| nie da się cofnąć czasu, chyba że jest się sekkai | o dziewczynie, która poświęciła wszystko ©wiku start and end july 2019

❝ 𝘪𝘯 𝘵𝘩𝘦 𝘳𝘢𝘪𝘯, 𝘵𝘩𝘦 𝘱𝘢𝘷𝘦𝘮𝘦𝘯𝘵 𝘴𝘩𝘪𝘯𝘦𝘴 𝘭𝘪𝘬𝘦 𝘴𝘪𝘭𝘷𝘦𝘳 𝘢𝘭𝘭 𝘵𝘩𝘦 𝘭𝘪𝘨𝘩𝘵𝘴 𝘢𝘳𝘦 𝘮𝘪𝘴𝘵𝘺 𝘪𝘯 𝘵𝘩𝘦 𝘳𝘪𝘷𝘦𝘳 𝘪𝘯 𝘵𝘩𝘦 𝘥𝘢𝘳𝘬𝘯𝘦𝘴𝘴, 𝘵𝘩𝘦 𝘵𝘳𝘦𝘦𝘴 𝘢𝘳𝘦 𝘧𝘶𝘭𝘭 𝘰𝘧 𝘴𝘵𝘢𝘳𝘭𝘪𝘨𝘩𝘵 𝘢𝘯𝘥 𝘢𝘭𝘭 𝘪 𝘴𝘦𝘦 𝘪𝘴 𝘩𝘪𝘮 𝘢𝘯𝘥 𝘮𝘦, 𝘧𝘰𝘳𝘦𝘷𝘦𝘳 𝘢𝘯𝘥 𝘧𝘰𝘳𝘦𝘷𝘦𝘳 ❞ gdzie Oikawa nocą spaceruje po ulicach i tonie w fantazjach boleśnie niedorzecznych. © bezksztaltnamasa 2018; przydługi i bardzo melodramatyczny one-shot; songfic; angst, monolog wewnętrzny; 2330 słów

Wszyscy zostali sierotami, bo wszyscy byli dziećmi Mallaroy.

wieczorny szept kusi jak świeża krew, znajomy szept błaga o nieśmiertelność, kiedy niewiele już mam pewnych dróg, wiele dziś może się stać

Opowiadanie o skarpetach, kotach i magii, która bez skarpet nie może się wydarzyć.

Oikawa Tōru błyszczał aż do końca. lipiec 2018

❝Nie mogłam się zakochać za cenę jednego uśmiechu❞ one shot; oryginal story and characters zwycięzca drugiego miejsca w konkursie Splątane Nici © -aleksandretta, 2019

❝Hawks...?❞ Dabi wiele stracił, wiele poświęcił i wiele zniszczył. Gdy w końcu Keigo nakłonił go, by odpokutował swoje winy, wszystko miało w końcu wyjść na prostą. Zamiast tego, jego uparcie budowany na nowo świat, z jednym nienawistnym spojrzeniem runął ponownie i wszystko stało się tylko jeszcze bardziej skomplikowane. Co za ironia. [ bnha; toya todoroki x keigo takami; canon divergence; zbiór doubbles ] © -aleksandretta, 2020/24; characters belong to horikoshi kohei

bądźmy dziećmi raz jeszcze, zostawmy smutki i problemy na łące kwiatowej lub życie ssie, więc dam upust emocjom tutaj