''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Burası bir kar küresiydi, biz de içindeki figürler. Bizi tutup salladılar, ne olduğunu anlamadık, alt üst olduk...

"Ben bir söz verdiysem tutarım sarı." dedi. Alışmıştım artık bu cümleyi onun ağzından duymaya. Her zaman söylerdi. Sözlerine sadık bir adamdı. Hafifçe gülerek başımı sağa sola salladım. "Keşke bu cümleyi bana ilk kez söylediğin ana dönebilsek." dedim. O kadar isterdim ki bunların yaşanmamış olmasını. Şu an tek bir dilek hakkım olsa Barlas ile ilk tanıştığımız ana gitmek isterdim. Çünkü o an bile şu anki andan daha iyiydi. Tanışmamız alevler içinde olmuştu evet, o kadar da güzel bir an değildi ama Barlas'ın beni kendisinden silmesi daha katlanılmaz bir acıydı. Alevlerin içinde kalıp yanarak ölsem, canım daha az acırdı. Tek bir dilek hakkı istemiştim ben demin burada, sarmaşıkların altında, isteğimin üzerinden gökten bir yıldız kaydı. Ben ne mi diledim? Ne kadar acı yaşarsak yaşayalım, bu hikayenin başına dönmeyi...

İçinde yaşadığım tüm bu dünya yalanmış. Şimdi, gerçeklerin yerini efsaneler aldı. Benim hikayemin olayı ise, buradaki efsanenin ben olması.