YETİŞKİN OKURLAR İÇİNDİR! Haksız iddialar sonucunda kendi kurduğu müzik grubundan atılan Gazel, elinde avcunda kalan son parayla şehrin dışında, izbe bir apartmanda kendine bir daire tutar ancak aynı katı paylaştığı komşusu pek de hoşgörülü değildir. Tartışmalarla alevlenen arzunun ateşiyle ikisi de yanacak mıydı yoksa yeniden mi doğacaklardı? Etrafa ördükleri duvarları aşabilecekler miydi? Yeniden sevebilecekler miydi? Gazi ve eski solist, birbirilerini tamamlayabilecekler miydi? Bu hikayede geçen kurum, kuruluş ve kişiler tamamen hayal ürünüdür. Gerçek ile hiçbir alakası yoktur.

Adımlarımı hızlandırıp artık ezberlediğim yolu takip ederek yürüdüm. Kafamı kaldırıp büyük lacivert kapının yanındaki sarı tabelayla göz göze geldiğimde aynı saniyelerde kapı büyük bir gürültüyle açıldı. Daha önce defalarca kez karşılaştığım takım arkadaşı Samet düz bir ifadeyle odadan çıkarken kafasını sola eğmesiyle bakışları beni buldu. Yüz ifadesi anında neşeli bir hal alırken kapatmakta olduğu kapıyı yeniden aralayıp içeriye doğru seslendi. - Fatih! Yenge seni görmeye gelmiş oğlum. İçeriden yükselen gülüşmeler eşliğinde kapıya doğru yaklaşan adım sesleri keskinleştikçe göğsüm hızla inip kalkmaya başladı. Sonunda üzerindeki formasıyla kapının önüne çıktığında kısa bir an nefesimi tuttum. Onu böyle görmenin verdiği heyecanı hiçbir zaman atlatamayacaktım. Gülümseyen yüzüyle bana yaklaşıp belimi kavradı. Samet çıktığı odaya yeniden girip kapıyı ardından kapatırken kafamı kaldırıp göz göze gelmemizi sağladım. "Gelmişsin," dedi. Sesli bir şekilde gülüp sağ elimle özenle düzelttiği saçlarına dokundum."Dikkatini dağıtıp gol yemen riskini göze alarak geldim hem de." Bakışları dudaklarımı bulurken kalbimin sesini duymaması için dua ediyordum. Üzerimde bıraktığı etkiden korkarak omuzlarına tutundum. Nefeslenerek güldüğünü duydum. "Merak etme," dedi kısık sesiyle, "Tek golümü, bir altmış boyunda tek bakışıyla beni etkisiz hale getiren bir kadından, tam sol tarafıma yedim." (Kapak: Cover by; Leyl Graphic and @thealisss)

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

[tamamlandı] +90542: Tanışma faslına,flört dönemine,sevgililiğe falan gerek yok, +90542: Araf kalk, gidiyoruz. Başlangıç:100318 Bitiş:220619 ©2018,Sheila sevimlimaynak **eleştirilere açığım ama 14 yaşında ki bir ergenin text hikayeleri olduğunu bilerek okuyun lütfen, aldıkları etkileşimden dolayı silmeye kıyamıyorum o yüzden hatıra olarak kalsınlar istiyorum**

-"O velet kimdi!?" Gözümün önünde o gece canlanırken Demir abimin öküz gibi bağırması üzerine hani şu filmleri geri sararken çıkan bir ses vardır ya tam olarak o kulağımda çınladı. -"Arkadaşım Demir abi" Sinirle saçların çekiştirdi -"Arkadaşınsa neden size sorduğum zaman yalan söylediniz?" Bağırması artarken çıkışması fazla gelmişti bana.Yavaş yavaş dozu kaçırıyordu ve onu ilgilendirmeyen konuya burnunu sokmaya başlamıştı. -"Alya bana cevap ver!" Bağırışı üzerine sinirlenip bende bağırdım -"Demir abi senin derdin ne!Bu konu seni ilgilendirmez!Belki sevgilim" Sıkıca kolumu tuttu -"Kes sesini Alya!O velet senin sevgilin olamaz!" Hiddetle kolumu savurup ondan kurtardım -"Niye olamasın? Çokta güzel olur!Hatta belki ilerde kocam bile o-" -"Yeter lan!Yeter! Görmüyor musun Alya!?Sana olan aşkımı görmüyor musun lan!Ben yıllardır kaçtım bu duygudan sen benim kardeşim gibiydin!Ama olmuyor özür dilerim yapamıyorum duygularımla başa çıkamıyorum.Ben artık sana Ahududum demek istiyorum..." Gözümden bir damla yaş düştü.Demir abim. Yıllardır abim olarak gördüğüm adam bana aşık mıydı? Geri geri giderken onunda gözünden bir damla düşmüştü -"Yalvarırım kaçma benden Alya.Yine duygularımı içime gömerim söz veriyorum kimseye belli etmem birşeyi, hoş zaten 3 senedir öyle yapıyorum ya..."