Adem ile Havva yasak elmanın tadına baktıklarında kovuldu cennetten.Yasağın cezbedici güzelliğine kapılıp gönderildi dünya üzerine ve her şeyin,herkesin hikayesi başladı bundan 13,8 milyar yıl önce... Ay dolunay olduğunda,uyanma vaktiydi prensesin.Ona lütfedilen gücüyle kurtaracaktı krallığını ancak aşk işlemişti kanına.Önce ruhu doydu aşkla sonra kalbi.Yalnızlık onun en büyük cezası olduğunda uyanma vakti gelmişti. -Duy beni Allen kızı,ver bana nefesimi. Kalu beladan beri seninim.Yüzündeki o iki çukur olsun mezarım.Beni kalbine sor,sen bilmezsen o bilir beni.Bul seni sen yapan kaybolan yüreğini. -Yolumda yönümde senin olsun,attığım adım sana çıksın,aldığım nefes sen olsun.Bu aciz beden yoluna kul köle olsun.Öyle bir karanlıktayım ki şimdi gözlerim kör kulaklarım sağır.Çırpındıkça daha dipteyim.Ben bulamazsam seni kaybolan yüreğim sen bul beni.. **** İşlenen bir günahtı onlara verilen lütuf.Aşk için yürüdü ve aşk için öldü adamla kadın başka bir zamanda başka bir evrende uyandıklarında aralarındaki aşk bağıydı onları bir arada tutan ve yine aynı bağdı bir araya getiren.

Çaresizlik içinde attı adımını karanlığa kadın.Dudaklarından firar eden arsız soluklar,avuçlarında ürkek bir kuş gibi çırpınan bir kız çocuğu eşlik ediyordu ıssız sokaklarda.Koştu,daha çok koştu bir zamanlar kaçtığı yere şimdi koşarak gidiyordu. Duygudan yoksundu adam.Bakışları da kalbi kadar buzdandı.Tenine dokunan tenle eridi,yandı,yaktı.En sonunda eğilmez adam sevginin büyüklüğüne eğdi başını. Adam acımasızdı,kadın merhametin ta kendisi. Adamın nasırlı avuçları kan kokuyordu,kadının gül bahçesi. Siyah kadar asildi adam,karanlık..Beyaz kadar temizdi kadın güzel. -Sende benim gördüklerimi görecekler diye korkuyorum.Yalnız benim ol,yalnız ben bileyim dudağının kenarındaki o iki çukuru kadın. Sevmeyi bilmeyen bir adamın sevgiyle imtihanı...LÜTUF..