Uśmiechnięty, wesoły, normalny nastolatek, bez problemów... w wiecznie za dużej bluzie z długimi rękawami, głodzący się, nazywający żyletkę swoją przyjaciółką. Ale uśmiecha się, czyli szczęśliwy? Noah bardzo dobrze potrafi ukryć krwawiące serce sztucznym uśmiechem na twarzy. Potrafi robić to tak dobrze, że nikt nie zauważa zmian w jego zachowaniu. Nikt do czasu, aż Luke, król szkoły, zaczyna się nim interesować. Czy pozna prawdę? Pomoże blondynowi zanim będzie za późno? I część trylogii. Część II - don't leave me Część III - you left me Opowiadanie pisana na kompletnym spontanie, bez żadnego pomysłu i paringów (typu larry etc.)o tematyce homoseksualnej, mogą się pojawić elementy +18 lub sceny wywyołujące cukrzyce i wymioty, wulgarne słownictwo lub takie, od którego momentalnie dostaje się laga mózgu. Może to będzie trochę chamskie, ale nie lubisz, nie czytaj.

ᴊᴇᴅɴᴀ ɴᴏᴄ/ᴘᴀʀᴇ ᴅʀɪɴᴋᴏᴡ/ᴊᴇᴅᴇɴ ᴅᴏᴛʏᴋ ɢᴅᴢɪᴇ ᴍɪᴋᴇ ɪ ᴄʜᴇsᴛᴇʀ ᴏᴅᴋʀʏᴡᴀᴊą ᴢʏᴡɪᴀᴄᴇ ᴅᴏ sɪᴇʙɪᴇ ɴᴀᴡᴢᴀᴊᴇᴍ ᴜᴄᴢᴜᴄɪᴇ ᴡʏᴢsᴢᴇ ɴɪᴢ ᴘʀᴢʏᴊᴀᴢɴ

"«Jak to być psychopatą?»... Nie do końca wiem, jak ci to mogę wytłumaczyć. Może zacznę od początku: Psychopatia zaczyna się już od narodzin, nasze mózgi są inaczej skonstruowane, przez co mamy bardzo płytką ekspresje emocji, albo kompletnie jej nie mamy. Czasem też odczuwamy mniejszą ilość bólu i możemy twierdzić, że jesteśmy niezniszczalni. Gdyby nie ten fakt, dużo ludzi byłoby zdiagnozowanych jako psychopaci. Każdy z nas ma cechy, które są przypisane do psychopatii. Powiem ci też, że gdybyś chciał znaleźć w tłumie jakiegoś psychopatę, to byłoby to raczej ciężkie. Nie chodzimy po ulicy w maskach z piłami łańcuchowymi i umazani krwią. My umiemy zaplanować tak zabójstwo, by nikt nie połączył nas z sprawcą. Umiemy w naszym planie uwzględnić każdy najmniejszy szczegół... Ej! Nie musisz się mnie bać, przecież wiesz! Mogę cię pocieszyć, że psychopatów jest tylko 1% na całą ludzkość i znaczna większość jest w więzieniach. Tylko tego nie przeliczaj, bo ci wróci depresja." Rocznica: 14.10.2019