Ze had het geplant. Al lang, stil zonder dat iemand het hoefde te weten. De persoon waarvan je het minste verwacht dat ze ooit zoiets zou doen. Haar littekens, die voor eeuwig onder haar mouwen verstopt werden weerspiegelen het. Haar ogen rood en opgezwollen van het huilen bewijzen het. De slapeloze uren, nachten, dagen laten zien dat het waar is. Toch wilt ze het niet toegeven. Ze is niet depressief, altans dat denkt ze. Niet dat iemand anders het wel denkt. Ze hadden er geen reden voor. Maar nu valt alles op zijn plaats. Nu heeft iedereen spijt. Heel veel. Nu dat ze dood is, kan niemand haar missen.

This story is about a girl who's in a depression. She feels very lonely most of time. But it's also about love, friendship and growing up.

'Het leven kon haar niets meer bieden, behalve extra tijd om zich voor te bereiden op haar dood.' Hij wil haar redden, zij wil niet gered worden; dit wordt nog moeilijker dan hij dacht. Hij weet zeker dat hij haar kan helpen, maar daar heeft hij slechts één week voor. © "Save Me", 2014 - fyi, er zitten waarschijnlijk wat irreguliere dingen in naam wijs, ik besloot ooit een kwart te herschrijven en heb dit nooit af gemaakt? ben bezig dit op te lossen haha

Korte verhaaltjes die zich in mijn hoofd afspelen. het is niet mijn bedoeling om van een mentale ziekte iets mooi's of dramatisch te maken, het is geen inspiratie voor iets en ik wil geen medelijden. Zoek hulp als je het denkt nodig te hebben! Dit is voor mij een uitlaatklep om met alles wat er in mijn hoofd omgaat om te gaan. Samen staan we sterker dat alleen! Be you, stay true.

this is about how everybody allways says they're fine, but the truth is most of us are not allways fine.

|||NIET VERBETERD VERHAAL||| Met zweet op mijn hoofd ren ik door het bos, ik heb het helemaal gehad, met iedereen. Ik wil niet meer, echt niet meer. Nona is op het eerste gezicht een vrolijk, lief, aardig meisje. Maar de vrolijkheid die ze met haar meedraagt, verbergt veel geheimen. Thuis gaat het niet lekker, en op school ook niet. Waarom is het toch allemaal zo moeilijk? Kan er niet gewoon een tussenweg zijn? Niet alles heeft een happy ending...

''I'm sorry Mrs. Munro, I'm afraid we have to inform you that your husband is missing.'' The words that meant the beginning of life as Isabelle had always known it. It was a little over one year ago now that the officers of the US army had come to her front door informing her that her father was taken hostage in Iraq. Still no sign of his location ever since. Weeks and months had passed by and it had gotten harder to keep faith. When Isabelle's mother slowly becomes more unstable Isabelle realizes she is all on her own. Struggling to keep her head above water, grieving with the loss of both her parents the innocent and carefree Izzy slowly starts to disappear. But what happens when Aiden and Eli move into town, their family keeping a secret of their own? Will the boys be able to help Izzy overcome her problems or will she follow in her mother’s footsteps and loose herself in her suffocating lifestyle?