Aras belalı başrolümüz serseri ve kötü işlerle uğrasan bir genç .Ve bir anda hiç beklemediği şekilde sinirini bozan bir kız ortaya çıkar. Buda sevgili Arya'mız herkesin korktuğu belalı çocuğumuz Aras'a karşı gelen kız aslında hayatının değişiceğinden habersizdir.

Okula yaklaşmıştım ki biri çantamı çekiştirmeye başladı. Çığlık atıp o kişiyi yumruklamaya başladım. Aslında çantamı alsa bir şey olmaz yenilerini aldırırım ama amaç ekşın olsun. Napim ya çok sıkıcı bir hayatım var. "Bana bak anandan emdiğin sütü kulaklarından getiririm. Bırak ya çantamı." -Evet ben kulaktan getiriyorum o sütü burundan değil. Bir sorun mu vardı? Yok mu?Tamam o zaman devam edebiliriz. -Çantamı bırakmayınca bende son çare elini ısırdım. "Ahhh. N'aptın kızım ya?" "Sana çantamı bırak dedim." tekrar yumruklamaya başladım. "Kız sana çantayı bırakmanı söylüyor duymuyor musun?"Sesin geldiği yöne baktım. Konuşanı görmemle gözlerim fal taşı gibi açıldı. Bu çocuk resmen taşlıktan meteorluğa terfi etmiş. Sonra çantamı almaya çalışan çocuğa dönüp. "Evet, duymuyor musun? Sana çantamı bırak diyorum"aniden aklıma bana "kız" dediği gelince meteora dönüp. "Bi dakka ya benim bir ismim var tamam mı?" diye çıkıştım. oda bana dönüp. "Eğer ismini söylersen tanışabiliriz."dediğinde bir dakika deyip diğer çocuğa döndüm ve ayağına sert bi şelkilde bastığımda tek ayakla zıplamaya başladı. İtince de hemen yere düştü. Çantamı alıp meteora döndüm ve elimi uzattım... ©Tüm hakları Derin'in Lacivert çantasındaki, Lacivert paketi olan çikolatasında saklıdır.

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Efsane sözlerimin bir araya toplandığı hikaye

ukala bir liseli ve onu yola getirmeyi kafaya koymuş bir kız...

- Sen canına mı susadın? Bu saate bu şortla ne yapıyorsun tek başına bu sokakta? + Sanane annem misin babam mısın? ..... + Kapıyı çalmayı bilmez misin sen? Ya giyiniyor olsaydım? - Ben kapı çalmam güzelim ayrıca giyiniyor olmanda beni ilgilendirmez.

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Ben geceysem sen günüme doğan güneşsin... Simsiyah gökyüzümde parlayan yıldız, dondurucu kışımda içimi ısıtan yaz, karanlığımı aydınlatan saf ışıksın... Sen beni iyi yapan her şeyin ta kendisisin!

Aşk hiç bu kadar karanlık olmamıştı... Bir tarafta zenginlik ve lüks içinde yaşayan Buket, bir tarafta herkesin korktuğu, tehlikeli ve insafsız Kağan! Buket'in hayatı babasının iflasıyla değişir ve eski kusursuz günlerini İzmir'de bırakarak zorlu bir yaşam süreceği Ankara'ya taşınmak zorunda kalır. Buket, çevresine ve yeni başladığı liseye uyum sağlamaya çalışırken öyle büyük bir hata yapar ki her tavrıyla belayı temsil eden Kağan'ın tüm dikkatini üzerine çeker. Hiçbir sınır tanımayan Kağan, Buket'e olan öfkesini göstermekten geri durmaz. İkisi de birbirinden ölesiye nefret ederken, kaçınılmaz sona doğru adım adım yaklaşıp kendilerini imkânsız bir aşkın içinde bulurlar. Tehlike, bir gölge misali Buket'in üzerine çöktüğünde, Kağan'ın ürkütücü karanlığını aşkıyla aydınlatabilecek mi? Yoksa etrafını saran karanlığa yenilerek ruhunu siyaha kaptırıp yok olup gidecek mi?