Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Lila, koruyucu yetiştirmek için kurulan Piramit'i sancılı aile hayatından kaçış için bir fırsat olarak görmektedir fakat Piramit, barındırdığı gizemler ile Lila'nın hayatını akıl almaz bir yöne çekecektir. Mücadele edeceği zorluklar ve psikolojik savaşların gölgesinde, Piramit'in sırlarının peşine düşecek ve gizem perdelerini aralayacaktır. Piramit'in ona hazırladığı en büyük sürpriz ise buradaki koruyuculuk görevinin tanımıdır: Onlar, dünyanın varlığından haberdar olmadığı ve insanlığı tehdit eden yaratıklara karşı mücadele edecektir. Lila, bedenindeki işaret sayesinde bu koruyucular arasında özel bir yere sahip olduğunu anlar. Ancak bu işaret ona bahşettiği özelliklerin yanında, tehditler de sunacaktır. Kanku Badi, sizi fantastik bir dünyayı keşfetmeye davet ediyor. "Sen devam edecek olan kişisin. Artık yansıma olmadan da onları görebileceksin."

Efsun Zorlu; atandığı Urfa'da mecburi hizmetini yapan tıp fakültesinden yeni mezun, çiçeği burnunda bir hekimdir. Daha mesleğinin ilk günlerinde, henüz on sekizine yeni girmiş bir hastanın intihar vakasıyla karşı karşıya kalır. Hastasının vücuduna bırakılan izler onu adım adım kendi geçmişine götürürken, geleceğini aniden tanımadığı insanların dudakları arasında bulur. Asla geçmemiş geçmiş, verilmiş sözler, kurtarılan hayatlar, doğrultulan namlular, yalanlar, fermanlar ve aşk. Devrim gibi bir kadın, Urfa'nın göbeğinde destan gibi bir sevdanın koynunda bulur kendini. Koca düzene baş kaldırıp o düzenin minnet ettiğine yenilmekse ne aklının ne de kalbinin kabulüdür. *** "Ağlarsam ölürüm." derken sesim düz, çoktan kabullendiğim bu gerçeği ilk defa dile getirişime rağmen sakindi. Çoktan. Saatlere dökülürdü ama bana şehirler aştıracak kadar çok gelen o vakit. Vücudumun ağrısı ruhumun sancısının çok altındaydı. Onun gözleri bende olsa da ben boşluğa odaklanmıştım. Üzerimde olan bakışlarının ağırlaştığını hissettim. Fetih bana çok ağır bakıyordu. Sırtıma yüklenen çuvallar biraz daha bel bükmeme sebep oldu. "Neden," dediğinde ne dediğimi çok iyi anlamış da yersiz bir sorgulayışa bürünmüş gibiydi. "serçe misin sen?" Kaşlarım hafifçe havalandı, başımın ağrısı belirginleşti. Uzun süreden sonra ona bakan ben oldum. Söylediği şeyin altındaki anlamı yakalamaya çalışıyordum ama buna çok uzaktım. Bunu anladı ve dudakları kıvrılacak sandım. Halbuki gülümsemeye çok uzaktık. "Serçeler," yüzünü hafifçe yüzüme yaklaştırdı. "Ağlayınca ölürlermiş. Bu yüzden mi bunca zamandır gözlerinin kuruluğu?" Bu konuşmadan sonra onun serçesi olacağımı, hatta olduğumu bilemezdim. Tıpkı bu topraklarda serçeyi öldürmenin kadını ağlatmak olduğunu bilmediğim gibi.

"Sanırım bu gece sana biraz daha fazla zarar vermezsem iyi olacak." Sıkamadığı elime bir süre bakakaldıktan sonra, çaresizlikle kendi ellerini iki yana açtı. "Toprak ben." Evreni bembeyaz bir ışık sardı. Şimşeğin geceyi inleten sesi işitilene dek saniyeler geçti. "Gök yarıldı da yere uyan diyor sanki," dedi, aniden bastıran sağanak yağmura kulak verirken. İki hece, ateş topu halinde boğazımda düğümlendi. "Öyle sayılır," dedim. Islak toprak kokusu odaya doldu, bahar gelmiş gibi. "Cemre düştü." ⁣ ?

