"Θα μου πεις ποια εισαι;"μου στελνει. "Δεν μπορω...Ντρεπομαι να στο πω κατα μουτρα"του απανταω εγω. "Πες μου τοτε μοναχα ενα γεια και θα καταλαβω."μου ξαναστελνει. "Δεν ξερω"απανταω. "ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ!!!"λεει το μηνυμα του μετα απο λιγο. "Θα προσπαθησω.!"του στελνω.Θεε μου πως τα εκανα εγω ετσι? Εχεις ερωτευτει ποτε εναν όχι ακριβώς αγνωστο?Συγκεκριμενα τον φιλο του αδερφου της κολλητης σου?Να ξέρεις τα παντα για αυτον και εκεινος απλα να σε αγνοεί? Ετσι και η Μελινα.Για τον Αρη. Το κακο παιδι του λυκειου. Τι θα γινει οταν η Μελινα αποφασισει να στειλει ανωνυμο μηνυμα στον Αρη?Και ακομα χειροτερα ποιες οι αντιδρασεις του οταν και αν θα το μαθει?

"Θα πας στην κόλαση!" Η απέχθεια για το πρόσωπο του ήταν κολλημένη πάνω στο δικό της Γέλασε και την έπιασε βίαια από τον λαιμό "Τότε θα σου χαρίσω εδώ και τώρα τον παράδεισο!" Όρμησε λαίμαργα πάνω στα χείλη της και της έκοψε την ανάσα.

"Πως θα μπορούσα να σας βοηθήσω ωραία μου κυρία;" Το χαμόγελο χαραγμένο στα χείλη του κάνοντας με να σβήνω σαν κεράκι. "Εκδίκηση" Η μόνη λέξη που βγαίνει από τα χείλη μου με μίσος. "Έχεις έρθει στο σωστό μέρος γατούλα" Είπε αργά και με τράβηξε πάνω του...