"Sakın, sakın Ala, aklının ucundan dâhi geçirme." Diye burnundan soludu. Sinirle bir adım attım. İşaret parmağımı doğrulttum. "Sakın Yüzbaşı, sakın ola bana o isim ile seslenme. Senin o ismi demeye artık hakkın yok! Balca'yım ben anladın mı?!" Sendeledi, canı yanmıştı, yansındı. Bana bunu yapmayacaktı. "Senin adın o, ben nasıl senin adını başka bir isminle sesleneyim Ala!" Benim adım artık Ala değildi, o Ala'yı bitirmişti, Ala tekrar ölmüştü. Bir daha gelmemek üzere. Sinirle omzundan ittim. Tekrar sendeledi. Kimsenin yıkamadığı Yüzbaşı Karan Çevik'i ben bir itmeyle yıkıyordum. "Öldürdün lan Ala'yı, öldürdün. Bir daha geri getirmemek üzere öldürdün." Gözlerinde yapma der gibi bir hâli vardı. Yapacaktım. "Deme öyle, nolursun Ala yalvarıyorum sana deme öyle." Sol gözünden yaş aktı. "Ne yalvarıyorsun lan sen bana! Ne hakla? Hangi sıfatla bana yalvarıyorsun. Artık ne ölüne ne ölüme Karan Çevik." İki Yüzbaşı, iki çocukluk arkadaşı, iki asker arkadaşı, iki şehit çocuğu, iki yaralı çocuk. Bir tim komutanı, bir o timin askeri. Ya ikisi birbirini tamamlayacaktı, ya da ikisi de birbirini bitirecekti...

"Zamanın birinde çok güçlü bir aslan ailesi yaşarmış..." Kabuslarla kol kola gezen gerçeklere inat, içimizdeki bir umut bir rüyanın peşinden gitmeye çağırır bizi. Rüya, kalbindeki umudun peşinden koşmuş ve nihayetinde dibi görünmeyen yalnızlık denizinin kıyısına vurmuştu. Her şeye rağmen ayağa kalkıp kalemine sarılmış, hem hikayelerini hem de kendi kaderini yazmaya cesaret etmişti. Hayat defterinde yeni bir sayfa açıyorken gelen gizemli bir mesaj, Rüya'yı hikayesinin ilk bölümlerine döndürecek, ona bildiği her şeyi sorgulatacaktı. Uyanmayı istemeyeceği bir rüya mı vardı karşısında bu sefer, yoksa hiç görmemiş olmayı dileyeceği bir kabus mu? Kurtlar sofrasının menüsüne konmuş Akarslanlar'ı, iftiralar ve aşkları, eski hesaplar ve yeni başlangıçları, kabuslar ve rüyaları bir arada bulacağınız Bir Visalin Peşinden kitabında, kadim bir masalın sonu yeniden yazılıyor.

2022 WATTYS KAZANANI Lale lise son sınıfa geçtiğinde düşünmesi gereken tek şey üniversite sınavı değildi. Uğraşması gereken, yeni bir cici annesi ve ellisinden sonra aşık gezen bir babası vardı. Ailenin akıllı uslu kızı olmaktan, her şeyi öylece kabul etmekten sıkılan Lale bir plan yaptı. Böylece babası eski sorumlu haline dönecek, cici annesine katlanmak zorunda kalmayacaktı. Bunun için de, "Leo'nun Günlükleri"isimli yasak bir kitaptan ilham alabilirdi. Sorunlu ve psikopat bir lise öğrencisinin gerçek hayatının anlatıldığı hikayenin Leo'su olduğunu iddia eden bir çılgın ona mesaj atana kadar her şey yolundaydı. Lale bir yandan Leo'nun gizemini çözmeye çalışırken, bir yandan da yolunun kesiştiği genç adamlarda fark etmeden Leo'yu arayacaktı. Peki Leo gerçekten bir psikopatsa, ona aşık olması çılgınca mı olurdu? Leo: Okulun asisi olman için sana üç tavsiye: 1. O kitabı her yerde okuma, okul ispiyoncu kaynıyor. 2. Saçını örmekten vazgeç. Bence at kuyruğu (böyle mi deniyor) sana gayet uygun. 3. Bu kadar güzel gülümseme. Çok sevimli görünüyorsun. Lale: Sen kimsin? Leo: İsmimden çıkaramadın mı? Okuduğun kitaptaki Leo'yum işte. Sana okulu yakmadan önce izlemen gereken yolu anlatacağım.

Tam 9 yıl bekledi onu genç adam. Dönmesini, ona yeniden o ışıltılı gözlerle bakmasını... Ailesi sevdiği kızı zorla götürmüştü Almanya'ya. Bekledi... Senelerce bekledi onu, ama gelmedi. Onun yerine bir baş belası geldi ve önce askeriyeye, sonra mahallesine, sonra hayatına ve en sonunda da yüreğine girdi. Hemde en olmadık bir halde... Şimdi yüreği gerçekten çıkmazdaydı. Ya o kızın elini ömür boyu bırakmamak üzere tutacak ve yarasının ilacı olacaktı ya da ardına bakmadan gidip yok olacaktı... Aşk sandığı geçmişini yalanlayan bir aşkla çarpan bir kalp ve o kalbe sahip çıkmaya çalışan iki yaralı yüreğin hikayesi... En saf sevgilerin çıkmaz sokağında sıra Uğur'un hikayesinde... Ve sizlerle...

Ve Arden Ayman.. O gece sadece sokağıma değil, tüm yaşantıma atmıştı adımını.

