Merhaba, Sinem ben. Çok kısa bir süre önce başladım yazmaya... Biraz hayal dünyamın kapılarını zorladım ve bugünden 6-7 yıl öteye gittim. Bu öyküde benim Zeynep'im ve Kerem'im evli... Karakterlerin özüne çok dokunmamaya çalıştım. Ama ister istemez değişiklikler var tabi. Zeynep, hukuk okumuş ve Sayer Holding'de Sevim Sayer'le çalışıyor. Kerem, mimarlık bitirmiş, annesiyle beraber işleri yürütüyor. Umarım seversiniz:) Yorumları merakla bekliyorum:))))

Kısaca anime önerileri

Naruto ile ilgili çeşitli bilgiler edinmek isterseniz okuyabileceğiniz bir kitap. NOT:Bazı bölümler spoilerdır. Tüm Hakları Saklıdır #2 - Kurgu Olmayan

Çoğu animecinin sinir katsayısını artıran "Anime çizgi film değil miydi ya?" gibi sözlerin geçersizliğini açıklamak için yazdığım bir kitap. ^^ Umarım beğenirsiniz ^^

Çocukluk aşkları

Boyxboy !!!!! YAOİ İÇERİR İSTEMEYEN/ SEVMEYEN/ İĞRENEN OKUMASIN!!!! • • Okuyun pişman olmazsınız.

"Kaç benden, uzak dur. Ben katilim, Azrail'im. Azrail'in bir insana sunabileceği tek şey ölümdür. Bu yüzden git Beren" "Ben elindeki kandamlaları ile sevdim seni. Gözlerin kararıp, Azrail'e büründüğünde bile sevmeye devam ettim. Atmayı unutan kalbin ile kalbimi un ufak ettiğinde dahi sevdim ve sevmeye devam edeceğim. Ben sen oldum Ares. Her tarafım sen kokuyorken nasıl kaçabilirim? Nasıl gidebilirim senden?"

(JENSEN ACKLES VE DEAN WINCHESTER) D.W fanfic! J.A fanfic! oy atarsanız,mutlu olacağım.

Hayatım, fotoğraf kareleri gibi gözümün önünden geçerken duygularım bir ip misali birbirlerine karışmıştı. Sessizlik, yanımda var olan tek şeydi. Gözlerimi karşılayan büyük beyaz ışık beni hayallerimin, duygularımın içinden çekip almak istercesine parlıyordu. Daha fazla direnemediğimi hissettiğimde göz kapaklarımı isyan edercesine araladım. Işıkla karşı karşıya geldiğimde iç çektim, yine aynı yerdeydim. Hiç bir değişiklik yoktu. Başımı mavi örtü kaplı sedyeden kaldırıp küçük beyaz odaya baktım '' Bu günlük bu kadar yeter mi?'' ayaklarımı yere sarkıttım. Her zaman ki, her gün ki gibi soluk ve beyaz tenim karşıladı gözlerimi. Üstümdeki beyaz elbiseyi bacaklarımı örtmek umudu ile çekiştirdim. Sarkıttığım ayaklarımı yere kenetledim ve sedyeye yaslandım. Beyaz odanın içinde kaybolan kapı aralandı. Gelen Semih'di, yanıma yaklaşırken gülümsedi, gülümsedim '' Nasıldım? '' Kafasını salladı ve ellerini kaldırdı ''Her zamankinden çok daha iyi'' Ellerini kafamdaki iğnelere yöneltti tek tek çekerken devam etti ''Nasıl hissediyorsun?'' Dudaklarımı büzdüm ''Bilmiyorum, nasıl hissetmeliyim?'' Elbisemin omuzlarını düzeltti ''Daha iyi hissetmelisin, git gide iyileşiyorsun'' Yüzüme minik bir gülücük taktım, ''Sevindim''