Neden var olmuştum. Bir amaç için mi gelmiştim dünyaya yoksa yaratılmak için mi? Karşıdan bakılınca mükemmel bir hayata sahibim. Parlak ve kusursuz bir hayata. Ama benim penceremden bakılınca çokta mutlu olunmayan bir hayat. Tekrardan hayata dönmemin sırrı neydi peki? Yaşamak istemeyen birini hayata tutan şey neydi? Gördüğüm şey sadece bir rüya mıydı, yoksa bana sunulmuş bir hediye mi?

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

''Sen o sun ''dedi şaşkınlıkla ''Kim?" dedim (şaşkınlıktan kurtulup söyledi) "Tek melez...!" "Ahh! Ben zaten melezim. Niye şaşırdınki babamda melez." dedim