Druga część "Nauczysz mnie?". Przed przeznaczeniem nie da się uciec. ____________ Cudowną okładkę wykonała: @helpfulkatherine ❤

- Plan jest prosty. Ty pomożesz mi, a ja pomogę tobie. - A jeżeli się nie zgodzę? - To zostaniesz dziewicą do końca życia, cukiereczku. - Zaśmiał się pod nosem. - Yhh. Dobra zgadzam się, ale nikt nie może się o tym dowiedzieć. Rozumiemy się? - Spojrzałam na niego złowrogo. - Oczywiście. To co jutro u Ciebie? - Diana ma zajęcia dodatkowe, więc może być. Pokój dwieście siedem. - Powiedziałam, rozglądając się, czy nie ma nikogo w pobliżu. - Od jutra, zabawę czas zacząć. - Zaśmiał się i odwrócił kierując ku wyjściu z uniwersytetu. ___________________ Cudowną okładkę wykonała: @loveliveanddieslow ❤ Najwyżej w rankingu: #3 w dla nastolatków ( Dziękuję ❤ )

Obaj ukrywają wrażliwość pod warstwą sarkazmu, ironii i ciętego języka. Każde z nich ma problemy oraz zmartwienia, lecz nie obarczają nimi innych. Shawn pomimo młodego wieku jest sławnym pianistą, ale wszyscy podchodzą do niego z dystansem, ze względu na jego nonszalancję. Olivia marzy o zostaniu chirurgiem, zajmuje się nauką i zgłębianiem świata medycyny. Zamknięta na nowe znajomości, nie najlepsza w nawiązywaniu kontaktów między ludzkich, jedynie jej kilku najbliższych przyjaciół utrzymuje ją przy zdrowych zmysłach. Uważają, że nigdy nie powinni się spotkać. Kiedy to się jednak dzieję, z czasem, oboje zmieniają pogląd na to co ich otacza. Co z tego wyniknie?

-Czy ty ze mną flirtujesz? -Od jakichś dwóch miesięcy, ale dzięki że zauważyłaś.

"... - Muszę coś zrobić -powiedziała odrywając się od niego ale łapiąc go za rękę i ciągnąc. Podniosła z ziemi pamiętnik i stanęła razem z Josephem na brzegu, tuż pod mostem gdzie płynęła malutka rzeczka. Dziewczyna najpierw spojrzała w oczy chłopaka a potem biorąc głęboki wdech zamachnęła się i rzuciła pamiętnik do wody. Rzecz od razu opadła na dno pozostawiając po sobie jedynie kilka bąbelków. - Dlaczego to zrobiłaś? -zapytał zdziwiony. W końcu miała tam dużo ważnych notatek. - W pierwszym wpisie napisałam, że będzie to "pamiętnik samobójczyni", a ja już nią nie jestem i nigdy nie będę. Znalazłam to jedno światełko w ciemności, w której byłam. Wyprowadziło mnie ono na prostą. Oświetliło drogę do szczęśliwego życia. I jeżeli umrę tylko i wyłącznie gdy moje światełko zgaśnie. Wtedy ja też zgasnę. - Będę świecił dla ciebie najdłużej jak tylko mogę, jeśli ty będziesz świeciła dla mnie- odparł patrząc głęboko w jej oczy. - Kocham cię Joseph -szepnęła zbliżając się do niego. - Kocham cię Nessie -odpowiedział złączając ich usta w najczulszym na świecie pocałunku. ..." Kontynuacja opowiadania pt. "Pamiętnik samobójczyni"

Spotykając swojego wroga po latach możesz myśleć, że wyrósł z dziecięcych zachowań i obrażania się. Stare spory z dzieciństwa są zapomniane i można spokojnie koegzystować w tym samym mieście, szkole i mieszkaniu. Nie, nie można.

Sophie uwielbia grać w piłkę nożną. Postanawia zapisać się do szkolnej drużyny piłkarskiej. Niestety nie wszystko jest takie jak oczekiwała. Czy dziewczyna dostanie się do drużyny? Czy niebieskooki chłopak Alex zakręci jej w głowie? I czy po wydarzeniach z przeszłości dziewczyna może komukolwiek zaufać? Zapraszam do opowiadania :) Zakaz kopiowania i przepisywania treści! *Jakiekolwiek podobieństwo jest przypadkowe Najwyższe notowania: #17 Dla nastolatków #14 Dla nastolatków #13 Dla nastolatków

*fragment książki* Przygwoździł mnie do ściany, trzymając moje nadgarstki w górze jedną ręką. - Puść mnie! Co ci odwala?! - wrzasnęłam na chłopaka po czym próbowałam mu sie wyrwać. Przez przypadek otarłam swoim kroczem o jego i usłyszałam jak wciąga głośno powietrze. Spojrzałam w jego granatowe oczy i zobaczyłam w nich podniecenie. Wolną ręką przejechał po moim ciele zatrzymując sie na biodrze,po czym docisnął swoje nabrzmiałe krocze do mojego. - Krzycz skarbie,niedługo będziesz krzyczeć pode mną - przygryzł płatek mojego ucha - pamiętaj, zły chłopiec jest najlepszym kochankiem...

04.02.2019 - 30.05.2019 💓 1 milion wyświetleń - 02.05.2020 ❤️

Część druga opowiadania; „ZŁAMALIŚMY ZASADY". Nie miałam pojęcia czy sobie bez Ciebie poradzę. Nie miałam pojęcia czy nie umrę z tęsknoty po Twoim odejściu. Nie miałam pojęcia gdzie jesteś i co robisz. Nie miałam pojęcia czy jesteś szczęśliwy. Nie miałam pojęcia czy jeszcze o mnie pamiętasz. Nie miałam pojęcia czy jeszcze mnie kochasz i czy w ogóle żyjesz. Nie byłam pewna prawie niczego. Ale wiedziałam jedno: kochałam Cię na tyle mocno, że pozwoliłam Ci odejść. [Fikcja literacka: placówki, miejsca oraz ich położenia geograficzne nie pokrywające się z informacjami rzeczywistymi]