🍁 -Hey!'dedi sesi atının nal seslerine bulanırken. Gelip tam önümde duraksamış, yorgun hayvan ağır ağır adımlamıştı. Bir doğan misali keskin bakışları sertçe geçti gözlerimden.'Yalnız çıkılmayacak denildi. Nereye gittiğini sanırsın?' -Yetti gayrı! Bana hesap sorup durma be adam! Kim sanırsın sen kendini?' dedim karakterimden beklenmeyecek kadar sert bir tavırla. Hafif çekik gece karası gözleri bana bakarken daha da kısılmıştı. Atına küçük bir adım attırıp atımın burnuna yanaştı. -Demirci Kasım oğlu Akın! Kutlu Kayı obasının beyi Osman Beyin alpi sanırım kendimi. Peki sen?' 'Gökten zembille inip düştün obanın ortasına. Hiçbir şey bilmem dersin, lakin ben bilirim ki bir gizlediğin var. Şimdi söyle bakalım. Asıl sen kendini kim sanırsın hatun? ' -Bildiğim yalnızca ismimdir. Hazan'ım ben. Nereden geldim, nereye gider idim bilmem. 'Sende var git yoluna. Benden size zarar gelmez Akın Alp. ' Kendinden başkasına zararı olmayan bir acizdim ben. Gizlediğim tek şey bu kitabın içine nasıl hapsolduğumdu. İki binli yıllardan bin üç yüz yılına nasıl gelebildiğimdi. Bâst-ı zamanım, tayy-i mekanımdı... Lakin bunları anlatsam ya meczup derlerdi bana veyahut büyücü. Diyemiyordum. Diyemediğim için de böyle çatıyordu bana kaşlarını. Atımın yönü obaya çevrilirken bir hamle ile kesmişti önümü. Ve geceden siyah gözleri beni alev misali yakarken fısıldadı. -Yolumun üstünde durursun Hazan hatun. Lakin bilesin ki ben dört nala giderken tökezlemem. Ne varsa acımaz, ezer geçerim...' 🍁 Hazan & Akın ......................

"Bugünün nasiplisi, tebrik ediyorum seni." deyip şirince güldü. Bir de elinde çikolata var. Nasip mi? Ne oluyor lan. Elindeki çikolatayı bana uzattığında boş boş baktım ona. "Uff bi tut." dedi bıkkınca. Şu an kemirdiği çikolatayı tutuyorum. Poşeti karıştırıp içinden bir şey çıkardı. Kollarını poşetin tutma deliklerine geçirmiş, poşeti önünde tutuyordu. Gözlerimi kısarak elindekine baktım. Çikolata. Bana uzattı. "Al çikolatanı, ver çikolatamı." "Bu ne?" dedim kendime engel olamayarak. Kaşlarını kaldırmış mal mısın bakışları atıyordu bana. Ya da geri zekalı mısın bakışları. Bilmiyorum. Elime tutuşturduğu çikolata ile almak zorunda kaldım. Elimden çikolatasını almıştı. "Bugün bir iş görüşmesine gittim. Çok güzel geçti. Hayır hayır mükemmel geçti! Kendimi ödüllendirmek için abur cubur aldım kendime. Dedim ki karşıma çıkan ilk çocuğa çikolata vereceğim. Ve karşıma sen çıktın." Gülmeye başladım. Uzun zaman sonra ilk defa bu kadar içimden gelerek gülüyordum. Gülmekten gözümden yaş gelmişti. Gözümü silip ona baktığımda poşetin içinde cips paketini açtığını gördüm. Gözümün önünde cips yiyor. "Ben çocuk değilim ama yine de sen bilirsin." dedim gülerek. Ağzına cips tıkıştırıp başını kaldırdı. Dolu ağzıyla gözlerini devirip poşeti bana uzattı. Poşetle bakışırken sesini duydum. "Hadi alsana." O an uzun zamandır abur cubur yemediğimi fark ettim. Poşeti biraz daha yaklaştırdığında sesini duydum. "Etrafıma baktım ama çocuk yoktu. Ondan verdim sana. Hem... Sen abur cubur sevmez misin?" "Severim." dedim başımı kaldırırken. Gülümsüyordu. "E hadi al o zaman. Bugün benim için çok güzel bir gün!" dedi neşeyle. Güldüm. Allahım ya...

