Gecenin üstüne çöken uğultulu rüzgar ağaçları kökünden sarstı. İçimdeki rüzgar ise fırtınaya evrilerek ruhumu derinden yaraladı. Ağaçlardan bir farkım kalmadığını o an anladım. Kurnaz Tilki, rüzgara teslim olmuştu.

...Askeri Kurgu... Açılmayan kapı ile birkaç kez daha kapıya vurduğunda keskin kulaklarına içeriden gelen ufak, tanıdık adım sesleri doldu. Maskenin altındaki dudakları hafifçe kıvrıldı. Elini yaranın üzerine daha çok bastırırken, "Katre benim" dedi onun duyabileceğinden emin olduğu bir şekilde. "Alptuğ" duyduğu uykulu ses ile kısa bir an gözlerini kapatıp açtı. Alptuğ.. Bir gün gerçek ismini onun dudaklarından duyabilir miydi? "Benim, kapıyı aç" derken düşüncelerini kenara itip açılan kapıya döndü ve içeriden gelen ışıkla beraber karşısındaki kıza baktı. Uykudan yeni uyandığını belli eden gözleri, dağınık saçları, üzerindeki pembeli mavili pijama takımı ile duruyordu. Derin bir soluk dudaklarından dökülürken, güzel diye düşündü. Güzel... Güzeldi. °°°°∆°°°° "Geleceğim, söz veriyorum" boğuk, kalın sesinden dökülen kelimeler ile göz yaşları daha da arttı. Ellerini kaldırıp adamın yüzünü avuçlarının arasına aldığında iç çekti. Parmaklarını onun teninde hareket ettirirken ayak uçlarında yükselip ona doğru uzandı. Tenine değmek isteyen dudaklarına inat, yanağını adamın yanağına yaslayıp, "Söz verdin" dedi. "Sözünü tutmalısın." Boynundaki parmakların bulunduğu yeri okşadığını hissetti. "Tutacağım." 🤍

Mahalle düğününde evlerine hırsız girdiğini duyan Müzeyyen, daha bir ay önce aldığı son model bilgisayarını kurtarmak için koşarak eve gelir. Eve geldiğinde, içeriye girmesine engel olan başkomiserde geçmişten gelen bir şeyler olduğunu hissetmesi uzun sürmez.

Şarjörü doldurup atış kulaklığımı taktım. Karşımdaki hedefin kırmızı alanını delik deşik ederken rahatladığımı hissediyordum. Şarjördeki mermi bittiğinde atış kulaklığımı enseme indirip masanın üzerindeki mermilere uzandım. O sırada kulağıma dolan tok postal sesleri bana kimin geldiğini müjdeliyordu. Bir adamı yürüyüşünden tanıyor olmak garipti. Üsteğmen hala yanıma gelmemişti, merakla başımı geriye çevirdim. Arkamdaki masaya yaslanmış anlamlandıramadığım bakışlarla beni izliyordu. Bir eli yaslandığı masada, diğer eli de palaskasındaydı. Genelde omzuna asmaktan hoşlanmadığı bordo beresi ise tıpkı benimki gibi omzundaydı. Başımla kısa bir selam verip önüme döndüm. Tekrar pozisyon alıp hedefime odaklandım. Ben atış yaparken üsteğmen de yanımdaki alana girip atışa başlamıştı. Kavga eder gibiydik o an, kurşun seslerimiz ise sustuğumuz kelimelerimizi ifade ediyordu. İkimizin de kurşunları bitmişti, bakışlarımız birbirini bulduğunda yine o gizemli karaları karşıladı beni. Ben savaşmaya devam etmek ister gibi mermilere uzattım elimi, ama susmayı da beceremedim işte. ''Yurdunuzu arıyor gibisiniz üsteğmenim, gözleriniz sürekli bir arayışta sanki.'' Ona bir cevap hakkı tanımadan atış yapmaya başladım, silahımın tetiğine basmaya devam ederken yanımdaki adamın da pür dikkat beni izlediğini biliyordum. Son mermime de veda etmiştim. Başımı çevirdiğimde yine o bakışlara mahkum edildim. Aramızdaki birkaç adımlık mesafeyi sonlandırıp yanıma geldi, elini uzatıp atış kulaklığımı çıkardı. Aramızdaki tek engel o kulaklıkmış gibi biraz daha yaklaştı bana, gözlerime daha yakından baktı. ''Belki de yurdumu bulduğum için sürekli gözlerine bakıyorumdur teğmenim.'' Bordoya boyanırken aşka karışan iki yürekli askerin hikâyesi...

Kumral olan "Metresin kızı değil misin?" dediğinde donup kalmıştım. Küçük çocuklardan duymak başkaydı, aklı başında insanlardan duymak başkaydı. Arkamdan konuşmaları bir yere kadar tamamdı, korkak işiydi de yüzüme söyleyecek haddi, cesareti nereden buluyordu bunlar? Her pazar bölüm gelecektir. İlerleyen bölümlerde +18 kısımlar olacaktır. Kapak tasarımı umutsuzdesing İlk yayınlama tarihi: 05.04.2023 Final yayınlanma tarihi: 18.12.2023

Bordo Bereli cesur bir askerin ve başarılı bir doktorun hikâyesi... ''Halide sana deli gibi aşık!'' En yakın arkadaşım, sevdiğim adama sırrımızı söylerken, duvarın dibinde gizlice onları izliyordum. Tüm bedenim heyecan ve korkuyla titriyordu, Ali Deniz'in insanın içini üşüten sesini duyduğumda kalbim buz tutmuştu. "Şimdi git o arkadaşına söyle! Bin tane kalbim olsa birini bile ona vermem!"

