Zorunluluktan doğan bir aşk hikayesi Bir berdel sonradan bu kadar güzel olabilir miydi? Birbirlerini sevebilirler mi İlk aşk olabilir mi

Insan hayatı boyunca mutlu yasamak ister,sevdiği insanla yaşamak ister,doğru insanı bulmasını ister. peki ya buna izin verilmeden, dogru insanı bulamadan,hic beklemedidigi anda saçma sapan bir TÖRE yüzünden evlendirilirse nolur..

-Eğer bir suçum varsa adaletin yerini ihanete bırak eğer bir suçum yoksa Haksızlığı kalbime göm ve git burdan.Oğuz ağa -Ben senin kalbine haksızlık değil acı ve gözyaşı gömebilirim ancak. Sen sadece acı ve gözyaşına layıksın çünkü. -Bir gün bana aşık olup benden af dilediğin zaman sana bu sözlerini hatırlatıcam. İşte o zaman benden değil kendinden nefret edeceksin Oğuz ağa. ...... Hiç bir zaman sen uzaklardasın diye vaz geçmedim...! Adını gecelerime...! Hasretini bu günüme...! Sevdanı yarınlarıma...! Kalbini kalbime mühürledim...! ... AŞKIN İKİNCİ HALİDİR TUTKU Aşiret ' bir Tutku'

Bir adam tanıdım. O benim aydınlığım oldu. En çaresiz anımda, geçmişin gölgesi altında ezilen ruhumu oradan kurtardı. Yürek acıdan başka tüm hislere yabancıyken, yaşayan bir ölü yeniden canlandı. Gülümsemeyi öğrendim. Çekilen onca acıya rağmen gülümsemem gerektiğini. O adam Baran'dı. Nefret duyduğum şehrin sokaklarında çıktı karşıma. Gözlerinin rengi kadar tuhaf ve karışıktı. Elimden tuttu. Beni bir enkazdan ayağa kaldırdı. Tüm hislere yabancı olan yüreğime dokundu. İnanmak istemedim. Birini sevebileceğime, benimde bir yüreğimin olduğuna, onun benim her şeyim olacağına inanmak istemedim. Belki de korktum. Annemin ardından onunda gideceğini düşündüm. Aramıza mesafeler ördüm fakat o mesafelere fazla dayanamadı. Ben uzak kalmaya çalıştıkça yakınlaştı ve yıkılmaz sandığı duvarları yerle bir oldu. Büyük bir boşluk açıldı. Tüm engeller o boşluktan içeri sızdı. Geçmiş açığa çıktı, gelecek kalan son umudu da öldürdü. Artık kendimizi savunabileceğimiz bir cephemiz yoktu. Sadece birbirlerine ihtiyaçları olduğunu düşünen iki beden ve kaybedenlerin yazıldığı bir hikaye vardı. Bu, bizim hikayemiz. Bu, bizim yangınımız. Ve bu bizim ilk kaybedişimiz değil. ❁ ❁ ❁ ✓ Hikaye yazarların izni olmadan başka bir yerde paylaşıldığı veya taklit edildiği taktirde yasal işlem başlatılacaktır! ✓ ©Tüm Hakları Saklıdır. ✓ NAZİN isminde yayınlanan ilk ve tek kitaptır!

Bir kadın düşünün;Öğretmenlik yapmak için geldiği yerde töreye kurban gitmiş... Bir adam düşünün;Kalbine ve toprağa gömmüş acısıyla ayakta kalmış... Bir berdel düşünün;Karşılıklı nefreti birleştirmiş... Bir Mardin düşünün;Yine aynı göz yaşları toprağına dökülmüş... Bir Mardin kitabı düşünün;Bunların hepsini kapsamış...Peki ya diğer kitaplar gibi nefretle başlar aşkla mı biter?Yoksa nefretle başlayıp ölümle mi biter?Hadi buna okuyupta karar verelim....

