kez onu durdurmaya çalıştım. "Ferhan böyle değil. Bir anlık öfke ile değil!" dediğimde ellerimi tuttu, göğsünden indirdi. "Ne bağırıyorsun lan?" diyen ağabeyime aldırmadan bana bakarak konuştu. "Gözünde adamlığım kalmadı ya, bırak onun gözünde de kardeşliğimiz kalmasın. Ama sen..." Bakışlarını yanımıza gelmesine bir iki adım kalan ağabeyime çevirdi. "Bu saate sonra vazgeçme hakkına sahip değilsin." ***

-TAMAMLANDI- Aslında namussuz damgası yemem herkes açısından daha kolaydı. Ailemin isteği dışında bir erkekle ilişkiye girmiş olmam, hatta gayri meşru bir çocuğumun olması, evliyken başka bir adama kaçmam veya kötü yola düşmem tecavüz mağduru olmamdan daha iyiydi. Tecavüz mağduru namus cinayetine kurban gitmezdi. Mağdur, tecavüzcü canilerin elinden sağ kurtulmuşsa eğer bir ömür ötekileştirilip, yıllarca acınacak bir yükten ötesi olmayacaktı. Tecavüz mağduru intihar ederdi, maktul olmazdı. Bu yüzden Semih'i ayartmış olmam istismara uğramamdan daha iyi bir seçenekti. Böylelikle babam beni öldürüp bir kenara atabilirdi mesela. Böylesine kan dondurucu bir hadiseden rahatlıkla bahsediyor olmam benim hatam olmamalı; çünkü bu topraklarda kadın bedeni başlı başına namus kavramına eş değerken, kadın zina yaptığı takdirde bu tür cinayetleri meşrulaştırmak çok olağandı. Bir "mağdur" olduğum için aslında tam olarak toplumdan istedikleri gibi kolayca dışlanamıyor, görmezden gelinemiyordum. Oysa gayrimeşru çocuğum ve ben, toplumdan dışlanabilir, yok sayılabilirdik. Hatta başka ahlaksızlıklar yapmış, çok kimselere büyük zararlar vermiş biri bile olsam, bu, tecavüz mağduru olmamdan daha kolaydı.

KİTAP OLACAĞI İÇİN YAYIMDAN KALDIRILMIŞTIR! Hayalet yazar olan Winona; tutkulu hikâyelerini, ünlü bir yazarın isminin ardına saklanarak insanlara ulaştırmaktadır. Yazdığı; cesur ve seksi hikayeler tam anlamıyla hayal ürünüdür. Çünkü Winona yazdığı tutkulu ilişkilerin hiçbirini deneyimlememiş bir bakiredir. Bir gün işlerin o kadar da iyi gitmediği bir dönemde ''eksiklerinin'' farkına varan Winona bunun için çare aramaya başlar. Arkadaşının çalıştığı otelde ona yardım ettiği bir gün o aradığı çare tam karşısındadır. Etkileyici bakışlar, ahlaksız tavırlar, Tanrı'nın yarattığı en harika görünüş... Tüm bu özellikler ünlü jigolo Alexander Connery'den başkasına ait değildir. Şehveti deneyimlemek için ne hoş bir seçim... Fakat işin içine aşkı karıştırmadan seks yapmak, şekersiz tatlı dilemek gibidir. Başlama Tarihi : 17.09.2020

Hikaye, 1980'li yılların yaz sonuna doğru havaların serinlediği, yaprakların sarardığı ama sonbaharın henüz açık seçik bir şekilde kendini göstermediği bulanık bir zaman diliminde aittir. Bir genç kızın uzaktan uzağa gördüğü ve henüz tanımadığı bir adama hayranlık duyuşunu, ardından çevresinin onay verdiği ve hiç görmediği biriyle hayatının en önemli kararlarından birini verişini, bu kararın üzerine de omzuna yüklediği sorumlulukları nasıl yöneteceğini anlatır. Hava nadiren güneşli, toprak çoğunlukla verimli, Nare her zaman sessizdir. Buna tezat epeyce gürültülü bir adam hayatına girmek için yollar aramaktadır. Keyifli okumalar. ... Hikaye Karadenizde geçmektedir.

"Aklım almıyor," diye söylendi kendi kendine, beni aniden kavradığı elimden yeniden kendine çekti ve dudaklarını saçlarıma bastırdı. "Ben sana böyle his-," duraksadı. "İnsanlar nasıl seni yaralayabiliyorlar?" Konuşma engelli bir kız ve onun için işaret dili öğrenen bir adamın hikâyesi...