Bir kitap gibiydi hayatlarımız. Her sayfada ayrı bir duygu yaşıyorduk , her sayfanın anlamı farklıydı bizim için. Peki önemli miydi içindeki karakterler? Hayatımıza yön verende o karakterler değil miydi zaten? Şimdi kahveni al ve gir yorganın altına unut aklındakileri aç bir müzik ve okumaya başla bu kitabı ve sakın unutma hiçbir şey kitaplar kadar önemli değil hayatımızda. Hayat bir raftı ve biz o raftaki bir kitap. Hep okunmayı bekledik ve şimdi tamda okunmanın sırasıydı... İnsanlarda kitaptaki karakterleri işte. Aç müziği ve gir hayatın içine.