+18 Η 19χρονη Κατερίνα γνωρίζει έναν πολύ εμφανίσιμο άντρα αρκετά μεγαλύτερο της. Αυτή η γνωριμία θα την βάλει σε μια σαδομαζοχιστικη σχέση που την γοήτευε από πάντα αλλά ποτέ της δεν είχε το θάρρος να δοκιμάσει.

/Mature and unsuitable content for young audience./ The Last Hope, the Ivanov brothers book 1. Trapped by one of the most dangerous men in the Italian mafia, Selina isn't living-she's merely surviving. Until the day she escapes, her son in her arms, hunted by an enemy who refuses to let her go. Her only hope? Nikolai Ivanov, the ruthless Russian mob-an equally dangerous yet mesmerizing man. But offering Selina his protection means declaring war. Between power struggles, shattered alliances, and forbidden desires, Selina must make a choice: face her past... or be consumed by the darkness of the underworld. Selina & Nikolai

With a quirk that allows one to become invisible and hide in the shadows, it's pretty easy for Sumire Eto to fly under the radar as an underground hero. Known of by many but actually recognized by few, she becomes a much more familiar hero when she started working for U.A. High School. The students grow to admire the emerging hero and her fascinating quirk, but it has a dark side in the shadows of the hero and villain realm, and it is a darkness she cannot hide from any longer. With the help of an odd and elusive hero, Sumire finally needs to attack the shadows head on and claim her quirk and hero identity as her own. And perhaps fall in love while she's at it... *WARNING* this story will contain manga SPOILERS from the series through the School Festival arc *WARNING* RANKINGS SEPTEMBER 2019: #1 in "aizawaxoc" #1 in "bokunoheroacademia" #1 in "shota" #2 in "shotaaizawa" [thank you all for the love thus far ♥️] [All BNHA characters belong to the rightful owners; I only own my original character Sumire Eto and elements of the storyline.]

Ήταν σκοτεινά εκεί όπου με πηγαίνανε αυτοί οι μεγαλοσωμοι τυπαδες... Ακόμα να καταλάβω τι γίνεται... Εγώ ένα παγωτό ήθελα να πάρω από το περίπτερο.Τι ήθελα και βγήκα? Δεν μπορούσα να κάτσω σπίτι? Ωχ θεέ μου... Άρχισα να αγχώνομαι για το αν με απαγάγουν...είναι μια από τις φοβίες μου και απλα...δεν θα αντέξω. "Τώρα θα γνωρίσεις το αφεντικό" είπε ένας από τους τυπαδες όπου πραγματικά ακούγεται λες και έχει παρει 10 μπάφους... Για να είναι αυτοί τόσο αυστηροί και τρομακτικοί φανταστείτε το αφεντικό τους. Άνοιξαν την πόρτα και η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει πιο δυνατά, τόσο ώστε να νομίζω ότι θα έβγαινε από στιγμή σε στιγμή απέξω. Και τελικά...ηταν ενα αγόρι μπροστα το οποίο φαινόταν στην ηλικία μου Φορούσε Πουκάμισο και γενικά φαινόταν καλοντυμένος... Ήρθαμε σε λάθος κτήριο?... "Ναι μαμά τρώω και τα αυγά παρόλο που δεν τα χωνεύω....ναι το ξέρω...και εγω σε αγαπώ αλλα-" "Γεια αφεντικό..." Και όμως όχι...