- და მაინც... ჩვენ აქ ვართ, ყოველთვის ვიყავით. - და ყოველთვის ვიქნებით. (მოთხრობა კომედიაა. მისი ნაწილი წლების წინ არის დაწერილი, როცა ახალი ვიყავი ვატპადზე, შესაბამისად დაუხვეწავი და ბავშვურია ახალ ნაწილთან შედარებით, მაგრამ ბევრ კარგ მოგონებას უკავშირდება და მახსენებს საიდან დავიწყე ყველაფერი, ასე რომ არ ვცვლი, თუმცა რა თქმა უნდა წინ ბევრად უკეთესი თავები გელოდებათ 💙) 💙✨

მარტოობა - ეს საშინელი გრძნობა ცხოვრებაში ერთხელ მაინც ყველას გვიპყრობს, ჩვენს სულს კლანჭებს ავლებს და უფსკრულისაკენ მიაქანებს...

ალექსანდრეს და ელენეს საერთო წარული აქვთ. წარსულის შესახებ არავინ იცის, ყველაზე ახლო მეგობრებმაც კი. განვლილი დრო თითქოს ყველას დავიწყებული აქვს, ან თავს აჩვენებენ... წარსულს აჩრდილები მოჰყავს... სიყვარულზე უარს ამბობენ, მაგრამ ამ გრძნობას დრო ქაღალდის ფურცელივით მარტივად ვერ ახუნებს, თანაც წარსული თავისას იბრუნებს!