"Yapmayı en sevdiğin şey ne?" Bu sebepsiz ve ani sorduğum soru ile bakışlarını bana yöneltti. İşte bunu çok seviyorum, onun bal rengi gözlerinin beni görmesi! "Uyumak" kısa ve net! Sadece uyumak. Bu sefer o bana beklemediğim bir soru sordu. "Simay, sence 'Ölüm gerçekten bir son mudur?'" Bu soruya pek anlam veremesemde cevap vermek istedim. "Ölüm bir son değildir. Ölüm bencilliktir. Sen gidersin, arkadakileri umursamadan gidersin. Onları sensizlik ile sınamanın ne kadar zor olduğunu bile bile gidersin. Kendini kurtardığını zannedersin. Ama arkanda kalanlar... 'Ölüm gerçekten bir son değildir Yiğit'" Aylar sonra... O şuan en sevdiği şeyi yapıyor. Uyuyor! Bir daha uyanmamak üzere uyuyor. Bense onun yanı başında saçlarını okşamak yerine nemli toprağını okşuyorum, bal rengi gözlerine bakmak yerine mezarın üstündeki çiçeklere bakıyorum. "Sana aylar önce bir soru sormuştum hatırlıyor musun? En sevdiğin şey ne diye . Sende uyumak demiştin. Bak en sevdiğin şeyi yapıyorsun. Sonsuza kadar uyuyorsun... Sonra sen bana 'Ölüm gerçekten bir son mudur?' diye sormuştun. Cevabım değişmedi Yiğit. Sen bencillik yaptın gittin bana ailene sevdiklerine ne olacak hiç düşünmeden gittin. Ölüm Gerçekten bir son değildir!"

"Işıklar sana evinin yolunu gösterecek..." 3391 Kilometre ile başlayan seri Sıfır Kilometre ile devam ediyor! Kilometrelerce öteden birbirini tanımak, sevmek hatta aşık olmak kolaydı... Peki tüm bunlar yan yanayken de kolay olacak mıydı?

Burası bir kar küresiydi, biz de içindeki figürler. Bizi tutup salladılar, ne olduğunu anlamadık, alt üst olduk...

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Gerçek hikayem...