Ezberlediği ayetleri unutmuş bir hafız... O ayetlere vurgun, hafızlara deli neşeli bir kız... Ve bir olay. Birgün bütün canlıların karşılaşacağı hak olan şey, Ölüm. Ölümle çok acı bir şekilde tanışan bir kız. Toprağın altına iki bedenle birlikte neşesinide gömdü o kız. Devamı hasret... Genç kız olma aşamasına yeni yeni geçen 14 yaşının sonlarına gelen kız, her zaman neşeyle girdiği sınıfına bu kez ruh gibi giriş yaptı. Arkadaşlarını etrafına toplamış onlarla vedalaşıyordu. Tam sınıftan çıkmak üzereyken kenardaki hafızı gördü. O hafızın başını hiç önünde görmemişti. Olsundu bir helallik almak gerekirdi belkide. O tarafa yöneldi. Hafız kızın geldiğini görüp ona öylece baktı. Kız ise tam karşısında durdu. "Bana bak Hafız, artık ezberlediğin ayetlerin anlamlarına bak sana zahmet. Hakkınızı helal edin." Giden kıza öylece baktı hafız. Sonra kız sınıf kapısının önündeyken açtı ağzını. "Belki bir gün bakarız Mescid Güzeli." Arsızca sırıtıp göz kırpan hafıza kapının önünden son kez bakan kız döndü ve gitti. Ama öyle bir bakmıştı ki Hafız yıllarca o bakışları çözmek isteyecekti. Aslında Hafızda biliyordu ya o arsız bakış, sırıtış aslında bir alaya verip unutmaya çalışma durumuydu. Ne kadar başarılı olduğu tartışılır? Sanki giderken kız Hafızın içinden bir şeyleride alıp sınıftan uzaklaşmıştı. Not: Bölümler çok uzun aralıklı gelebilir...

Esselamu aleyküm ve rahmatullahi ve berekatuhu akhiler uhtiler ve diğer okuyucular! . Bu hikaye bir genç kızın hikayesidir, kendisi bu modern yüzyılda dinî bütünlerine ve değerlerine sadık kalmak isteyen, almanyada yaşayan bir kızçedir. . Benim adım Sare ve ben inançlı bir Mümineyim. Bu da benim hikayemdir... --Hikayeden bir kesit-- (Almanyada bir ara sokakta akşam vakti yürüyen bir genç kız) Dar sokaklardan yürüyordum. Olabildiğince kuytu ve sessiz olan geçitlerden uzak durmaya çalışıyordum. Akşam namazı vakti girdiği için acele ediyordum. Aniden arkamdan gelen sesleri duymuştum, erkek sesleriydi. "Oğlum salaksın her halde?! Nargile bar'a gitmem. Herşeyden önce bu gece..." Arkadaşı cevap vermişti ama saniyeler içerisinde sessizlik hakim olmuştu. Neredeyse umutsuz bir şekilde cami sokağına girdiğimde ayak seslerini duymuştum, git gide yaklaşan o ayak seslerini. İçimden şu duayı sürekli ediyordum: "Allahım'ım, senden, onların önünü kesmeni, istiyoruz. Onların verecekleri zarardan sana sığınıyoruz." Ve sonrasında kasılıp yumruklarımı sıkmıştım... . . Dua için kaynak: Ebû Dâvûd, Vitr. 30 . Kitap fragmanı YouTube'da: "Ahiret eşim ol" Başlangıç: 30 Mart 2020, Son: muhtemel yaz 2021 Kategori başarıları: 21.04.2021 #1din 08.07.2022 #1 Sünnet #1 Risale #2 Ayet #2 Hadis #2 Peygamber

Bazı savaşlar vardır. Gözle görülen bir kavgadır bunlar. Düşmanı yenme mücadelesidir. Aklınla, bedeninle ortaya konan bir harptır. Bazı savaşlarda vardır ki bunlar dışardan görülmez. Bu savaşın kazananı da kaybedeni de aynı kişidir. Ve bu savaşı kazanmak yürek ister. Düştüğün yerden tekrar kalkmak, kırıldığın yerden çiçek açmak, umudunu yitirmeden yola devam etmek yürek ister.

Hikaye aşırı klişe içermektedir. Okurlarım kaldırmamı istemediği için duruyor. Buna göre başlayın. Acemiliğime gelmiş bir hikaye. ♡ Kardelen ve Menekşe'nin hikayesi... o herkesin konuştuğu hikaye. Boşver o yüzden biz baştan bir hikaye yazalım. Tarihin bizi yazmasına, herkesin bizi konuşmasına, ne gerek var? Herkes konuşmasın sadece biz konuşalım. ♡ "Allah'ı an ve dua et! Unutma, kalpler ancak Allah'ı anmakla huzur bulur." Kapak: @merdumgirizbri

