W księgarniach od: 26.10.2022 r. Jossie Roden jest uczennicą ostatniej klasy liceum w Richmond. Ma przyjaciółkę Holly Willstone i... sypia z Lukiem Prestonem - chłopakiem, w którym jej przyjaciółka się podkochuje. Dziewczyna sama nie jest pewna, jak wplątała się w cały ten bajzel. Przecież nienawidzi Luke'a... odkąd pamięta. Znają się od lat i on zawsze starał się uprzykrzyć jej życie. Fakt, że jest niesamowicie przystojny i to ten Pan Popularny w szkole, ale co z tego? Przecież go nienawidzi a w dodatku jej przyjaciółka się w nim zadurzyła, choć na razie bez wzajemności. "Nie zamierzałam go "zdobywać", nie potrzebowałam tego, bo to była gra Holly. Ona chciała planować z nim przyszłość, chodzić na randki i robić inne bzdety, które robią pary. My tylko... Przespaliśmy się ze sobą. Raz, może dwa... Bo czasem ludzie, którzy się nienawidzą sypiają ze sobą, prawda? Bo czasem granica między nienawiścią, a miłością się nie zaciera, prawda? Bo czasem to nic złego wylądować w łóżku chłopaka, w którym twoja przyjaciółka jest do szaleństwa zakochana, prawda?" grafika z okładki: ig: @wierzewska_czyta

"Papieros jest doskonałym przykładem doskonałej rozkoszy. Sprawia przyjemność, a nie zaspokaja." Oscar Wilde

Adam Farrow to gwiazda szkolnej drużyny hokeja. Tajemnicą nie jest to, że w oczach innych posiada plakietkę szkolnego łamacza serc, czy też chodzącego obiektu westchnień. Każdy jego ruch wydaje się niemalże idealny, każde słowo, które wypłynie z jego ust wydaje się tysiąckroć razy przemyślane. Dlaczego Adam Farrow nienawidzi właśnie mnie? _ książka zostanie wydana jeszcze w 2021 roku! większość rozdziałów cofnięta ©birdvv 2018/2020

Annie jest rudowłosą pielęgniarką w prywatnej stacji dializ w Miami, a Harry trafia na jej oddział po raz pierwszy w najmniej nieodpowiednim momencie swojego życia. Styles-Tomlinson planował wiele rzeczy w swoim życiu, zapominając, że umierania się nie planuje. Ta historia nie jest prosta. Wszelkie prawa zastrzeżone @patrynias, 2019. Okładka mojego autorstwa. * To nie jest tani romans, w którym od razu wiadomo, co będzie dalej. To nie jest opowieść o tym, że świat jest tylko czarno-biały. To jest historia, która z czasem pokazuje, że nasze wybory są odcieniami szarości, niejednoznacznie definiującymi dobro i zło. To jest opowieść ucząca tego, że nie należy pochopnie oceniać, gdy zna się tylko jedną stronę medalu. Znajdziesz tu dużo silnych uczuć. Ich lista nie kończy się na jednym wątku, który rozgrywa się pomiędzy głównymi bohaterami. Bo czy życie wypełnione miłością, lecz którego nie dopełniają prawdziwa przyjaźń, nasze wady, strach, demony przeszłości i umiejętność wybaczania, można nazwać kompletnym? Nie znajdziesz tu również utartych schematów, których autorka szczerze nienawidzi i unika ich jak ognia. Znajdziesz za to dużo merytorycznej wiedzy medycznej i ogrom pasji do muzyki, ponieważ twórca tego dzieła nie lubi pisać o rzeczach, o których nie ma pojęcia. Znajdziesz dużo codzienności, która jest wyjątkowa w swojej trywialności. Znajdziesz kawałek życia, bo właśnie to codzienne życie - samo w sobie - potrafi być dla nas największą niespodzianką. Całości dopełnia przesłanie, którego nie widać, dopóki nie uchylisz serca i nie przeżyjesz tej historii całym sobą.

"Patrząc na rodziców Iris Martin, jako nauczyciel, albo raczej jako człowiek, uświadomiłem sobie parę prostych faktów dotyczących życia. Po pierwsze - biedna cheerleaderka. Po drugie - pieniądze zdecydowanie piorą mózgi bardziej niż gry wideo. Po trzecie - urodę ma po mamie. Po czwarte - albo jakimś cudem pozwolę jej zdać z angielskiego, albo oni dojadą mnie do takiego stopnia, że kolejne wypracowanie, które do mnie dotrze, będzie przykładową mową pogrzebową do przeczytania na moim pogrzebie." Gdzie szkolna przewodnicząca wszystkiego co się rusza ma problem z napisaniem eseju na lekcje u sarkastycznego nauczyciela. ______________ Druga matka tej patoli: originalqueer napisane: listopad 2019 - maj 2020

"Damy radę wszystkiemu, na własną rękę. Nie potrzebujemy niczego, ani nikogo. Jeśli się tu położę, czy położysz się ze mną, zapominając o całym świecie?" Gdzie "zbuntowany" Michael kradnie ojcu auto, chcąc pojechać przed siebie, a "doskonały" Luke nieudolnie próbuje odwieść go od tego pomysłu. "- Chciałbym zauważyć, że to jest porwanie. - Naburmuszony, rozgoryczony, zmęczony i wciąż w piżamie oparłem brodę na nogach. Odniosłem wrażenie, że przeistaczam się w dojrzałego pomidora, bo musicie wiedzieć, że blondyni naprawdę potrafią poczerwienieć ze złości. - Chciałbym zauważyć. - Clifford zaśmiał się, parodiując mój głos. - Że sam wsiadłeś mi do auta., więc szykuj się na syndrom sztokholmski. - Poruszył złośliwie brwiami, na co prychnąłem urażony. Niech go diabli..." pisane: listopad 2018 - ?

Poppy i Dylan są kompletnymi przeciwieństwami. Poppy jest idealistką z nienagannym zachowaniem i zawsze najwyższą średnią szkoły. Dylan nie przywiązuje wagi do ocen, zbyt zajęty sportem. Poppy jest kujonem, Dylan jest popularny. To jednak nie przeszkadza im w ich długoletniej przyjaźni. NIE jest tłumaczenie.

"Czułam, że coś jest na rzeczy. Isaac miał jakąś tajemnicę, był taki... niezrozumiały, a ja miałam wrażenie, że coś przede mną ukrywają. - On po prostu jest... trudno mi to wytłumaczyć Nao, po prostu znam go. Chociaż raz posłuchaj mnie i proszę cię nie zbliżaj się do niego. Najlepiej... unikaj i uważaj. On jest jednym z tych chłopaków, przed którymi próbuję cię obronić... " !Opowiadanie (aktualnie rozdziały 30-40) jest w trakcie korekty pod względem ortograficznym oraz interpunkcyjnym. Fabuła nie ulega zmianie!