"Beni arzuluyorsun" fısıltım odada yankı yarattı. Kahveleri şaşkınlıkla büyüdü, gözlerini kaçırıp yutkundu. "Hayır",dedi benden başka her yere bakarak. Dudaklarım kıvrıldığında yalan söyleyemediğini fark ettim. "Emin misin?",dedim. Gözleri yavaşça gözlerimi buldu. "Evet",dedi gerilerek. Gülüşüm genişlerken yavaş adımlarla ona doğru yaklaştım. Uzaklaşmadı,beni durdurmadı. Parmaklarım yavaşça çıplak üstünü buldu. Bakmak serbesti,dokunmak, koklamak,her şey serbesti. Elimi yavaşça boynuna değdirdim. Elimin altındaki damarı belli olacak bir şekilde atmaya başlarken bakışlarımı gözlerine sabitledim. Kahveleri koyulaşmış elimin altındaki bedeni kasılmıştı. Gözlerine bakmaya devam ederek elimi aşağılara göğsüne indirdim. Elimin altındaki teni yumuşacıktı. Adem elması aşağı yukarı hareket etti. Her zamanki Melek şimdi yoktu,karşısındaki artık olgun bir Melekti. Elimi aniden kavrayıp belimden sıkıca tuttu. Sırtım soğuk duvara yapışırken dudaklarımın üstündeki baskıyla gözlerim kapandı. _ "Kitabın eski adı "Mecruh"tur. "Son avcı" olarak ismi 15 temmuz 2020 de değiştirilmiştir." "Nereye yoksa......beni bırakacak mısın?" son cümlemle dudakları kıvrıldı. "Ölürüm de seni bırakmam, unut özgürlüğünü" ___ Gözlerim yara izine denk geldiğinde yutkundum. Yarası çok derindi. Ters v şeklindeydi. İki ucu da omuz kemiğinden başlayıp beline kadar iniyordu. Yarasının içindeki kanları görebiliyordum. Sırtında neden böyle bir yara vardı? Daha önce hiç böyle bir şey görmemiştim. ___ +18 Kurgumda şiddet,kan ve küfür bulunmaktadır. Kurgum Wattpad'deki diğer kitaplardan çok farklıdır. Yayımlandığı tarih ; 8 Aralık 2019 Bittiği tarih; 24 Ocak 2020 22/05/2020 = "Kan" 1.sırada 20/02/2020 = "Melek" 2.sırada 04/02/2020 = "Düşmüşmelek" 1.sırada 14/03/2020 = "Psikopat" 2.sırada 29/06/2020 = "Gerili

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."