--700 Series, Book 2-- Brett has given up. With a string of bad relationship behind him, he came to the conclusion that he doesn't need anyone. He's made it this far by himself, and he plans to keep it that way from now on. He'll never be a charity case. Not for anyone. Money starts to get tight when his last boyfriend leaves him. Instead of going to his boss for help, Brett crawls back to the underground prostitution club for some quick cash. They welcome him, no questions asked, and start lining out customers. Brett sparks the interest of the local playboy curious about what sex with a man is like. He's happy to show him. But when the boy keeps coming around, Brett starts getting the feeling something wrong. This one might know too much about his past. He can only hope that this rich boy won't be as bad as the last.

"alfa'ya en uygun eş benim," dedi paige gururla. "çevremizde -elbette- bir omega yok," gülümsedi. "ve omega güdülerine sahip tek beta da benim, yani, tabii ki beni seçeceklerdi." louis zorlukla yutkundu ve bakışlarını kaçırdı. tamam, omega olduğunu kimse bilmese daha iyiydi. öyleydi, değil mi? ya da; au. louis sadece yeni bir hayat istiyor; kuzeninin neredeyse-eşi olan alfayı çalmak değil.

Ölümcül bir hastalığa yakalanmış ve tedavisini reddeden, yaşadıklarını içinde besleyen, insanlara kendini anlatmayan bir erkek. Her şeyi ardında bırakarak yeni tanıştığı bu insanın peşinden giden bir kız. Yanında götürdüğü cesaret kırıntılarıyla etraflarını sarmalayacak ve kırıntılar birleşip Cesaret'i ortaya çıkardığında herkesin hayatı değişecek. Okyanusun derinliklerinde kaybolmuş cesaret kırıntılarının, gökyüzüne hasret bir yıldıza aşık olma hikayesi. Onlar birbirine kavuştuğunda okyanus ve gökyüzü birbirine karışacak. Ay onlar için şarkı söylerken yaşanacak her şey onlara bağlı. Onların aşkına ve cesarete. © Tüm Hakları Saklıdır.

“Birincisi-” “Harika, bir de maddelemiş.” gözlerimi devirdim. Beni önemsemeden, devam etti. “Birincisi, kimse bilmeyecek.” “Hah, ben de insanlara piçin tekiyle düzüştüğümü anlatmak için ölüyordum.” Sen bilirsin, der gibi omuz silkti. “İkincisi, duygusal hiçbir şey istemiyorum,” yüzünü buruşturmuştu. “Onlar olmayacak, tamam mı? El ele tutuşmam, asla dudaktan öpüşmem. Şu ağlama şeyleri beni her zaman hasta eder, bu arada.” şüpheyle yüzüme baktı. “Bir de bana aşık olmazsan, sevinirim.”