"Umarım bir gün yüzün yüzümde uyanmak mümkün olur , yoksa bu dünya yaşanacak gibi değil." BERCESTE 09.07.20

Üniversitenin ilk günü garip bir tesadüfle tanışacak olan iki genç. Ayla Yıldız ve Eray Toprak. Arkadaşlıkla başlayacak olan bir hikaye sizce nereye gider dersiniz? * "Nasılsın yavru?" "Yavrum mu? O ne öyle be, sarkıntılık eden sapıklar gibi." "Öyle oldu dimi? Nedense içimden geldi." "Ben bayağı dalga geçerim bana 'yavru' demenle." "Sen de diyebilirsin hiç sorun olmaz :)" "Ben, sana yavru demek?" "Sen, bana yavru demek." "Peki yavrum." diyerek kıkırdadığımda dalga geçtiğim kelimeyi söylüyor oluşuma bir kez daha gülmüştüm. Sürekli yavrum diyecek halim yoktu ya, maksat gülüp eğlenmek değil miydi zaten? Yaşanmış gerçek bir hikayedir, kurgu haline geldiği için eklemeler yapılmıştır! Başlama tarihi: 03.04.2020 🦋 Kapak Tasarımı: @rosefna Macera #1 (19 Aralık 2020)

Ailesinden sevgi görmemiş olan ve kendini kitap okumaya adayan bir genç kız. Popüler olup pek çok kişinin hayatını değiştiren Ömrüm kitabının onun da hayatını nasıl değiştirdiğine şahit olmak ister misiniz? Bir yandan hikayemizi okurken diğer yandan Ömrüm hikayesini okumaya var mısınız? Hikaye içinde hikaye okuyacağınız bir serüven. Bir aşk hikayesinin iki ayrı insanı nasıl bir araya getirdiğini öğrenmeye hazır olun... Not: Klasik bir wattpad hikayesi değildir! İlk birkaç bölüme bakarak yargılamayın çünkü olaylar birkaç bölüm sonrasında anlaşılacaktır. Bilginize... Başlama tarihi: 24.01.2018 Merak edenler için Serendipçe (Mutlu Tesadüf) anlamına geliyor. Kapak tasarım: Sıla Kosay

#82 "Herbir tuğlası birimizi temsil eden o duvar şimdi Paramparçaydı..." Her şey hiç olmadığı kadar normaldi, sıradan ve tertemiz. Gidişat, içlerine düşen yıldırımla değişmeye başladığında kendilerini bir oyunun içinde buldular. Hayatın gerçek zorluklarından habersiz kendi zorluklarıyla mücadele eden bir grup gencin hikâyesi sizi hayal kırıklığına uğratabilir çünkü onlar, hayalleri işgal edildiğinde, başkalarının hayallerini çaldılar... °Bu hikâyeyi, hayatın yaşamaya değer olmadığını anlayıp yaşamaktan vazgeçen dostum, Yasemin'e ithaf ediyorum. Nur içinde uyu.° - Not | Bu bir Aytil hikâyesi değildir. YAYIMLANMA TARİHİ : 13:06:2015

⚓️ Nilüfer, ismi gibi bataklıkta yetişen eşsiz bir çiçek. Yaşadığı hayat sebebiyle çoğumuzun anlayamayacağı kadar sevgiye muhtaç. Kalbi ise yaşadığı o bataklığa rağmen tertemiz. Onun için hayat, bir gece vakti çalıştığı bardan çıkarken mahallelinin kurduğu tuzak yüzünden kuzeni tarafından darp edilmesiyle başlıyor. Hem iyi ki hem keşkesi olacak insanlarla ilk defa o gece tanışıyor ve gizem, aşk, sırlarla dolu karanlık bir dünyaya adım atıyor... Kitabı okuyacaklar için bataklığa hoş geldiniz. Burada lotus çiçeğinin etrafını saran çamurlu yollara ve pis kokulara hazır olun. 🪷 Masanın üzerine iki küçük bardak, bir şişe rakı ve su bırakan adam içten bir tebessümle yanımızdan ayrıldı. "İçmem ben." Dedim hızlıca. "Hiç içmedim." "Barda çalışıyorsun," telefonunu masaya bırakarak rakı şişesine uzandı.Yüzünde benimle alay ettiğini belli eden gülümsemesini sabit tutarak bardaklara iki parmak kadarınca rakıyı paylaştırdı. "Hiç alkol almadın mı?" "Hayır." Dedim kaşlarımı yukarıya dikerek.Rakı şişesini masaya bırakarak bu kez su şişesini eline aldı. "İyi." Dedi, su ve rakının birbirine karışmasını sağlayarak. "İçtiğin ilk yudumun ardından yalanını karıştırmadığın yüz ifadeni merak ediyorum." "İçmeyeceğim." Ayrıca neden yalanı öne sürmüştü ki? "İçeceksin.Her şeyin bir usulü vardır.O usule uymalısın." "Ne usulü?" Merak içinde bekledim yeni bahanesini. "Rakı ve balığı ayıramazsın." Dedi. "Balıktan çaldığın o deniz için bu rakıyı içmen gerekiyor." Gülmemek için dudaklarımı ısırdım. "Ne yapacak balık, karnımda mı yüzecek?" Güldü.Ama o benim gibi gülüşünü saklamadı. Parmaklarını rakı bardağının etrafına sarıp dudaklarına götürmeden hemen önce "Onu da balık bilir." Dedi.