BAŞKA... Her şey o cümleyle başladı. Bu cümle, öylesine güçlü bir cümleydi ki daha bir çift göz onu gördüğü anda başlamıştı pek çok şeyi değiştirmeye. Karar verildi ve yeniden yazılmaya başlandı hayat defterine satırlar. Hayal bile edemeyecekleri şeyler yaşadılar. Sevdiler, aşık oldular, nefret ettiler, korktular, kaçtılar, acı çektiler... Ve bir gün, her şey sona erdiğinde, geriye tek şey kaldı söylenecek. "Belki de olması gerekeni gerçekleştirmek için değişti her şey. Ait olan ait olduğunu bulsun diye." ********** Birbirleri için o kadar Başka'ydılar ki... Kalbin, kalbimin ritmini yakaladığında... BAŞKA

Sadece aydınlık ve görünen taraf belli etmez beni seni ve herkesi...

"Geçmiş, şu an ve gelecek arasındaki fark, inatçı bir illüzyondan ibarettir." Teknolojiyi çıkarların için kullanıp bir dönüştürücü mü olursun yoksa dönüşen mi? 2532'de Yapılan ilk başarılı beyin nakli insanlığın kaderini değiştirdi.〄 Kafasını iki yana sallayıp, "Sadece 30 saniye." dedi. Zaman kalmamıştı. Hızlıca attığım mekanizmayı sırtına takmaya başladı. Odadan çıkıp yapmam gerekeni yaptığım için artık yerimizi bulmalarını sağlamalıydım. Bu yüzden odadan çıktığım an kapıyı aniden kapattım. Kulakları delen bir alarm sesi duyuldu. Kilidi kırdığım için odanın kapısının izinsiz açılıp kapandığı bilgisi hemen gitmişti. Üst düzey seviyeden arama çıktığını 4. seviye alarm sesinden anlamıştım. Bu şu demek oluyordu, oda gerçekten önemli bir odaydı. Emin olmuştum. Sadece şuan için tek korktuğum şeyin başıma gelmemesini diliyordum. Düşünürken çatının kenarına yaklaştığımızı fark etmemiştim bile. Biz içerdeyken hava çoktan tekrar aydınlanmıştı. .."18.." .."17.." "Acele etmeliyiz. Alarm sesleri gittikçe artıyor, siyah alarma geçtiği an onlar için tek odak noktası biziz demektir." *** Sessizlik. Önce, sessizliğin içindeydik. Yerküre'nin üzerine ani bir sessizlik çöktü. Bu gürültüden daha da beterdi. Bir süre hiçbir şey olmadı. Ardından gelen gürültü sessizliği parçalarcasına delip geçti. Kapak tasarımı ve kurgu tamamen bana aittir. Tüm hakları saklıdır.

Herkesten farklı olduğunu biliyordu. Farklı olmanın yanlış olduğunu da biliyordu. Yanlış olan saklanmalıydı. Onu da tıpkı bir yanlış gibi gizlemişlerdi. Padişah kızını çok sevdiği için kuleye, kral nefret ettiği için onu korunaklı bir malikaneye kapatmıştı. İkisi de acımasızca yalnızlığa mahkum edilmişti. Bir fark dışında... Biri sevildiğini bilerek ölmüştü. Diğeri nefreti iliklerine kadar hissederek ölecekti. Güneş... Bizi ne hayatta tutar? Su mu? Yiyecek mi? Aşk mı? Sevgi mi? Onu ayakta tutan tek şey intikamdı. Aldığı nefesti intikam, uyuduğu uyku, yediği yemekti. Yanlışı biliyordu. Gizlendiğini biliyordu. Padişah da kral da umurunda değildi. O, yanlışın peşindeydi. Nefreti hissetmesine gerek yoktu. Nefret, yıllar önce yerleşmişti bedenine. O soğuktu, nefreti rüzgârdı. Ayaz... Yanlışların doğrulara, doğruların yanlışlara dönüştüğü bir hikâye... "BAŞLANGIÇ"