Tanıtım bölümüne göz atınız...

Göktuğ ve Tuğçe'nin lise yıllarından üniversite yıllarına kadar aralarında geçen o güzel aşkı, arkadaş gruplarıyla yaşadıkları eğlenceli dakikaları, ailevi sorunlarını içermektedir. Onlar zamanla büyüdüler, sevdiler, affettiler, üzüldüler. İlk bölümlerde küçük olsalar da, sonradan geliştiler. Göktuğ, Tuğçe ve arkadaşlarını sevmeniz en büyük isteğimdir. Keyifli Okumalar Diliyorum... -Tüm Telif Hakları Saklıdır.-

Ephesus Yayınları aracılığıyla raflarda! Ben Bora Ateş... Ateş grubunun lideri... Sizi müzik grubumun hikâyesine davet ediyorum. Fakat dikkatli olun, buralar fazla sıcak... *Tüm hakları bende saklıdır!

"Bir gün bu lanet olası yerden çıkacağım göreceksin..! " "Elbette çıkacaksın, cesedini burada tutacak değilim.." Vampirler tarafından kaçırılan 99 melez ve bir insan... Hedef 100 melezdi. Kimse onun insan olduğunu bilmiyordu. Artık hayatta kalmak için tek bir şansı vardı. İnsan olduğunu saklamak. Oysa Tutsak edildiği binada bunu gizlemek neredeyse imkansızdı. Ya kaçmak..? İmkansız... Peki ya daha da imkansız olan ne vardı? Aşk..? -Umut ettiğin kadar özgür, korkak olduğun kadar TUTSAK olursun-

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Lisede havalı havalı üyesi olduğum bir grupla ortalıkta takılmam gerekirken neden üyesi olduğum grupla birlikte sayısız kere rezil olmuştum ki ben... Doruk denen çocuğun ve hep onun arkasında dolaşan ördek sürüsünün bizimle alıp veremediği şey neydi? Karar ver artık kimi daha çok sevdiğine... Kararsız olma sen üzme herkesi... Ah sen üzgün... Ah ben üzgün... O da üzgün yapma herkes de üzgün...

Eğlencenin dibini sıyıracağımız bir takım olaylarla karşınızdayım. Çay kokan bir kız Trabzona giderse ne olur? Hah orasını siz düşünün! E hadi başlasan mı?

8 yaşından beri halası ve eniştesiyle birlikte yaşayan Su 18 yaşına gelince babasının isteği üzerine Adanaya dönmektedir. Sizce babası Su'yu neden 18 yaşına gelince Adana da yanında istemektedir?

Bir dolunay gecesinde Selen'in hayatı tamamen değişir. Yaşanan bir trafik kazası, yirmi yaşındayken onu kucağında on aylık kız kardeşiyle yetim bırakır. Bir zaman sonra kız kardeşinin onu annesi sanmaya başlamasıyla birlikte Selen, onun annesi oyununu oynamaya başlar. Bekar bir anne olduğu için zaman zaman toplum tarafından baskıya ve iftiralara maruz kalsa da, onun düşündüğü tek şey; kardeşinin mutluluğudur. Onun için böylesinin daha iyi olduğunu düşünmektedir. Aradan sekiz yıl geçtikten sonra ani bir tayin sebebiyle Selen, kız kardeşi ve en yakın arkadaşıyla birlikte Trabzon'a taşınır. Bunca zaman yalnızca kardeşine anne olarak yaşamayı seçen Selen, Trabzon'un köklü ailelerinden birinin oğlu Enes ile karşılaşınca duygularına söz geçiremez hale gelir. Bu sırada da geçmişte yaşadıklarıyla yüzleşmek zorunda kalacaktır.