BUKE 20 YAŞINA KADARERKEK GİBİ YETİŞMİŞ ASİ HIRÇIN İNATÇI BİR KIZ.TÖRENİN BARIŞ BERDELİ KARARIYLA BABASINI ÇİĞNEYEREK ANKARYA HEM OKUMAYA HEMDE YENİ HAYAT KURMAK İÇİN GİTMEK İSTER AMA BARAN TÖRELERİ BİLDİĞİ İÇİN BUKEYİ ZORLA MARDİNE GETİRİP EVLENİR VE KISA SÜREDE BUKEYE AŞIK OLUR .YA BUKE BU EVLİLİĞE KARŞIYKEN BARAN A AŞIK OLABİLİR Mİ? HER MUTSUZ UYANDIĞI GÜNE NALET SEBEBİNİ SEVEBİLİR Mİ? NEFRET ETTİĞİ ADAMI BENİMSEYEBİLİR Mİ?

Kurtulmuştu işte Ahsen sonunda doktor olmuştu. Ama atladığı bir şey vardı onun hikayesi yağmurdan kurtulup doluya tutunmak gibiydi. Babasından kurtulmuş ve asla kimsenin cesaret edip yanına yaklaşmadığı Miran ağaya tutulmuştu. Ne olucaktı sevebilecekmiydi ahseni Miran ağa? Yoksa sevmeyip nefretinimi sunacaktı hep? Peki Ahsen kendinden nefretmi ettirecek? Yoksa kendisine aşıkmı edicek? Gelin öğrenelim neler olacağını. Kapak tasarımı; writerladyy aittir.

???????????????????????????? Adım attı. Sağlam bastı. Bastığı yerin canı acıyor, kadının yürüyebilmesi için fırsat tanıyordu. Kadın, gözlerini gezdirdi, büyük bahçede duranlarda. Attığı adımlar onu konağın kapısına sürüklüyordu. Adım attı, acı kondu.. Adım attı, gökyüzü ağladı. Adım attı, hiç kimse yaklaşamadı kadına. Yürüdüğü yol dikenlerle kaplıydı. Dikenler gözlerine battı. Ama ağlamadı. Gözleri kan ağladı, kanı içine aktı ama yine de ağlamadı. Bir güç geldi ellerine kondu, büyük gürültüyle dış kapıyı açtı. Kapıdan dışarı adımını attı. Gözü karardı, yinede adım attı. Nereye, kime gideceğini bilmeden, adım attı. Burnunda bir ıslaklık hissetti. Elini burnuna götürdü. Kalbi ezildi. Eline baktı. Kanı hissetti. Gözleri karardı ve dizlerinin bağı çözüldü. Yere yığılacakken soğuk bedenine konan bir sıcaklık hissetti. Bedenine sinen koku yaklaştı. Sonra bir nefes aldı.. Bir nefes çarptı yüzüne.. Sesler duydu.. Sesler geldi.. Ve gözlerini araladı. Gözleri bir çift kızıl kahveye takıldı.. Gözlerini kapadı ve dudakları mırıldandı; "kaybettim" Önyargı olmadan ve kalıplaşmış düşüncelere sığmadan okumaya başlayın derim..

Dört gözle beklediğim minicik kızımı elime verdiler eğilip kulağına usulca fısıldadım; Bejan.. Adı gibi dertsiz olsun istedim. Halbuki doğar doğmaz öyle bir yük bıraktım ki o minicik bedenine babalığımdan utandım!Baba olmak bunu mu gerektirirdi? Ben kundaktaki bebeğimi can dostuma, ağama feda ettim..! Mirza RONAH Doğar doğmaz kaderleri çizilen iki genç.. Beşik kertmesiyle birleşen iki hayat.. Kaderlerinin karşısında çırpınan iki yürek... Bejan ve Miran ağanın kaderleri karşısında verdikleri amansız savaş...