They never thought one drunk night would end to something like this.

Kırık kalpleri, onları birleştirmişti. Bir hata, o kalpleri birleştiremiyecek kadar parçalamıştı. Kendilerini bir masala, bir yarışa sürüklemişlerdi. ©Selinarat,2015. Hayran kurgu #157.

"Evet seni deli gibi seviyorum Bay odun Min Yoongi." "Evet seni deli gibi seviyorum Bayan Çatlak Alya."

Kapıyı kapatır kapatmaz olduğum yere çöküp ağlamaya başladım.Ufaklık ha ? Anında rollerimize bürünmüştük bile, replikleri ezbere biliyorduk sanki.Kimi kandırıyorum! Bu teklifi yaparken onun bana "hayır senden vazgeçmem" demesini bekleyip kollarına koşmak istemiştim.Ona hala nasıl güvenmişsem, böyle bir ihtimali aklımın ucundan geçirmemiştim.Çok mu aptaldım yoksa çok mu aşık ? Onu seviyor muyum ? -Bu sorunun cevabını bilmiyorum. Damarlarımda kan yerine su akarsa, Dilimde ölürse kelimeler dilsiz olursam, Cüretsizce söyleyeceğim.

TAMAMLANDI Bu benim için zor. Ancak kendimi sana kaptırıyorum. Beni kendine çekiyorsun Jeon Jungkook.

Onun kafasına sıkacaktım. Bitecekti her şey. Sonrasında kimsenin beni öldürmeyeceğini de söylemişti. Onu öldürmemek için hiçbir nedenim yoktu. Öyle sandım... Öyleymiş gibi yapmaya çalıştım. Sonra birden ona "Beni seviyor musun?" diye sordum. Dudaklarımdan kopan soru başta onu şaşırttı, dağılan şaşkınlığının akabinde sıkıntıyla iç çekti. "Zorlaştırma Tutku. Buna vereceğim cevap işini kolaylaştırmayacak." Silahı avucum içinde sıkarken taviz göstermedim. Tekrar sordum. "Reha, beni seviyor musun?" Birkaç saniye sessizce gözlerime baktı. Orada ne aradı ne buldu bilmiyorum. Ölümü kabullendiği gibi bu sorunun cevabını da kabullendi. "Evet." Ateş ettim. Evet der demez, namludan çıkan mermi onu buldu. Omzuna aldığı yarayla yalpalanarak geriledi. Bembeyaz kesilen parmak boğumlarım, siyah demirle tezattı. Bir zamanlar bende böyle şeylerle tezat düşecek bir kadındım. Susmadım, silahımı da indirmedim. Yine sordum. "Beni seviyor musun?" Aldığı derin nefesin ardından bağırdı. "Evet!" sesi gürleyen gök gibiydi, kulaklarımda yankılanırken beni korkutuyordu. Nefes nefese kanayan yarasına bakarken sakinleşebilmem imkansızdı. Bu defa silahın hedefini bilerek ıskalayıp yeniden ateş ettim çünkü ona ateş etseydim, ölümcül bir yara alacaktı. Amacım neydi? Silah zoruyla ona beni sevmediğini söylettirmek mi? Ne kadar dayanabileceğini ölçmek? Beni sevdiğinden mi öldüremiyordum onu? Hâlâ neyi bekliyordum kafasına bir kurşun sıkmak için? Reha'nın yüzündeki ifade sabrının taşmak üzere olduğunu sinyallerini veriyordu. "Eğer beni öldürmeyeceksen indir o silahı!" 🖤🗝️ Karanlığın Aç Çocukları Serisi; Akılbaz (1.kitap) ve Canbaz (2.kitap) olmak üzere iki kitaplık bir seri ve bütün bölümleri burada tamamlandı. ⚠️Uyarı: 18 yaşından büyük okuyucular için uygundur. Cinsellik ve çeşitli suç unsurlarını içerir.

"Hey, Sierra" he said, wetting his cherry lips with his tongue while staring at me, a somewhat amused look in his green irises. And in that moment, I realised that I was screwed. [BOOK TWO - read Artwork first] 2/11/19 #86 in fanfiction

Wren Martin is socially awkward. She blocks off herself to the world, hiding behind her favorite hoodie. All she wants to do is keep a low profile, and graduate well enough to qualify for a college scholarship. But then a babysitting job leads her to cross paths with Asher Reed, Eastview Highʼs notorious athlete. When a field injury kickstarts his senior year, heʼs turning his free time and attention to Wren. And maybe she might not want to be invisible after all. ***** [Watty's Collector's Edition Winner] [TFA Runaway Prize Winner] [[word count: 150,000-200,000 words]] Cover designed by Ashley Santoro

Family life of Lisa Manoban and Jennie Kim Manoban together with their children ❤

Onu sevmek için doğmuştu. # 15.02.2019