"Ben sana nasıl kıyabilirim oğlum?" dedi tuttuğu yakalarımı silkeleyerek. Sonra beni kendine çekti ve her zaman öptüğü yerden, sol gözümün altından öptü. "Kardeşimsin lan sen benim."

Gökyüzü ağlar, beyaz ışık kırılır ve gökkuşağı oluşur. Bir kalp kırılır. Göz yaşı döker ve gökkuşağı oluşur. Ben gökkuşağıyım. Renklerim etrafa saçıldı. Şimdi ise toplamaya çalışıyorum.

"Kaç yaşındasın sen?" Bir anda beklemediğim bir soru sorunca şaşkınca ona baktım. Yüz ifadesi yine sert ama sakindi. Kollarını göğsünde birleştirmiş cevap vermemi bekliyordu. "18. Yani b-birkaç ay sonra 18 olacağım." Vücudum zangır zangır titriyordu ve bu konuşmama engel oluyor, sürekli kekelememe yol açıyordu. Sabahtan beri hiçbir şey yememiştim ve askerlerden kaçmak için oradan oraya sürüklemiştim. Bedenim tüm bunlara dayanacak kapasitede değildi. "Daha bir yetiştin bile değilsin." Gözleri bir süre duvardaki saatte oyalandı ve tekrar bana döndü. "Geceyi burada geçireceğin için ailen endişelenir mi? Başıma sorun çıkarma ve onları ara." Cebinden çıkardığı telefonu bana doğru uzattığında hüzünle ona baktım. Yine benimle alay ettiğini sanmıştım ama yüzünde öyle bir ifade bulamamamla birlikte bakışlarımı yere indirdim. Gerçekten benim gibi birinin normal bir hayatı olduğunu düşünebiliyor muydu? Test sonucumu öğrendiğim ve ailemi son kez gördüğüm gün aklıma geldiğinde canımın yandığını hissettim. Elimle telefonu ittim ve ona bakmadan sorusunu yanıtladım. "Hayır, gerek yok." Yine öfkeyle üzerime atılmasıyla bir adım geriledim. Kolumu sıkıca kavrayıp beni sarsmaya başladı. "Beni reddetmemen gerektiğini anladığını sanıyordum! Hemen onları ara yoksa-" "Ailem beni terketti! Kimsem yok, anladın mı?" Akmasına izin verdiğim gözyaşlarım tüm günün acısını çıkarmak istercesine yanaklarımdan hızla süzülmeye başladı. Bu sefer onları durdurmayacaktım. Ama tanımadığım bu adamın karşısında zayıf görünmek istemiyordum. Sessizce ağlarken kafamı yere eğdim ve beni görmesini engelledim. Kolumdaki elini yavaşça üzerimden çekti. Hala yüzüne bakamıyorken sakinleşmeye çalıştım. "Kimseyi aramama gerek yok. Çünkü beni merak edecek kimsem yok." 11/05/2020 #1 boyxboy [190920]

En uzun yol, başladığı yerde bitendir. Hikayenin kendi, zıddına eş değerdir.

DÜZENLENDİ! "Basat..." diye inlerken ellerimi tam başının olduğu noktada tişörtümün üzerine koydum. Başını kalbimin üzerine koyduğunda altında kıpırdandım. Karnımdan garipten sesler gelmeye başlamıştı. Bedenim çöküyordu sanki. Tüm uzuvlarım uyuşurken kalbim isyan ediyor, bunu kaldıramadığını bağırıyordu. Sanki Basat'ı itmek ister gibi, hızlı hızlı çarpıyor, göğüs kafesimi delme pahasına yukarı doğru sertçe vuruyordu. Beynim ise düşünmeyi bırakmış, sıcak başın keyfini çıkartmaya başlamıştı. "Basat..." diye mırıldandım tekrar. İki gözümden birden iri taneler yuvarlandı, kulaklarımı sıyırıp yastığa döküldüler. Bir öpücük daha indi kalbim üzerine. Hıçkırdım. "Şşş..." Sıcak nefesi tenimi kavurdu. Başını tişörtümün yakasından çıkarttığında tişörtüm göğsüme kadar açılmıştı zaten. Yüzü yüzümün hizasına geldi, eli önce gözlerimdeki yaşları nazikçe sildi, sonra saçlarım arasına daldı. "Özür dilerim." diye mırıldandı. Şimdi ikimizin kalbinin atışları birbirine karışmıştı sanki. Sol tarafımda kendi kalbimin çarpıntıları, sağ tarafımda göğsüme baskı yapan onun kalp atışları... Ağzımı açtığımda lafları ağzıma tıktı. "Çok, çok özür dilerim." Burnunu burnumun yanına, alnını alnıma yaslayıp gözlerini gözlerime dikti. Titreyen dudakları çok ufaktan dudaklarıma temas edince gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı. Onu durdurmak istedim ama konuşamadım. Kendini kasa kasa, dünyanın en güzel bahçesine doğru çekti beni. Şimdi dudaklarımdan biri dudakları arasındaydı. Kısa sürdü ama mükemmeldi. Çekti dudaklarını, gözlerini araladı. Usulca fısıldadı. "Yeniden benim kibritim ol. Bir daha asla sönmene izin vermeyeceğim. Söz veriyorum, Barış."

[TAMAMLANDI] Obsesif bir katil... Aşçı bir baba... Aralarında büyük bir engel varken, birleşmeleri mümkün olacak mı? Başlangıç: 30.01.2021 Bitiş:02.07.2021

[TAMAMLANDI] ''Sevgili günlük... Bugün yine umutla başladım güne. Umarım tüm günüm öyle geçer...'' Başlangıç-Bitiş: 12.03.2021

[TAMAMLANDI] Dışarıya yansıttığımız davranışlarımız gerçek karakterimizi mi gösteriyor? İçinde iki farklı karakter yatan bir genç... Başlangıç:18.03.2021 Bitiş: 04.06.2021

(tamamlandı) Komutan postası. +18'dir. Yaşı tutmayanlar gelmesin.

Tanışmak tesadüftür,arkadaşlık seçim ama aşk tamamen kaderdir. -BxB hikayedir.