İmtihan, bu onların imtihanlarıydı. Yaşadıkları ayrılık, bu ayrılıkta yaşanacak sürprizler, beklenmedik olaylar. Ve gerçekler.. Barlas Atahanlı ve Elzem Karay. Yaşadıkları ayrılık ise onların sınavıydı. yayın tarihi: 16.01.2020💦

Aşk neydi? Aşk Stendhal'ın da 1822 tarihinde tezinde dediği gibi; "Aşk, kişinin iradesinden bağımsız olarak yükselen ve düşen bir ateş gibidir... aşkın yaşı yoktur." Aşk böyle bir şeydi, aşk insanın iradesinden bağımsız olarak yükselen ve düşen bir ateş gibiydi. Ne zaman insanın kalbine düşeceği belli olmuyordu, bir anda kalbine değen bir başka kalpti. kapak tasarımı @JeSuisJuliet e aittir➰

Birbirini tanımayan, sevmeyen iki insan. Yapılan hataların üzerine kurulmuş olan evlilikle birlikte, yaşanacak olan acılar. Mirza Haznedar ve Sera Arsal. İki inatçı, iki deli. Ve anlaşmalı bir evlilik. Kapak tasarımı @aryamcilo ya aittir.✨

"Ben, ben, ben seni affetmeyeceğim!" Dik durdu Anka, bedenini dik tutmaya çalışması öyle yakıyordu ki canını, öyle sızlatıyordu ki. Ama ona karşı dik durmaya çalışıyordu, onun kendisine yaşattığını unutmayacaktı! Onun karşısında boyun da eğmeyecekti! "Biliyorum biliyor musun?" Gülümsedi Anka, gözyaşları gözünden akıp giderken gülümsedi Araf'a. "Sen! Beni kendine aşık ettin, şimdi de beni babamın önüne fırlatacaksın ya Araf Demirel!" Yaklaştı Araf'a, "bir gün sen geleceksin o fırlatıp attığın o kapıya. Geleceksin, ama ben seni kalbimden fırlatıp atmış olacağım o gün! Ben senden önce de vardım, sen beni şimdi yakıp yıksan da, ben toparlanacağım. Senden sonra da var olacağım! Beni attığın o çukurdan, ben bir gün kurtulacağım." Gülümsedi, tırnakları avuç içini delip geçse dahi gülümsedi. "Sen geleceksin bir gün. O attığın kapıdan, beni bir gün almaya geleceksin Araf Demirel! Ama o gün sende benim şimdi yandığım gibi yanacaksın, biliyorum, inanıyorum. Sen beni intikam uğruna attığın o kor ateşte, bir gün sen yanıp kavrulacaksın!" • kapak tasarım: @aryamcilo •

"Sevdim. Sevdim ben evet, sevdim! Bunun için suçlayacak mısın beni babaanne? İçimdeki sevda yüzünden, suçlayacak mısın beni? He ağabey?" Dolmuş gözlerini ağabeyine çevirdi, "içindeki o sevdanı çekip atacaksın Naze!" "Sen atabildin mi ağabey? İçindeki sevdanı, yüreğinden çekip atabildin mi?" "Ben onun kim olduğunu öğrendiğim gün çekip attım yüreğimden." Naze başını iki yanına salladı, ona doğru yaklaştı. "Atamadın ağabey, atamadın. Sen onu gönlünden atabilmek için Rojda ablamla bile evl-" "Yeter artık Naze! Hatalı değilmişsin gibi bir de üste çıkmayı bırak!" Naze gözlerini Rojda ablasına çevirirken kaşlarını çattı, amca çocuklarıydı. Ama bu önemsiz bir detaymış gibi amcasının oğluna sevdalanmıştı Rojda. Miraç'a.. "Sen peki? Söylesene, ağabeyimin acısından yararlanıp evlenmedin mi ağabeyimle! Onun Zilan ablaya aşı-" "Kes sesini!" Miraç'ın bağırışı konakta yankılanırken hızla tuttu Naze'nin kolunu, hızla çekiştirerek merdivenlere doğru ilerledi. • kapak tasarım: @aryamcilo •

Hayat, beklemediğin, ummadığın, tüm hayallerinin, umutlarının tükendiği o anda bir mucize doğdururdu. Bir anda solan o gülümsemeni, aydınlatırdı. Hayallerinin tekrardan varolmasını sağlardı, tekrar hayal edebilmeni. Benim içinde aslında böyle olmuştu, tüm hayallerimin, umutlarımın tükendiği o anda ışık saçmıştı o karanlığıma. Tekrardan var etmişti beni. • kapak tasarım: @aryamcilo •

♌ İNTİKAMDAN DOĞAN TUTKULU BİR AŞK ♌ Küçük yaşta anne ve babasının ölümüne şahit olan acımasız genç bir adam... Edim Demiray. Daha on sekizinde uyuşturucuya mahkûm olan bir kız... Lavin Kutup. İkisi bir araya gelince, öfkeleri cehennem olacak. Tenleri alev alacak... Porselen güzelliğindeki tenine doğru fısıldadı. "Sana sahip olmak istiyorum, Lavin. Önce olabileceğim en kibar şekilde, sonra olabileceğim en sert şekilde. Canını yakmak ve yakmamak istiyorum. Sesli olmanı ve sessiz olmanı istiyorum. Zevk almanı ve almamanı istiyorum. Seni nefessiz kalana kadar öpmek istiyorum. Sonra küçük bir nefese muhtaç olup, o nefesi benim ağzımdan almanı istiyorum." EDİM DEMİRAY & LAVİN KUTUP ❄?❄ İlk yaynlanma tarihi | 9.Mayıs.2016 Yazan | ELİSYA ROYAL

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."

Ona hiç sarılamamıştım mesela. Hiç elini tutamamıştım. Hiç öpememiştim. Hiç koklayamamıştım. Hiç sevdiğimi söyleyememiştim. Hiç dokunamamıştım. Hiç beraber uyuyamamıştık. Hiç saçlarıyla oynayamamıştım. Hiç dizlerine yatamamıştım. Hiç özlediğimi söyleyememiştim. Hiç, hiç bu kadar değersiz hissetmediğimi anlatamamıştım. Bu kadar hiçin arasında, her şeyim olmayı nasıl beceriyordu? Çünkü bir gülüşü yetiyordu bana. Sayılı sayıda görsem de, yetiyordu. Kıvrılan dudakları hiçliğe meydan okuyup, her şey hâlâ benim elimde, diyordu adeta. 'İstersem bütün hiçliği, çivileri ile beraber tabanından söküp, yerine istediklerimi dikebilirim. Hiçi hep, zerreyi zirve yapabilirim. Her şey hâlâ benim elimde.' Umut var, sadece biraz naza çekiyor kendini. Tutarsam bırakmayacağımı, benim onu dibine kadar harcayacağımı ve ortalığın tozunu attıracağımızı biliyor. Hâliyle gelmiyor. Çünkü küçücük bir umut ile bütün dünyayı karşıma alacağımı bilen herkes gibi, o da korkması gerektiğini biliyor.