Ferhat'ın hikâyesi (Devam Edecek)

Kasetçalardan dinlerdik biz sevdiğimiz şarkıları. Sürücüler de temizdi, walkman kulağında dünyadan bi haber gençleri ezmezdi. Şaban hala hayattaydı, Barış Manço da öyle. Bugün özlemle andığımız pek çok isim çıkıyordu televizyona, radyoya... Son temiz nesildik belki. Bugünlere alışamayan...

Başka bir şehirde mi okumaktı hayaliniz ? Tabii ya; sevgilinizle rahat gezecektiniz, o sizde, siz onda kalabilecektiniz, kimse "bu saate kadar nerelerdeydin ?" demeyecekti, arkadaşlarla gece yarısı oturmaları, sınav-mınav hak getire... Evet... Ben bunların hepsini yaşadım. İyi mi yaptım ? Evet, iyi de yaptım. Biriktirdiğim en güzel hatıralar o yıllara ait. Kötü yok mu peki, olmaz mı ?

"What is love ? Baby don't hurt me no more..." "All that she wants is another baby, she's gone tomorrow, boy" "and I can't help falling in love with you" Doksanların ne kadar popüler şarkısı varsa çalıyordu barlarda, diskolarda. Gözüm arayıp duruyordu bu kızı akşamları, göremiyordum. Sadece plaja iniyordu, akşamları çıkmıyordu belli ki. Selim'e kızıp duruyordum, "bırak kız kovalamayı da, gidip bulalım şu kız nerede" diye. "O geceleri çıkmaz" diyordu, inanmıyordum. Gerçekten de onca akşam bir kez bile görmemiştim onu dışarıda. Karar vermiştim bir akşam : ben çekingenim ama tanıyorum bu kızın kuzenlerini, onlara söyleyeyim, onlar aktarsın hislerimi...

Bilirsiniz oğlan çocuklarının meraklarına ilk yenik düştüğü zamanları. Bunaltana, bıktırana kadar sorarlar. Zincir sorular konusunda ise yetenekleri inkar edilemez ; - Dünya yuvarlak mı ? - Evet... - Madem yuvarlak, aşağıda duranlar neden düşmüyor ? - Yerçekimi var oğlum. - Yerçekimi nedir ?

- Kaloyfer ne ki ? - Bilmiyor musun ? Sobanın bacasız olanı. Her odada oluyor bir tane...

Şehit olan Can Ağabeyin değerli hatırasına...

Bir çocukluk travması...

Bir ortaokul anısı...