Gej, który walczy w MMA? Przecież cioty nie potrafią się bić! Seria "Osobliwość" to powieść, na którą składają się: Tom 1: Układ kataklizmiczny Tom 2: Aphelium Tom 3: Horyzont zdarzeń Historia może zawierać wulgaryzmy oraz sceny nieodpowiednie dla nieletnich.

Opowiadanie o trzech chłopcach: jeden się jąka, drugi do bólu przypomina Andy'ego Biersacka, a trzeci za czasów szkolnych prześladował dwóch pierwszych. Ich drogi na chwilę krzyżują się pod koniec gimnazjum, jednak ten krótki epizod całkowicie odmienia życie Teodora. Po kilku latach Teodor, wracając z wykładów i mając jedynie kilka złotych w kieszeni (jak to na studenta przystało), postanawia zjeść obiad w McDonaldzie. Jakie będzie jego zdziwienie, gdy zza kasy popatrzy na niego para znajomych, niesamowicie niebieskich oczu, uświadamiając go, że Kraków to wcale nie tak wielkie miasto. Jedno jest jednak pewne - pytanie „a może frytki do tego?" nie ma szansy paść. McDonaldowy mundurek oraz czapeczka to i tak zbyt duża potwarz dla napompowanego dumą Andrzeja.

Carter jest dobry w piciu, paleniu i obciąganiu. Ace jest dobry z fizyki, matematyki i angielskiego. Idealny świat Ace'a Tómassona zostaje wywrócony do góry nogami i przewrócony na lewą stronę przez Cartera Abarrow, nowego ucznia z Walii. The Choking Game - kids cutting off their oxygen supply to get high. It causes brain damage. Okładka: @KacMoralny

Pomiędzy młodością a powagą, nigdy nie powinien stać znak równości. Tę zasadę wyznają uczniowie licealnej klasy, kumple Leighta Abelarda. On sam jednak, nie jest co do tego przekonany. Jeszcze więcej wątpliwości rodzi się w głowie chłopaka, kiedy w szkole pojawia się Springsteen, który przez miesiąc będzie zastępować wychowawcę. O przywilejach młodości, o poszukiwaniu granic, o docieraniu na skraje dorosłości - nie tylko o tym zacznie myśleć Leight, gdy zacznie odkrywać swoją własną tożsamość. Praca otrzymała wyróżnienie w konkursie literackim „Splątane nici" organizowanym przez @glnozyce w kategorii LGBTQ+

„Najpierw graliśmy na rozpadającym się szkolnym boisku, wyganiani o godzinie osiemnastej przez woźnego, by o dwudziestej drugiej przemknąć się przez bramę i grać tak długo, aż wystarczy nam sił." „No i są jeszcze oni. Dzieciaki z bogatych rodzin przesiadujący na orliku godzinami. Chwalący się nowymi butami sportowymi, I-podami, czy innymi I-phonami. Na boisku, do licha! Kogo coś takiego obchodzi na boisku?" „Wystarczyło tylko kilka minut, aby zauważyć precyzję ich gry. To nie uliczna koszykówka, jak w naszym przypadku. Oni ją trenowali. Zapewne kilka godzin dziennie w najlepszym klubie sportowym miasta. Każdy krok, każdy skok, wszystko idealne." „Nie stąd. Nie ma mowy. Nawet Arek by nie trafił. Trafił. Trafił, cholera. I co najgorsza, przegrywamy. Z nimi, wychuchanymi bachorami." „Myśleliśmy, że jesteśmy geniuszami w ulicznej koszykówce, aż tu nagle takie bachory ściągnęły nas na ziemię. Wyuczona precyzja pokonała instynkt." „Po prostu lubię piękno, a męskie, wysportowane ciała z pewnością są piękne. Gdzie mi więc do geja? Ciotki latającej z wypiętą dupą?"

One-shot, Eruri, Omegaverse

Igor jest honorowy... nie donosi na psy. Igor jest opiekuńczy... zdarza mu się zajmować zwłokami nawalonej siostry. Igor jest sprytny... przebywanie od dziecka wśród chuliganów, nauczyło go kombinowania. Igor jest fanem piłki nożnej... nie dostał jeszcze zakazu stadionowego. Igor jest sportowcem... uprawia uliczne zapasy. Igor zna się na anatomii... wie jak łatwo połamać kości. Igor uwielbia sezon grillowania... bo jest kibolem. Kuba jest znudzony swoim życiem, więc stwierdza, że musi zacząć szukać wrażeń. Przypadkiem ląduje na meczu piłki nożnej, choć o tej dyscyplinie wie tyle, że „ piłka jest okrągła, a bramki są dwie". Po tym dniu, chcąc czy nie, szybko poznaje zasady kibicowania i to od zaplecza. Historia może zawierać wulgaryzmy oraz sceny nieodpowiednie dla nieletnich. Okładka autorstwa @BOSS35LVL *opowiadanie pisane od sierpnia 2018 do lipca 2019.

Jeśli na prawdę, na serio i na pewno chcesz wiedzieć o czym mowa, proszę, wejdź. Może spróbujesz zobaczyć to co ja widzę każdej nocy. Obyś nie próbował. Potrzebuję powiedzieć komuś o tym. Komukolwiek. Ale muszę powiedzieć to tak, by on nie słyszał.

Mieszkańcy jednego z wielu Podgórz już od wieków wpatrują się w lśniący białym śniegiem szczyt. Kiedy podróżny podczas przechadzania się po bardzo zwyczajnych, zwyczajnie brudnych i nadzwyczajnie zwyczajnie zatłoczonych uliczkach zawiesi oko na grupie ludzi, wlepiających chciwe oczy w górujący nad nimi stożek, pięć osób na raz rzuci się by wytłumaczyć takiemu co i jak. "Wy przyjezdni nie wiecie, ale tam, tam na górze, Mag ma swoją warownię. Rozumiecie, zamek. Czarodziejski. Mówią, że pono w samiuśkie południe od diamentowych kopuł światło się odbija, i tylko wtedy można ten pałac-miraż zoczyć." Po takich słowach trudno by podróżny także nie zadarł głowy, i nie próbował przejrzeć chmur w których tonie szczyt. A kiedy wszyscy patrzą w górę, kto patrzy na własne sakiewki... *gasp* 19.12.2019 - pierwsze miejsce w fantasy!

Zamykając oczy spotykał jego. Był najpiękniejszą istotą jaką w życiu widział.