"Ben güzel olmak istemiyorum ki." dedim fısıldar gibi bir sesle. Başını kaldırmadı. Ağlıyordu ama görmemi istemiyordu. " Sadece..." dedi boğuk çıkan sesiyle. Yutkunup devam etti. " Sadece benim güzelim olsan?" •° •° •° •° •° •° •° Elleri dizlerimin üzerineki ellerime uzandı. Titreyerek geri çekti. " Duyamaya bile katlanamıyor insanlar. Ama bu dünyada yaşanıyor bunlar." dedim titreyen sesimle. Ellerini yere koyup bana doğru kaydı. Ben sandalyede otururken o tam önümde dizlerinin üstündeydi. "Özür dilerim güzelim."dedi başını hafifçe dizime koymadan önce. Ne yapacağımı şaşırarak ellerimi kaldırdım yukarı. Geri çekmedim kendimi. Geri çekilemedim. Başını küçük bir çocuk gibi dizime yaslamıştı. Ardından dizimde bir ıslaklık hissettim. Omuzları sarsıldı sonra. " Kerem." diye mırıldandım onunla beraber ağlarken. "Ben güzel olmak istemiyorum ki." dedim fısıldar gibi bir sesle. Başını kaldırmadı. Ağlıyordu ama görmemi istemiyordu. " Sadece..." dedi boğuk çıkan sesiyle. Yutkunup devam etti. " Sadece benim güzelim olsan?"

Bilinmeyen numara: Bir menekşe kokusunda seni aramak var ya bu hep böyle, böyle biter mi? Aybüke: Çok güzel neden menekşe? Bilinmeyen numara: Menekşelerin kokusu yoktur. Ama şair öyle imkansızı sevmiş ki aşkının, sevdasının imkansızlığını menekşe çiçeğinin olmayan kokusuna benzetmiş. Aybüke: Çok acı bir hikaye. Bilinmeyen numara:Evet tıpkı senin gibi Menekşe. Aybüke: Nasıl? Bilinmeyen numara: Şair menekşe çiçeğinde olmayan kokusunu araması ne kadar imkansızsa, sen de benim için öyle imkansızsın sessiz kız. Başlangınç tarihi:24.07.2020🌸

Az önce Eylül'ün tuttuğu boşta kalan elini yeşil kalın askeri kemerinin üzerine koyup lafa girdi. " Gel ben sana espriyi göstereyim."dedi. Elini kemerinin üzerinden çekip göğsünün üzerinde yazan yazıyı işaret etti. " Bak bakalım burada ne yazıyor?"dedi sesindeki alaycı tınıyla. " Arslan."dedi karşısındaki adam kısık çıkan sesiyle. Ardından Eylül'ün yaka kartını gösterdi Toprak parmak ucuyla. "Peki burada ne yazıyor." "Eylül Arslan." "Aynen öyle." dedi Toprak başını aşağı yukarı sallayarak. Ardından elini kaldırıp yüzüğünü gösterdi. " Bu."dedi sorgulayan sesiyle. " Yüzük." Eylül'ün elini tutup kaldırdı. " Bu."dedi tekrar. Aynı cevabı aldığında ellerini indirip birbirine kenetledi. Ve tekrar kaldırıp herkesin gözüne sokarcasına konuştu. " Birleştir bakalım ne çıkacak ortaya."dedi. Ardından masaya göz gezdirip karşısındaki adama dikti bakışlarını. Birkaç saniye cevap vermesini bekleyip adamın omzundaki elini sıktı. " Evlisiniz."dedi adam fısıltıdan farksız sesiyle. " Doğru cevap." dedi Toprak alayla. Adamın omzundaki elini çekip yüzünü Eylül'e çevirdi. Birkaç saniyeliğine yumuşayan bakışlarını tekrar buza çevirip masaya döndü. Birbirlerine kenetlenmiş ellerini gösterip: " Duyduğunuz gibi biz evliyiz. Daha öncesinde bilmiyordunuz çünkü bilmenize gerek yoktu. Şimdi öğrendiğinize göre herkese afiyet olsun." dedi. Masadan yükselen hayret nidalarını umursamazken masadaki yerine ilerledi. Eylül'ün elini bırakmadan yanındaki sandalyeyi çekip:" Geç güzelim." dedi. Yanlarındaki birkaç kişi duydukları ile küçük çaplı bir şok yaşarken onların gözü sadece birbirleri üzerinde idi.

Aslında aklımın almadığı bir hikayem vardı benim. O gün o camiiye girip de onların kutsalı olan ezan sesinden rahatsız olduğumu söylediğimde bana nefret eder gibi bakan o adama günün birinde deli gibi aşık olacağımı bilmiyordum. İşin komik yanı o adam da bunu tahmin dahi edemezdi. Birbirinden ölümüne nefret etmesi gereken, tamamen zıt kutuplarda olan iki insan nasıl olmuş da bir araya gelmişti ki? Dedim ya benim hikayem akıl almaz bir hikayeydi. Dinine sımsıkı bağlanmış olan bir adama aşık olmak zordu. Hele de benim gibi hiçbir dine mensup değilsen daha da zordu. Ama değiyordu. Onun tek bakışıyla karşılaşabilmek bile tüm bu zorluğa değiyordu...