Kapıdan gelen kilit sesiyle geceden beri hiç kapanmamış gözlerim kapıyı buldu. Uykusuzluktan takatim kalmamıştı. Bedenim halsiz düşmüş ve ölüm isteği ağır basmıştı. Kapının açılmasıyla bir çift mavi karanlıkla karşılaştım. Hiç uyumadığı gözünün altındaki mor torbalardan belliydi. Yanıma gelip bana dokunmaya çalışmasıyla kendimi biraz daha duvara yasladım. "Sakın dokunma bana!" Bağırmamla bakışları sertleşmişti. Bir anki boşluğundan yararlanıp hızla ayağa kalktım ve mutfağa doğru koştum. "MİRA!" Arkamdan kükreyerek gelmesiyle daha hızlı koşup mutfağa girdim. Masanın üzerindeki bıçağı elime aldım ve o anda kapıdan içeri girdi. "Sakın yaklaşma yoksa bıçağı karnıma saplarım" "Bunu yapacağına kendin inanıyor musun cidden" Alayla karışık söylediği cümleye karşı ciddiyetimi korkuyarak gözlerine bakmaya devam ettim. Bana doğru adım atmaya başladığında tekrar bağırdım. "Yaklaşma dedim sana!" Birkaç adım daha attığında tam kolumdan tutacakken bıçağı karnıma sapladım. Toprağın gözleri anında karnıma giderken endişeyle yüzüme baktı. Daha fazla ayakta durmayıp yere düştüm. Toprağın anında yanıma gelmesiyle ona son sözlerimi söyledim. "Seni asla affetmeyeceğim Asilkan." Ardından gözlerimi kapatıp kendimi karanlığa bıraktım. Son çareyi ölümde bulan bir kızdım artık ben... ................................................... MİRA & TOPRAK ............................. Başlangıç Tarihi : 01.08.2018

Herşey onun beni görmesi ve arzulaması ile başladı

"Çaresizliğimi görmüyor musun? Neden bırakmıyorsun beni?" Diye sordu genç kız kısık bir sesle, bedeninde kalan son gücünü bu soruyu sormak için fütursuzca harcayarak. Sessizlik öylesine derindi ki,kulaklarının sağır olduğuna inanacaktı neredeyse... Sessizdi. Karanlıktı. Korkutucuydu. Karşısındaki adamın koca bir buz kütlesini kıskandıracak kadar soğuk bakışları onu her saniye üşütürken sessizlik gitgide sinsice odaya yayılıyor, karanlıkla birlik olup genç kızın bulanık zihnine tuzak kuruyordu. Saniyeler hatta belki dakikalar geçmişti ve cevap bulamayacağını kabullenen kızın omuzları çoktan çökmüştü. O omuzların üzerinde gezinen keskin bakışları umursayamayacak kadar bitkindi artık. Pencereye dönen bakışları yeniden karpkara gökyüzünü incelemeye başlamış beynini yiyip bitiren soruların hedefine sadece kendisini koymuştu fakat adamın biraz sonra verdiği cevap birden tüm odanın ölüm gibi donmasına sebep olmuştu. "Çünkü senin çaresizliğin, benim tek çarem." Dedi ifadesiz ve tok ses tonuyla. Uzaktan bile aşikardı kararlılığı, başka hiçbir duygu barındırmıyordu. Ve birisine çare olacağını duymak hiç bu kadar çaresiz hissettirmemişti genç kızı. O artık tam anlamıyla bir tutsaktı. Adamın cehennemindeki kor ateş olacak fakat ilk önce kendisi yanacaktı...

Safkan vampir olan bir kızın Zenginlerin gittiği koleje gitmesiyle hikaye başlıyor Bu vampirin insanlara uyum sağlaması pekte kolay görünmüyor Benim kalbim senin gibi biri için acı çekiyor. Nasıl bu kadar aptal olabildim ki? Dedi Furkan.... Halbuki o çok soğuk ve ürkütücüydü. Rana onun çektiği acıyı umursuyor gibi gözükmüyordu.... Zor olan kıymetliydi... Aşk imkansızı seçerdi, her zaman Sonra kalp ağrısı gelir ardından Ve bitmeyen umutlar.... ÇOK UZUN ZAMAN YAŞAYINCA İNSANLAR KALPLERİNİ KAYIP MI EDİYOR? diye sordu Furkan BİLMİYORUM ÇÜNKÜ BEN İNSAN DEĞİLİM diye cevap verdi Rana.... Arkadaşlar bir hikaye ilk bölümle belli olmaz diğer bölümleri okursanız sevinirim...... https://youtube.com/channel/UCTLA7f8-kSM9UdAUW23Xidw oyuncular Furkan Rana...