«Γιατί το 'κανες αυτό;» «Έδιωξα τον πέφτουλα κερασάκι. Δεν κάνει τίποτα», γελάει και κάθεται αραχτός στην ξαπλώστρα, ρουφώντας ενοχλητικά το μοχίτο του. Άμα σε ταίσω στα ψάρια θα σου πω εγώ, ηλίθια σαύρα που σέρνεται. «Κάνεις λίγο πιο πέρα; Μου κρύβεις τον ήλιο. Πως θα μαυρίσει αυτό το θεϊκό κορμί;», περηφανεύεται και βάζει το γυαλί του, ακουμπώντας το κεφάλι του στην ξαπλώστρα. Ρολάρω τα μάτια μου πίνοντας μια γουλιά βυσσιναδα, όταν η σπαστική φωνή του Φιλίππου ακούγεται και πάλι. «Ε Ολίβια, πιάσε μου το αντηλιακό μια», απαιτεί, τεντώνοντας το χέρι του σε εμένα. Α δε στα 'πανε καλά αγοράκι μου. Μου έχει σπάσει τα νεύρα οπότε αποφασίζω να σπάσω και γω τα δικά του. «Αμέσως», αναφωνω και τον λούζω με την βυσσιναδα. «Δεν είμαι η δούλα σου. Βάλτο να το επεξεργαστεί το μικροσκοπικό μυαλό σου!», του απαντάω με υφάκι και σηκώνεται αμέσως όρθιος. Η όψη του είναι γελοία και βγάζει καπνούς από τα αυτιά. «Είναι η δεύτερη φορά που το κάνεις αυτό γαμώτο. Σου δίνω τρία δευτερόλεπτα να τρέξεις, γιατί ω, ειλικρινά έχεις πεθάνει!» ... Περίληψη στο πρώτο κεφάλαιο^^

Η Αναστασία είναι ένα δεκαεξάχρονο κορίτσι που έχει βυθιστεί στον κόσμο των anime και manga και εύχεται να υπάρξει κάποιος σαν εκείνα τα αγόρια. Όμως δεν ήξερε ποτε τι της επιφυλάσσει πεπρωμένο ❤

«Στο είπα πως θα επιστρέψω για σένα» γέλασε ειρωνικά και ένα σατανικό χαμόγελο δημιουργήθηκε στο πρόσωπο του «Τζέικ φύγε!» πρόσταξα απόλυτα χωρίς να πάρω στιγμή το βλέμμα μου απ'τον αιώνιο εχθρό μου «Όχι, μην ξεχνάς την υπόσχεση μας Νάταλ!» έτριξε και ο θυμός ήταν εμφανές στον τόνο της φωνής του «Να τον διώξω εγώ;» αναφώνησε ενθουσιασμένα ο Μάρκ και πλέον το όπλο που κρατούσε είχε ως στόχο τον Τζέικ ------- @All rights reserved° •Don't copy the storyy•