ben ve arkadaşlarım tamam kabul ezik , tipsiz , şisman , ve sivilceliyiz kabul fakat ama asla yüzsüz değiliz istenmedigimiz ortamada ben ve arkadaşlarım bulunmayız bunu o aptal kafalarına soksalar iyi olur ben " Eylül Akkan " meşh ur akkan holdingin sahibinin kızı fakat okuldaki bizim tayfadan başka kimse zengin oldugumu bilmiyor ben kendimi tanıtıyım normal kilolardan biraz ustundeyim yani birazcık kilolu of tamam kiloluyum ergenlik sivilcelerim bir suru gecmek bilmiyorlar fakat pisde degilimdir elimi yüzümü yıkarımda iste herneyse siyah saçlıyım belime kadar uzun fakat hayatımda bir kere saçımı açmamışımdır yoluk tavuk gibi saç savurmam ben! benden bu kadar simdi benim en yakın arkadasım " Ece Başkın"Ece Çok akıllı ve zeki bir kızdır siyah saçlı ve ela gözlüdür Tek Sorunu Biraz sismandır gözlüklü her genc kızın sorunu birazda ergenlik sivilceleri vardır. Simdi 3. en yakın arkadaşım " Esin Akgeçit " Çok zeki ve çalışkandır kahverengi saçlı ve ela gozludur Sisman Disleri Tellidir

O, Gökkuşağına inanmayan, Dünya'yı sadece siyahtan ibaret sanan.. Hayat'ın düğümlerini bir bir çözmeye çabalayan, bazen hedefine ulaşan, bazen bocalayan.. Yuvasını kuş misali arayan... O, Yağız Alpay. Yeni yeni filizlenmeye başlayan bir karanfil. ... O, Mutluluğu gemi yapıp suya salan.. Hüznü balon yapıp uçuran.. Kalbinin odacıklarında ömürlük kelebekler besleyen.. Yüreğinin kapılarını acıya, hüzne, mutsuzluğa kapatan.. Gök mavisi hayallerinde, huzur yüklü bulutlar barındıran.. O, Hümeyra Beste. Kimlik yaşı 17 lâkin ruh yaşı 7. *** Bu sefer fazla abartmıştı. Onu bu kadar deli etmemeliydi. Tatlı gülümsemesini yüzüne yerleştirdi genç kız. Ya da tatlı olduğunu düşündüğü sırıtışını. Şirinlik yapmak bu durumlarda en mantıklısıydı. Yağız, Hümeyra' ya baktı ve sabır dilenircesine yüzüne ovuşturdu: - Çocuksun sen, çocuk! HER ŞEYE RAĞMEN, HERKESE RAĞMEN ÇOCUK KALABİLENLERE...

Nevbahar, anneannesi Asude ile hiç de istemediği, uzun bir yolculuğa çıkmak zorunda kalır. Yol kısaldıkça yaşlı kadın yarım kalmış bir hikayenin sonuna yaklaşacak, genç kız ise gizli bir maziye açılan kapıların kilitlerini bir bir kıracaktır. Yolun sonunda ya hoş nev ile esen İlkbahar Rüzgarı karşılayacaktır onları ya da yeri göğü birbirine katan Kestane Karası. Ve bir yaz günü başlar yolculuk... Yine bu bâd-ı nevbahâr hoş nev' ile esdi yine Yine kışun sovuklugı fuzûllıgın kesdi yine Yine rahmeti bî-kıyâs yine 'işret oldı dem-sâz Yine geldi bu yini yaz, kutlu kadem basdı yine (Yunus Emre)

Sabah son model telefonunun sesiyle değil de, horozun ötüşüyle uyanan Şanziment, köyün belalı çocuğu Hasan'a aşık oluyor...

Kaktüslü kondom reklamı yaptığım günü hatırlıyor musun, şayet ben o gün sana aşık oldum, koduğumun çocuğu seni. ***** Jikook, 15 16 ve 17 sayılı bölumlerde Chanbaek karıştırdım araya. UYARLAMADIR, FAKAT BENDE BİR ŞEYLER KARIŞTIRDIM İÇİNE Feci trol içermektedir angst filan değil

Bir kız...

