Hiçbir portre tek bir fırça darbesiyle mahvolmaz. Kendi hayatımın portresinde geçmişimin ve hatalarımın fırça darbelerini görüyorum. Ve görmemek için gözlerimi kapatıyorum.

"Akıp giden şu suya atlayamadığım için dünya üzerindeki tüm denizleri kuruttum. Artık hiç su yok, Alanguva. Ve biz alev almak üzereyiz." Yara almış her çocuğa ve yara almış her çocuk için. 18 Mayıs 2015.

Elòise Harper, Paris'in sıfır noktası sayılan Shakespeare and Company'de ailesinden yadigar aldığı yeteneği sayesinde geçmişte geriye gittiğinde işler yolunda gitmez. Bir zamanlar sihir dünyaya egemen olmuştur. Bugün bile insanlığın tahmin edemeyeceği canlılar yaşamıştır. Lakin bilinmez bir el, tüm bunları yok etmiştir. Dedesinden ilham alarak Tarih okuyan ve onun izinden giden Elòise, yeteneğini kullanarak yaşantıları kendi gözüyle görmek ister. Tek bir kural vardır: İşleyişe asla müdahale etme! Lakin Elòise içine girdiği bu geçmiş zamanda sıkışıp kalır. Birisi veyahut birileri dönemin en önemli lordlarından birini öldürmüştür ve dünya eski dünya değildir. Ve Elòise o esnada Lord Gerard Thowsend tarafından esir alınmıştır.

"Mevsimlerden papatyayı severim. Sonra seni. Sonra yine seni. Ve hep seni..."

Sevgili defter, Ben bugün aşık oldum. Sahne ışıklarının altında, Juliet'in pencereden Romeo'ya uzandığı gibi uzandı üzerime aşk. Üstelik ölüm iksiri içmeye de yemin ettik. Ey Hermia! Bükme o masum boynunu. Çiçekteki iksirin etkisi bir düş kadar kısa, aşksa masallar kadar uzun. Gerçeği gömmeye bir avuç toprak yetmez, gençlik çiçek gibi açacaktır elbet gerçeğin üzerinde. Gençlik, pop şarkılarındaki nakaratlar gibi hareketli ve çarpıcı çünkü. Bu bir gençlik kumpanyası, Ve ben bugün aşık oldum.

Altı elementin bulunduğu bir okul. Bu okula her şeyden habersiz, bir gece yarısı zorla kaçırılıp getirilen bir baş rol. Annesiyle aynı gece kaçırılıp ayrı düşen baş rol kızımız, annesini aramanın peşine düştüğü sırada ister istemez kendisini okulun yalanlarla dolu olan tarihini de araştırırken bulur. Fakat bilmediği bir şey vardır. Oda, okulun geçmişinin kendisiyle de bağlantılı olduğudur. Onca gizemin, yalan ve dolanın arasında yabancı olduğunuz bir ortamda ne yapabilirsiniz? hepinize keyifli okumalar dilerim...♡ ÖNEMLİ NOT: Bu kitap benim ilk fantastiklerimden olduğu için kusurları olduğuna eminim ancak final olmadan doğru düzgün bir düzenleme yapamıyorum. Lütfen bunu göz önünde bulundurarak kitabı okuyunuz ♡♡♡ . # 1 - büyü # 1 - sırlar # 1 - sihir # 2 - yalanlar # 2 - fantastik

''Bir kuş kafesinin kapısını zorluyordu. Çıkmak için çırpınıyordu. Özgürlüğüne kavuşmak belki de şuan düşlediği tek şeydi. Kafesin yanına gelince kuşun beyaz bir güvercin olduğunu gördüm. Çırpınıyor, kendini kafesin kapısına vuruyordu. Eğildim, kafesin kapısını araladığım an beyaz güvercin kendini dışarı atıp özgürce kanat çırpmaya başladı. Yerime geri dönüp oturdum. Ayağımın ucundaki tahtadan iskemleye ayaklarımı uzattım ve gözlerimi kapadım. Bir süre beyaz güvercinin sesini tekrar duydum. Gözlerimi araladığımda güvercin yüzümün hizasındaydı. '' Aysi '' dedi beyaz güvercin. Duyduğumla çenem ve dudağım titredi. '' Sen beni feraha kavuşturdun. Sabret güzel kızım sende feraha erişeceksin. Sabrın sonu selamet.''

Aile gazinoları vardı bir zamanlar. Kadınlı erkekli, sazlı sözlü eğlencelerin yuvası. Çoluk çocuk bile dahildi masalara. Hep birlikte eğlenmenin adresiydi buralar. Assolistlerin dev sahnelerine sahipti. Şimdi bir avuç kadardı sayıları. Demek ki aileler beraber eğlenmeyi terk etmişti. O zaman tavernalar vuku bulmuştu. Sahnesi küçük ama dans pisti kocaman olan tavernalar. Millet artık şarkı dinlerken, şarkıcı seyretmekle yetinmiyor, deli divane dans ediyordu, sokakta yapamayacağı gibi. İçinde biriktirdiklerini dökercesine... Yetinmek insan oğlunun tabiatında yoktu. Yedikçe fazlasına göz dikilirdi. Zira bir yerden sonra müdavimlere dans etmek de az gelir olmuştu. Nasıl ki sokak ortasında edilmeyecek danslar için tavernalar vardı; dizginlenen bütün arzuların tatmini için başka başka diyarlar türemeye başladı. Arz talep diyordu buna iktisat kitapları. Dünyanın biyolojisine bakılacak olursa; evrim yasası demek de mümkündü. Tavernalar ve gazinolar dönüşüm geçiriyordu. Tırtıl kelebek oluyor, gazinolar ise pavyon doğuruyordu. Çankırı Caddesinin gözbebekleriydi onlar. İçlerinden yalnızca biriydi Arabesk Pavyon.

Her şey bir ölümle başladı. Ölüm, nefreti takip etti. Nefret, intikamı körükledi. Ve aşk hepsini alaşağı etti. Yüksek kayalarda uçan kartal, kayanın en dibinde yaşayan küçük kıza âşık oldu. Onların aşkı, çığlık. Onların aşkı, feryat. Onların aşkı, acı. Onların aşkı, ölüm. Onların aşkı, VAVEYLA. Karanlıkta atılan her çığlık sahipsizdir. Ben senin karanlıkta attığın çığlığım. Seninleyim ama senin değilim.

Sedef: Allah yamultmuş zaten seni, bir de ben dokunmayayım Demir: Dikkat et de Allah'ın yamulttuğu bu kişiyle konuşurken sen yamulma Demir: Sonra çok ağlarsın