"Ben, ben, ben seni affetmeyeceğim!" Dik durdu Anka, bedenini dik tutmaya çalışması öyle yakıyordu ki canını, öyle sızlatıyordu ki. Ama ona karşı dik durmaya çalışıyordu, onun kendisine yaşattığını unutmayacaktı! Onun karşısında boyun da eğmeyecekti! "Biliyorum biliyor musun?" Gülümsedi Anka, gözyaşları gözünden akıp giderken gülümsedi Araf'a. "Sen! Beni kendine aşık ettin, şimdi de beni babamın önüne fırlatacaksın ya Araf Demirel!" Yaklaştı Araf'a, "bir gün sen geleceksin o fırlatıp attığın o kapıya. Geleceksin, ama ben seni kalbimden fırlatıp atmış olacağım o gün! Ben senden önce de vardım, sen beni şimdi yakıp yıksan da, ben toparlanacağım. Senden sonra da var olacağım! Beni attığın o çukurdan, ben bir gün kurtulacağım." Gülümsedi, tırnakları avuç içini delip geçse dahi gülümsedi. "Sen geleceksin bir gün. O attığın kapıdan, beni bir gün almaya geleceksin Araf Demirel! Ama o gün sende benim şimdi yandığım gibi yanacaksın, biliyorum, inanıyorum. Sen beni intikam uğruna attığın o kor ateşte, bir gün sen yanıp kavrulacaksın!" • kapak tasarım: @aryamcilo •

Hayat, beklemediğin, ummadığın, tüm hayallerinin, umutlarının tükendiği o anda bir mucize doğdururdu. Bir anda solan o gülümsemeni, aydınlatırdı. Hayallerinin tekrardan varolmasını sağlardı, tekrar hayal edebilmeni. Benim içinde aslında böyle olmuştu, tüm hayallerimin, umutlarımın tükendiği o anda ışık saçmıştı o karanlığıma. Tekrardan var etmişti beni. • kapak tasarım: @aryamcilo •

"Sevdim. Sevdim ben evet, sevdim! Bunun için suçlayacak mısın beni babaanne? İçimdeki sevda yüzünden, suçlayacak mısın beni? He ağabey?" Dolmuş gözlerini ağabeyine çevirdi, "içindeki o sevdanı çekip atacaksın Naze!" "Sen atabildin mi ağabey? İçindeki sevdanı, yüreğinden çekip atabildin mi?" "Ben onun kim olduğunu öğrendiğim gün çekip attım yüreğimden." Naze başını iki yanına salladı, ona doğru yaklaştı. "Atamadın ağabey, atamadın. Sen onu gönlünden atabilmek için Rojda ablamla bile evl-" "Yeter artık Naze! Hatalı değilmişsin gibi bir de üste çıkmayı bırak!" Naze gözlerini Rojda ablasına çevirirken kaşlarını çattı, amca çocuklarıydı. Ama bu önemsiz bir detaymış gibi amcasının oğluna sevdalanmıştı Rojda. Miraç'a.. "Sen peki? Söylesene, ağabeyimin acısından yararlanıp evlenmedin mi ağabeyimle! Onun Zilan ablaya aşı-" "Kes sesini!" Miraç'ın bağırışı konakta yankılanırken hızla tuttu Naze'nin kolunu, hızla çekiştirerek merdivenlere doğru ilerledi. • kapak tasarım: @aryamcilo •