••Tamamlandı. Seri üç kitapla final yapmıştır ve basılmıştır. ❝İnsan bir kutu kibrite benzer. Varolur, yanar ve söner.❞ Bu hayatta nasıl bir kibrit olacağına sen karar vereceksin. Yanacak mısın? Yakacak mısın? Yoksa öylece duracak mısın? Ben, benimle yanmanı, gerimizde kalan her şeyi yakmanı istiyorum. Çünkü uzun bir süredir yanlış kişilerle, yalnız hayattasın. Ait olduğun yere dönme vakti. Bil ki; seni almaya geliyorum, Balkan kızı. BİR KİBRİTLE YOK OLMAK

"Aysima olmuyor, anlamıyor musun? Bir heves uğruna evlendik ama yürütemiyoruz işte." "Bir heves uğruna mı? Yaşadıklarımız bir heves miydi senin için?" "Evet! Bir hevesti, çocuktuk anlayamadık sadece." Sevdiği adamın tüm yaşadıklarını geçici bir heves olarak görmesi kalbini derinden yaraladı. Titreyen dizlerine inat dim dik durmak için zorladı kendini. Hırkasının kolu ile gözünden akan yaşları hırçın bir şekilde kurulayarak kapıya doğru uzattı elini. "Defol git o zaman! Madem senin için bir hevesti, evimden de hayatımdan da defol!" Genç adamın kasılan çenesinden, duyduğu sözlerin ne kadar ağırına gittiği açıkca belli oluyordu. Koltuğun üzerine fırlattığı deri ceketini alarak hızla evden ayrıldı. Kapıyı çarpıp giderken bir kere bile olsun dönüp arkasında bıraktığı o enkaza bakmadı. *** Büyük bir aşkla yapılan ama yürütülemeyen bir evlilik. Farklı yollara savrulmuş iki hayat. Aradan geçen yıllar. Kader, bir şekilde onları tekrar bir araya getirecekti ama hiçbir şey, yıllar önceki gibi olmayacaktı. Değişen çok şey vardı. *** 12.05.23 23:35 'Kırık Can Parçaları' adı ile yayımlanan ilk kitaptır. Herhangi bir çalıntı durumunda yasal yollara baş vurulacaktır.

Pusat Ali Şahoğlu, en yakın dostunun kız kardeşi Gökbeyaz Çakır'ı kurtarırken istemeden katil olur. Onun için hapse girer, dört sene yatar, elinden birçok fırsatı kaçırır, sözlüsü Suna tarafından terk edilir ve yaralı, ihanete uğramış bir adam olarak hapishaneden çıkar. O çıkarken, Virankaya'da anlı şanlı bir düğün başlamak üzeredir: kardeş bildiği, kardeşini kurtarırken katil olduğu Baran Çakır ile, eski sözlüsü Suna'nın düğünü. Virankaya artık bir savaş beklemektedir. Yörenin iki güçlü ailesini de kasıp kavuracak, tam ortasında da iki büyük beyi birbirine düşüren Suna'nın olduğu bir savaş... Fakat hiçbir şey beklendiği gibi olmaz. Sebebi Pusat Ali Şahoğlu'nun çıkar çıkmaz Suna'ya değil de, kimsenin beklemediği birine yönelmesidir. Gökbeyaz Çakır'a. İNTİKAM SÖZCÜĞÜNÜ FAZLASIYLA İÇERSE DE İNTİKAM OLAY ÖRGÜSÜNÜ İÇERMEZ :)

PUKKA YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLMUŞTUR. 3 KİTAPLIK BİR SERİ OLUP, 1. KİTAP BURADA YAYINLANACAKTIR. Doğduğu ilk gün yetimhaneye bırakılan Rüzgar, hayatı boyunca bir şeylere ve birilerine bağlanmaktan kaçınan, soğuk bir tiptir. Aynı yetimhanede büyüdüğü yaramaz bir kız çocuğu dışında da bağ kurduğu kimse yoktur. Yaşı dolduğu için yetimhaneden ayrılmak zorunda kalan Rüzgar, her seferinde beraber kurtulmaya söz verdiği kız için geri döner. Yine rutin ziyaretlerinden birinde kızın ailesi tarafından yetimhaneden alındığını öğrenir ve bir daha ondan haber alamaz. Senelerini ondan bir iz bulmak için araştırarak geçirirken bir gün, gizemli bir numara doğum gününü kutlar. Çok geçmeden Rüzgar, bu numaranın yetimhanede beraber büyüdüğü kız olduğunu anlar ve kızın içinde bulunduğu zor durumu öğrendiğinde onu kurtarmak için anlaşmalı bir evlilik yapmayı teklif eder. İkisi, aynı soyadını paylaşan, evli ev arkadaşları olacaktır. "Seni seviyorum. Hep sevdim."