Ben, Deniz Gürsoy. Yirmi sekiz yıllık kısacık ömrümde sadece bir kez aşık oldum. Kalbim sadece bir kişi için atıyor, bir kişinin yanında hızlanıyor ve ben kalbimle gurur duyuyorum. Aciz bedenimin umutla şekil aldığını ve hayallerle nefes aldığımı şuan anlıyorum. Güneşin hiç doğmayacağını düşündüğüm, zifiri karanlık gecelerde sevdiğim adamın hayalini kurup kendime umut vermek istemesem de aslında kendimden kaçak nasıl hayaller kurduğumu şimdi fark ediyorum. Henüz kavuşamadan ayrılığın yakıcı kollarında savrulmaya başlıyorum ve gözlerim doluyor. Titriyorum. Yüreğim sıkışıyor, sıkışıyor... Onu rahatlatmak için derin bir nefes alıyorum ve sevdiğim adamın kokusu burnuma ulaşıyor. Ah nasıl da aşk kokuyor, nasıl da hayal kokuyor... Merdivenlere adım atan adam, İlker Karali. Nam-ı diğer, kelebek adam. Toprak rengi gözlerini yaşlı gözlerime çevirdiğinde dudaklarında bir gülümseme peyda oluyor ve ben ona bir kez daha aşık oluyorum. Kalbim, göğsümü dövüyor. O kadar hızlı atıyor ki ömrüme yayılacak kalp atışlarının hepsini şuan tükettiğimi ve birazdan öleceğimi hissediyorum. Ölümün soğukluğu boynuma usulca nefesini üflediğinde korkmuyorum. Çünkü biliyorum. Eğer şimdi, şuan kelebek adamıma bakarak ölürsem dünyanın en mutlu insanı olarak öleceğim. Bunun bir rüya olmasından korkuyorum. Aynı zamanda ona dokunursam uyanacağımdan korkuyorum. Bana bir adım daha atan İlker Karali, nam-ı diğer rüya adamım 'Deniz,' diye fısıldıyor ve dalgalanmaya başlıyorum. 'Bu sefer o aptal çocuk olmayacağım. Bu sefer o kıvrımlarda yaşayan her kelebeğe bir hayat da ben vereceğim.'

Bu kitap sadece bir zayıflama kitabı değil , sağlıklı dengeli ve düzenli beslenerek zayıflama kitabı ...

Nefret... Yalanlarla büyüyen bir insanın kana boyanmış hayatında edilebileceği tek histi belki. Ya da olmayan gerçeklere açtığım savaşta yenemediğim tek düşmanım. Kısaca silahlar elimdeyken kana buladığım bu hayatta küçük yaşta yalanlarla büyümekti nefret. O kalbimin zincirlerini ele geçirmişken nasıl olur da kilidi başkasının kırmasını beklerdim? "Belki de..." Ürkütücü ifadesine karşın dudaklarından dökülen o hoş tını bir yerde umut barındırıyorken kim bilir kalbinde ne fırtınalar kopuyordu? Çoğu zaman sert yumruklara zırh oluşturan eli yumruk şeklinde tam kalbinin üzerinde durmuş bir şeyler anlatmak istiyor gibiydi. "...bizim için yeni bir hayat vardır, burada." Bir an olsun gözlerimden ayırmadığı gözlerinden öyle duygular geçiyordu ki hayatımda hiç tatmadığım sevgi onun bakışlarında can buluyor hissi duymuştum. Kalbinin üzerindeki yumruğa inince bakışlarım ruhsuz bir gülüş belirdi dudaklarımda. "Benim için orası... bir mezarlık." Bir savaşın içinde olduğumun farkındaydım zaten. Silahlar elimde insanların kalbini yaralayarak hayatı kana buluyordum. İçimdeki mezar taşlarına kanla yazılmış bu isimler oldukça yaşayan bir nefret olacağımın bilincindeydim. "Ben nefret değilim. Nefesimle seni boğabilecek nefretin soluğuyum." İçimdeki mezar taşlarına kendi ismimi kazımamak istiyorsam birisini daha peşimde sürüklememeliydim. İşte bu yüzden nefretin soluğu olup ciğerlerinde dolaşıyordum ama en büyük korkum bir gün o ciğerlere ölüm kokusunun dolmasıydı.

Konu konuyu açar bilginize. Sohbet etmek isteyen herkese açığız. İster etiketle,ister soru sor, ister cevapla. Daha ne duruyon!!?