"Herkes televizyondaki dizi kahramanları kadar şanslı olamıyordu ne yazık ki. Bazımız sakat doğuyor, bazımız anne babasız... Benim hikayem, ilk doğduğum gün yazıldı. Henüz bir çocukken bile, babam tarafından sevilmedim ben. Hayata yenik başkamaktı bu. Benim hiç şımaracağım bir babam olmadı. 'Babasının kızı' olamadım ben hiç. Babam varken babasız büyüdüm ben. Sonra annemi de kaybedince dünya üzerime yıkıldı işte. Ben Bukre, o kimsenin tanımadığı, takmadığı kızım ben. Babam bile beni sevmezken, birilerinin beni seveceğine inanmadım hiç. Taa ki, o karşıma çıkana kadar. Ben Bukre Soydan, babam tarafından bile sevilmeyen bir kızım ben. Nereden bilebirdim ki bir yabancıya gökyüzü olacağımı..."

Oda çoktan dumanla kaplanmış görüşümü engelliyordu. Ciğerlerime hava çekmek için öksürüp hırlarken bir yandan da odadaki rafların arasında koşar adımlarla ilerleyip Brad'i arıyordum. Sonunda onu duvar boyunca uzanan dolabın dibine tünemiş bir şekilde buldum. Yanına eğilerek onu sarsmaya başladım ama kıpırdamıyordu bile. Canlı olduğunun tek belirtisi nefes alırken inip kalkan omuzlarıydı. "Brad!" Burada biraz daha kalırsam yanına da ben yığılacaktım. Kafamdaki bütün soruları bir kenara ittim, elimi çabuk tutmalıydım. Onu doğrultarak yüzüne vurmaya başladım. Uyanmalıydı. Tanımıyor olsam da onu burada bırakmazdım. Tüm vücudum yanıyor, durmaksızın öksürüyordum. Bilincimi kaybetmeden önce gördüğüm son şey Brad'in bağırarak burada ne aradığımı sormasıydı.

"Eğer bir dilek hakkım olsaydı, ne dilerdim biliyor musun?" Kafasını salladı. "Tüm acılarının yarısını almak. Çünkü bu sefer bende senin düşündüklerini, hissettiğin acıları tadacaktım. Ve ben sana göre düşünecektim. Kendini böyle harap etmeni istemiyorum." dedim yüzünde ki her santime bakarken. "Sen harika bir insansın." Alnımı öptü ve ellerini saç diplerime götürdü. Dudakları hâlâ alnımdaydı. O kadar güven vericiydi ki bana karşı olan dokunuşları. Ve ben onu tekrar sevmiş, tekrar aşık olmuştum. "Seni hak edecek ne yaptım ben?" "Sadece sevdin." Dudakları yanağıma geldi bu sefer. Ve benim kollarım tekrar yerini bulmuş, boynuna sarılmıştı. *** "O yeşillerin var ya... İçinde kayboluyorum." "O kahvelerin var ya... İçinde boğuluyorum." *** "Seni varya... Acayip seviyorum." "Ben seni daha acayip seviyorum." ***

KİTAP ESKİ ARKADAŞLAR DÜZENLENİYOR. DÜZENLENDİĞİ ZAMAN SEVECEĞİNİZE EMİNİM BU KİTABI 13 YAŞINDA FALAN YAZDIM ÇOK DAHA İYİSİNİ YAPIYORUM ŞU AN. YANİ AYH BU NE DİYECEĞİNİZE KÜTÜPHANENİZE EKLEYİN VE DÜZENLENDİĞİNDE ARKANIZA YASLANIP KEYFİNİ ÇIKARTIN. İYİ GÜNLER TEKRAR BİR NOT DAHA. HALA BAZILARI ANLAMIYOR 0 ALGI YETENEĞİ...ARKADAŞLAR DÜZENLENİYOR DÜZENLENİNXE YAZIYI SİLECEĞİM ARTIK SABRIMI SINAYANKARA DİREK ENGEL ATACAĞIM LÜTFWN OKUYUN AÇIKLAMAYI OKUYUN. HİKAYE DÜZENLENİY Bu bir ''İyi kız,kötü çocuk.'' hikayesi değildi.Dağhan ve Miray'ın aşkı.Bu hikayede bir su dökülmesi ile başlayan klasik bir şey,sonradan gerçekten değişik bir sevgiye dönüşmüştü.Kalbin taşıyabilirdi belki de her yükü.Ayrıyken hayatın durduğu,beraber iken dünyanın sadece onların etrafında döndüğü bir hikayeydi bu.Kıskançlıklar...Ölümler...Kayıplar...Ne olursa olsun,insan sevdiği birinden vazgeçebilir miydi? Elbette ki hayır.Sevginin boyutları farklıdır.Miray için ilk başta ''Zengin Züppe'' den başka bir şey olmayan Dağhan,onun artık hayatı.Dağhan içinse ilk başta ''Küçük Bir Burslu'' dan başka bir şey olmayan Miray,artık onun siyah meleği. ''Sen olmadan önce hayatımda sanki hiç bir duygu yoktu.Birikintisi,hayali bile yoktu.Sen hayatıma giren bir melek gibisin.Ama öyle bir melek değil.Hani beyaz kanatları olan değil.Senin ruhunun kanatları rengarenk ama sen benim siyah meleğimsin. Siyahın asilliğini,güzelliğini gösteren bir melek.'' Yıkıntılar üzerine kurulmuş,Dağhan'ın hayatı Miray ile aydınlanmıştı.

