''Bön bön çocuğu izleyeceğine yemeğini ye.'' ''Seni mi izlememi tercih ederdin?'' iğnelemem ona koymamış olacak ki, çapkınca sırıttı. ''Kusura bakma, çilli. Tipim değilsin.'' ''Bana diyene bak! Seni gidi aptal çam yarması!'' Sandalyesinden kalkmadan önce son kez bana bakıp göz kırptı. ''Dikkat et de, çam yarması seni ezmesin, çilli.'' Devam kitabı Bir İçim Su'dur.

Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.

2014 yılında yazmaya başladığım ve içerisinde gereksiz fikirlerimi barındırdığım bir karalama defteri. P.E.K ailesine hoş geldiniz.

Hiç takip ediliyormuş gibi hissettiğiniz oldu mu? Bu his akla girdiği an, tereddütler başlar. Bir senaryo yazma mekanizması olan beyin, en üretken anlarından birindedir. Öncelikle, takip olayına bir sebep bulmalıdır beyin. sahi neden takip ediliyorum ben? Beynin ürettiği bu senaryolar kana korku hormonlarının karışmasına sebep olurlar. O andan itibaren, yutkunmalar, hafif titremeler, tedirgin bakışlar vücuda hakim olur. Atılan adımlar hızlanır, tıpkı alınan nefesler gibi. Bir köşeyi dönünce birden hızlanıp kaçarcasına koşma isteği belirir korkak ruhta. Belki de koşulur, bu huzursuzluğu bir an önce def edebilmek için fakat sorun şu: takip eden kişi arkamızda değil aklımızın tam içinde. aklımızdan koşarak kaçamayız ki. Zihnimizin işlemediği bir yer de yok ki?

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."