Önünde kalın çizgilerle çekilmiş yolun dışına çıkıp gerçek hayata temas etmek insana nasıl bir güç getirir? Bu güçle kalbinizin kendisiyle bile mücadele edebilir misiniz? Hayrankurgu görünümünde aslında herkesin bir yaş döneminde yaşadığı "ben bu hayatla ne yapıyorum" karmaşasına bir bakış ...

"Özür dilerim." "Dileme.Ben özür diliyor muyum? Sana köpek gibi aşık olduğum için senden özür diliyor muyum?" *** O benim öğretmenimdi, bana nasıl güzel sevilir o öğretti.

''Sana yaklaşmama neden izin vermiyorsun'' ''Utanıyorum'' ''İnsan neden öğretmeninden utanır ki?'' ''Olduğumuz durum açık değil mi?''

Farklı bir başlangıç, Farklı bir son... Aramızdaki bu çekimden nefret ediyordum!Sanki ondan uzaklaşmak istesem de bizi birbirimize bağlıyordu.Yakışıklı kelimesinin tanımı gibiydi ama karakteri umursamaz,değişken ve tuhaftı.Kafam allak bullaktı üvey kardeşimi sevemezdim.Lanet olsun hayatıma girdiğinden beri hayatım değişti. -Ada Onu gördüğümde beni ele geçiren heyecanı yok etmek istiyordum.Uyumak için başımı yastığa koyduğumda onun belinin kıvrımını ve diğer ayrıntılarını hayal etmek istemiyordum.Lanet olsun!Onu sevmeye başlamıştım ve onu sevmek istemiyordum.Güzel,asi ve hırçın kesinlikle tamda iştahımı açan bir tipti.Tek sorunda üvey kardeşim oluşu.Sikik hayatımı onun düşüncesi ele geçiriyordu. -Ufuk