Gözlerimin içine bakıyordu hiç bir hareketimi kaçırmamak için. Elimi hızla onun elinden çekmeye çalıştım ama nafile. "Bırak beni " diye tısladım. Kolumu daha sıkı tutup "Anlamadın değil mi?" Diye sordu. "Artık benimsin" "Ben kimsenin değilim!" Dedim gözlerinin içine bakarak. "Bunu bir kenara yaz mert!"

Tanrıça Serisi-1, devamı Buzdan Cehennem'de. Avcı ve element kullanıcıları olmak üzere ikiye ayrılıyorduk. Ben ikisine de dahil olamıyordum çünkü avcıların aksine bir element kullanabiliyordum ; Ruh. Element kullanıcılarına dahil olamayacak kadar hızlı ve çeviktim. Ben bir Tanrıça Çocuğuydum hatta bundan da fazlasıydım. Hades'in ihaneti sonucu yıkılan tahtına ben geçmiştim , ben Son Tanrıçaydım. Titanlar ve onlarla birlikte olan tanrılara karşı , Olimpos'u son nefesime kadar koruyacaktım. Sevdiğim kişilerin yaşamaları için ; ya ölecektim ya da öldürecektim. Fantastik'te #4

Sadece sessiz bir ölüm ve aşktı onların hikayesi. Okumanızı tavsiye ediyorum.

Havada süzülürken "Seni seviyorum!" diye bağırdım. Aynı anda kahkahalar atıyordum. "Sana aşığım!" diye bağırdığını duydum. Gülümseyip "Senin için yanıyorum!" diye bağırdım bu sefer. "Sana ölüyorum!" diye bağırdığını duydum. "Beni sözlerinle kendine hasta ediyorsun be adam!" diye bağırırken kahkahalarımı durduramıyordum. Salıncak aniden durduğunda sarsılmıştım ama belimdeki eller düşmemi engellemişti. Söz verdiği gibi beni tutmuştu... Tenimde nefesini hissettiğimde irkildim ama kulağıma fısıldadığı sözler beni kendimden geçirmeye yetmişti... "Sana hastayım be kadın..." #1-Karanlık Geçmiş

" Yani birinden mi şüpheleniyorsunuz ?" dedi Arya kaşlarını kaldırarak. "Sadece biri değil bir çete " dedi Barlas. Hepimiz yine bir sessizlik bürümüştü. Arya ve ben düşünceli bir şekilde birbirimize bakıyorduk. İstemsizce gözlerim iki düşman çete liderine kaydı. Birbirlerine hiç bakmıyorlardı. Hatta göz göze gelmemek için çabalıyorlardı. " İki çeteyi de çökeltip üste çıkmak istiyorlar " dedi Uğur mırıldanarak ama herkes duymuştu. " Yapsınlar da görelim !" diye homurdandı. Dünkü olay aklıma gelince kızardım. Benimle resmen alay etmişti. Ona baktığımı hissetmiş olacak ki gözlerini bana çevirdi. O grimsi gözlerini kısmış bana iğrenerek bakıyordu. Ama ikimizin de aklında bize bulaşan çete vardı. Bu çete, iki düşman çeteyi de şaşkına çevirdiği kesindi. Çetenin başı akıllıydı ve hepimizi tanıyordu. Kendilerinden daha kötü bir düşmana çatmışlardı. O an aklıma gelen bir fikirle bütün herkesi süzdüm ve hızlıca ayağa kalktım. " Neden birleşmiyorsunuz ? " diye sordum. İki çetede çok güçlüydü. Eğer tabularını da yıkarlar ve birlik olurlarsa daha güçlü olurlardı. Ama küçük bir sorun vardı. Hepsi bu söylediğime 'sen salak mısın' der gibi bakıyorlardı. Arya bile bana umutsuzca bakıyordu. Sanırım bu asla olmayacaktı. ++ Bir çatlak ve bir dengesizin hikayesi...

Bu kitap silinen Bensiz Yapamazsın kitabıdır. Kitabın -yanlışıkla- silinmesi hepimizi çok üzdü. En azından beni çok üzdü. Yazarımızla konuştuktan sonra bölümleri tekrardan benim yayınlamam için iznimi aldım. Kesinlikle kitabın benimle hiçbir alakası yok. Ben sadece tekrardan yazıyorum. Bu kitap Gülsüm Yüksel' e aittir. Ve bu hiçbir şekilde değiştirilemez...