"Verdiğim acıyı silebilmek için her bir saç telini öpmek istiyorum," dedi. Önce nefes almayı bıraktım. "Ama bazen öpünce de geçmez," dedi. Buz kestim. ... BU HİKAYEDEKİ OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR VE GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA BİR İLGİSİ BULUNMAMAKTADIR! Yayınlanma Tarihi: 21 Mayıs 2017 Maça Kızı 8, üç kısımdan oluşan bir seridir; hepsi bu kitap altında toplanacaktır.

Yanlış zamanda yanlış yerde bulunan tek beden... "O adama ne olacak? Kim bu insanlar?" meraklı bakışlarımı kıza çevirdim. Bana endişeli gözlerle bakıyordu. Hızla yaklaştı. Sanki gizli bir iş çeviriyormuş gibi davranıyordu. "Sen bu adamların kim olduğunu bilmiyor musun?" başımı olumsuz anlamda salladım. Kızın omuzları düştü. "Nasıl düştün ellerine?" bende tıpkı onun gibi fısıltıyla konuştum. "Ben sadece vurulan adama yardım ettim." kız dudağını dişledi. "Hayatında hiç birine yardım ettiğin için pişman oldun mu eğer olmadıysan çok ama çok pişman olacaksın. Ahh be kızım genceciksin çok güzelsin." dediklerinden hiçbir şey anlamıyordum. "Bu adamlar hayatında görebileceğin en tehlikeli en korkunç insanlar. İnsan demeye bin şahit ister. Bıraksaydın ölseydi oracıkta." şok içinde kıza baktım. Neler söylüyordu böyle. "Eğer içerideki adamı yaşatamazsak. Buradaki tüm doktorlar hemşireler ölür. Sende dahil." *Tüm hakları bana aittir. Çalınma durumunda yasal işlem başlatılacaktır.*

Gökyüzünü seven herkes davetlidir :)

Mayanın hayatı labirent gibiydi çıkış yolu bulamıyordu. Kendi hayatına yabancıydı çünkü kendi hayatını başkaları yönetiyodu. O daha doğmamışken başlamıştı bu zulüm, önce anne ve babasından ayrıldı sonrada ihanetlerini öğrendi. Kız saftı ,masumdu,korunmasız ve ürkekti bir kelebek kadar hassastı. Adam kardeşi için her şeyini verirdi. Onu korumuştu herşeyden. Kimsenin haberi yoktu ondan ,saklamıştı onu, duvarların arkasına. Dış dünyanın kötülüklerinden korumuştu ama adam bilmiyordu unu en çok yaralayan kendisiydi ,yasaklayarak sakınarak büyüttüğü kardeşini en çok yaralayan kişiydi oysaki... Koşmaya başladım nefessiz kalmak umurumda değildi kaçmak zorundaydım yoksa, yoksa bana da o çocuğa yaptıklarını yapacaklar. Koşuyordum hiç bir şeyi umursamadan arkamda bıraktığım hiç bir şeyi umursamadan düşmeyi, ağlamamı, nefessizliğimi umursamadan. Tek düşündüğüm ne kadar korktuğum ne kadar... çaresiz olduğum. Savunmasızlığım. Bana ne yapacaklardı? O çocuğa ne yapıyorlardı? Neden karnından kanlar akıyordu ? Neden onun canını yakıyorlardı ? Neden ? Neden ? Gülüyorlardı ama neden ? Mutlu olduğunu için mi ama o çocuk ağlıyordu. O anladım hayatın duvarların dışında güzel olmadığını çocukların ağladığını ve onu sakinleştirecek kimsesi olmayışını. Onun için abim bana izin vermiyordu. Ağlamayayım diye canım yanmasın diye. Yalnız olmayayım diye...

" Berzan?" " Şilanım?" " Hani ben bazen sana odun ,öküz falan diyorum ya." Berzan yüzündeki yarım ağız gülümsemeyle " Olsun yavrum biz seni böyle kabul ettik. Sorun değil. " " Ya dalga geçmesene! " sesini kontrol etmeye çalışarak devam etti. " İşte sen unut onları tamam mı. Çünkü senden beteri de varmış. " Berzan çatık kaşlarla "Beterin beteri diyorsun yani?" Şilan omuz silkerek " Yani." Demiş ve çayını yudumlamaya devam etmişti.Taki Berzan kimsenin bakmadığı bir anda boynuna yaklaşıp " İntikamı alınacak Şilan hanım. Her konuda bir numara olmayı severim bilirsin." Demiş dudaklarını boyuna yerleştirmiş ve fisıldayarak devam etmişti " Bunu konuyu daha sessiz daha özel bir yerde masaya yatırmayı teklif ediyorum." Boynundan kulağının hemen altına çıktı " Yatak da olur, masa da . Seçim senin." İşte şimdi öksürme sırası Şilandaydı. Berzan ise zafer kazanmış bir edayla odadan çıkmıştı. Başlangıç : 13/06/2017

(Tamamlandı.) Papatya'm: Çağrı, Papatya'm: Müsait misin? Çağrı'm: Müsaitim, bebeğim. Çağrı: Ne oldu? Papatya'm: Uyuyamıyorum. Çağrı'm: Neden, Çağrı'm: Bir şey mi oldu? Papatya'm: Hayır, Papatya'm: Yani aslında evet. Papatya'm: Ben, Papatya'm: Seni çok özledim. Çiçekli Aşklar serisinin birinci kitabıdır. Serideki bütün kitaplardan bağımsız okunabilir.

