♌ İNTİKAMDAN DOĞAN TUTKULU BİR AŞK ♌ Küçük yaşta anne ve babasının ölümüne şahit olan acımasız genç bir adam... Edim Demiray. Daha on sekizinde uyuşturucuya mahkûm olan bir kız... Lavin Kutup. İkisi bir araya gelince, öfkeleri cehennem olacak. Tenleri alev alacak... Porselen güzelliğindeki tenine doğru fısıldadı. "Sana sahip olmak istiyorum, Lavin. Önce olabileceğim en kibar şekilde, sonra olabileceğim en sert şekilde. Canını yakmak ve yakmamak istiyorum. Sesli olmanı ve sessiz olmanı istiyorum. Zevk almanı ve almamanı istiyorum. Seni nefessiz kalana kadar öpmek istiyorum. Sonra küçük bir nefese muhtaç olup, o nefesi benim ağzımdan almanı istiyorum." EDİM DEMİRAY & LAVİN KUTUP ❄?❄ İlk yaynlanma tarihi | 9.Mayıs.2016 Yazan | ELİSYA ROYAL

"Tekrar söyle, Alvina." Yerimde rahatsızca kıpırdandım. Ağzımdan kaçırdığım için zaten pişmandım, tekrar edemezdim. Çok utanıyordum. "Ben... Bir şey demedim," dedim. Yiğit ısrarla üzerime geldi. "Söyledin, sen az önce bana çok özel bir şey söyledin, küçük kız." Onlar için sessizce bir kitap açıldı. Sayfaları rüzgârla savruldu, savruldu, savruldu. Her kelimesi kalemsiz yazılmış, sessiz satırların bulunduğu numarası on sekiz olan sayfa sessizce yerinden söküldü. Uçtu, uçtu, uçtu. Sonunda, damına kadar kırık dökük bir evin, kapısına sessizce paspas gibi serildi. Sessizliğin Pençesinde yaşayanların aşkı, hiçbir aşka benzemez. Bazen bir aslanın pençesindeymiş gibi saldırgan, bazen bir serçenin pençesindeymiş gibi naif... Her aşkın bir sesi varsa, onlarınki sessizlik üzerine kurulmuştu. Kelimler, birbirini sessizce anlayan insanlar için gereksiz bir ayrıntıdan ibaretti. Bu tablodan, harfler ve sesler silindi. YİĞİT ÖMER YALÇINKAYA & ALVİNA GÜNAY ? İlk yayınlanma tarihi | 12.Kasım.17 Saat | 21:23 Yazan | ELİSYA ROYAL

Sadece bir sokak lambasının aydınlattığı, sokak arasından titrek ve korkak adımlarla ayrıldım. Arkama bakmaya bile cesaret edemezken, gözlerim bir anda, istemeden ellerime kaydı. Kan içinde olan ellerime bir süre ruh gibi baktım. Ne yaptığım konusunda hiçbir fikrim yoktu. Neredeydim ve nereye gidiyordum? Hatırlamıyorum.. Birden gök gürlemesiyle irkildim. Bakışlarımı ellerimden çekip gökyüzüne baktım. Anında bardaktan boşalırcasına yağmur yağmaya başladı. O an fark ettim ne kadar ciddi bir durumla karşı karşıya olduğumu. Hızla rengi, yağmurdan belirginleşen kanlı ellerime baktım. Nefesim düzensiz bir hal alırken istemsizce arkama baktım. Ayrıldığım sokakta, kan lekeri duruyordu ve adamın eli duvarın arkasından görünüyordu. Korkuyla önüme döndüm ve koşar adım oradan uzaklaşmaya başladım. Havanın daha fazla soğuması ve yağmurun şiddetini arttırması üzerine titremeye başladım. Cebimde titreşen telefonumu almak isterken ellerime odaklandım. Dolan gözlerimden yaşlar süzülmeye başlarken, hiçbir şey yapamadım. Telefona bakmayı es geçip, soğuktan kızaran ve akmaya başlayan burnumu çektim. O kadar yağmur yağmasına rağmen elimdeki kan izlerinin gitmeyişi sinirlerimi bozuyordu. Gitmesi gerekirken aksine daha da gözle görülür hale geliyordu! Boş caddeye hıçkırıklarım ses vermeye başlarken cebimdeki telefon tekrar titredi. Olduğum yerde durdum ve etrafıma baktım. Kimse yoktu. Issızdı. Sanki bambaşka bir dünyaya gelmiştim. Insanlardan uzak olan. Sadece ben ve az önce öldürdüğüm ceset.. Instagram: CaprazlamaWattpad

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''