Göz göze geldiği tüm erkekleri etkisi altına alabileceği halde, o bir tek kişide tutuklu kalmıştı. Göz göze geldikleri her anda onu etkisi altına alan tek kişiye. Nevra Asena Karahan, vatan aşkıyla yanıp tutuşan bir adama kapılmıştı. Bilmediği şeyse aynı şekilde Kağan Akıncı'nın da ona kapılmasıydı. Kağan Akıncı onun için bir milattı. Sıradan olan hayatını alt üst eden bir milat. Babasının Asena'sı, annesinin Nevra'sıydı o. O adı gibi bir Asena'ydı. Tam bir dişi kurt. Öncesinde sadece Asena'yken, şimdi kalbinde Kağan'ı taşıyan bir Asena'ydı. * * * * * * * * * * Büyük kayanın arkasına yaslanarak elindeki silahını yavaşça yere koydu ve kulağındaki telefona dikkat kesildi. Yaklaşık 9 gündür ilk defa çekiyordu telefonu. "Oralar nasıl? Güzel mi?" Telefonun ucundan kızın naif ama alaycı sesi çıkınca gözlerini kısarak ciddiyetle çevresine baktı. Dağın başında onlar tarafından elleri ve ayakları bağlanmış bir kaç terörist. Tiksinerek diğer tarafa baktı. Askerlerinin bir kısmı yorgunluktan yere serilmiş bir şekilde yatarken, Fırat ve bir kaç kişi gülerek muhabbet ediyorlardı. "Hayır" Karşı taraftan ses gelmezken sanki kız 'neden' diye sormuş gibi, özlemle iç çekti ve "sen yoksun" diye fısıldadı.

Şanlı bir asker... Cesur bir kadın... Mükemmel bir anne... Yıllarca pes etmeden , cesurca her sorunu göğsünü gere gere aşmış ve TÜRK ORDUSUNA hizmet etmek için dişini tırnağına takmış , her şeye rağmen kendine bir düzen kurmuş bir KADIN. En önemlisi bir anne. Dağılmış bir aile... Yıllarca birbirine karşı savaşan ama kaybeden yine kendisi olan bir aile... ____________ Karışan çocuklar hikayesi okumak ve aynı zamanda güçlü kadınların hayata karşı savaşlarını görmek istiyorsanız doğru hikayedesiniz. Burada pes edenlere yer yok! Ama pes etmek istemeyenlerdenseniz yerimiz bol. Burada herhangi birinin hikayesini değil hem bir kadının , hem bir askerin , hem de bir annenin hikayesini okuyacaksınız. (TAMAMLANDI) __________ Eccedentesiast (Dördüzler) , Rüzgara Karışan Ruh ve Berceste'nin yazarından... Selam çiçeklerim! #aile - 1. #komutan - 1. #abiler - 1.

Hamza Mahir GÜMÜŞPALA Tanıdığınızı söyleyemem, henüz.

Dilsiz bir kızın kalbi tüm kötülükleri kendisine çekiyordu. Hiçbir kalp bu kadar değerli olmamıştır. Yeşil, Ötanazi Okulu'na sürgün edildiğinde o yıllarda henüz bir çocuktu. Öz babasının onu nasıl bir yere mahkûm ettiğini bile bilmiyordu. Ötanazi Okulu, Amerika Birleşik Devletleri'ne bağlı olan Alaska'da açılmış karanlık bir okuldu. Bildiğiniz tüm o okulları unutun çünkü Ötanazi Okulunda öğretmenler ders vermiyordu. Her biri kendi dalında uzman bilimcilerdi ve oradaki amaçları bir okul dolusu öğrencinin üzerinde deneyler yapmaktı. Öğrenciler ise sıradan öğrenciler değildi çünkü her biri idam cezası almış mahkûmlardı. Okul onları satın alarak kendi deneylerinde kullanan karanlık bir girdaptan farklı değildi. Bir kez içine girince çıkmak mümkün değildi. Yeşil tüm o tehlikeli mahkûmların içinde göğsünde değerli bir kalple yaşamak zorundaydı. Herkes onun kalbini isterken kurtların içine atılmış bir kuzudan farklı değildi. Kalbini isteyenlerden biri de öz babasıydı. Babasının onun kalbi için okula tehlikeli bir suikastçı göndermesiyle, belki de tüm ezberler bozulmaya başlamıştı. Avcı'da her zaman bu kadar acımasız değildi. Özellikle ateşten kızıl saçları olan ve bir katile gülümseyen hasta bir kadını tanıyana kadar. Şimdi karar verme sırası ondaydı. Avını öldürmeli mi, yoksa korumalı mı? Sayfalar üzerinde konuştuğu bu dilsiz kadınla tam olarak ne yapmalıydı? "Kadın kandan korkuyordu, adam ise kan kokuyordu. Şimdi sen söyle; böyle bir durumda kadın özleyebilir mi ölüm kokan bir adamı?" dedim. "Kadın aptaldı adam ise kadına kör. Şimdi sen cevap ver; her şeye, herkese ve özellikle küçük bir kadına kör olan bir adam bekleyebilir mi kadın tarafından özlenmeyi?" diyerek bana cevap verdi.