Bir yayınevinde editör olarak çalışan Defne Saraç, bir gün kapısının önüne bırakılan, yazarının anonim olduğu bir kitapla karşılaşır. Yayınevine gittiğinde, kitabın tüm çalışanlara bilinmeyen biri tarafından bırakıldığını öğrenir. Kitap, okuyucunun tercih ettiği seçimlere göre ilerleyen, çoğunlukla kötü son ile biten bir kitaptır. Kitaptaki seçimlerin ve sonların gerçek hayatta da yaşanıldığını fark eder ama kitap çoktan basılmıştır ve tüm ülke okumaya başlamıştır. Sarpa saran hayatı düzeltmek artık neredeyse imkansızdır ama düzeltebilecek tek kişi en başından beri gerçekleri hisseden Defne Saraç'tır. "Kader ağlarını sen ör, Ya da senin için ben öreyim. Buna Emin misin?"

Mavi bir kimlik kartının, ten rengine sahip bir kimlik kartına iskambil falı olup karışışını izleyen bir hayalete sahiptim. O hayaletin kimliğini mavi desteden ayırdım. İkinci el bir veziri şahlandıran duvarları zehir sardunyalı kalelere sahiptim. O kalenin duvarlarına ebatsız kareler çizdim. Üzerinde bir kar eldiveninin parmak izleri olan bir viski bardağındaki ucuz dudak izlerine sahipti. Dudak izlerine eteralar damlatıp dudaklarımı uyuşturdum ve adli tıptaki delillerin cinayet süsü oldum. Trendeki her kabine kırık yelkovanlar ve akrepler diken, gözleri bozuk bir şeytana aitti. Kırık yelkovanları ve akrepleri damar yollarına şeytanın vebali ile bir de ben diktim. Gözleri duvardan, kulakları bir gardiyanın koleksiyonundan, dili bıçak kesiklerinden ve kalbi demir parmaklıklardan yüzsüz bir kuklaya sahiptik. Onu bitkisel hayata bağlayıp kalbinin demir parmaklıklarından bir serum elde ettik. Serum, iki ayrı şeytanın kanı ile doldu. Farklı iki kan grubu birbirlerini kabul etmedi. Biri öldü, diğeri bitkisel hayata bağlı kaldı ve bir vebal daha işlendi. Bir vebal işledim. Vebal'in kendisi bendim. Q 22 EKİM 2017

"Değerli Çan Çiçekleri, Elbette, ekilen her tohum bir gün çiçek verir. Tıpkı size olduğu gibi." Anya ❁

"Beni bu şehre sor, de ki; bu adam daha önce birisine böyle sevdalanmış mı? Sor. Bu adamın sol yanı benden önce hiç aşktan yanmış mı?" "Sen ilk defa yandığından mı yananın bir sen olduğunu sandın Yusuf?"

"Alacalı Ala küçücük canın var onu da bu aç aslanın önüne bırakıyorsun." Medar uğursuz bir şehirdi, Ala Safir Rima ise bu şehirde yaşıyordu. Ve bu şehirde yaşamanın bir bedeli vardı. Ala Safir, yalnız kaldığı şehirde geçmişiyle yaşamak zorundaydı. Ta ki bir gece hayatını kurtardığı adama kadar. Lider Ulu Vasil. Soğuk, sert ve mesafeliydi. Tanrı'nın yarattığı en güzel ve en çirkindi. Gri gözleri, sözlerinden daha şiddetli bir şekilde kalbimi parçalayacaktı. Ve ben ona çocukluğumdan beri aşıktım. Hayatını kurtardığımda, bana bir anlaşma için geleceğini bilmiyordum. Anlaşmanın bana geçmişin sırlarını ve yeni bir hayatı vereceğini. Aile sırları, geçmiş ve o... Kalbimi parçaladığı her an ona daha çok aşık oluyordum. Ve onsuz geçireceğimi düşünmediğim bir gün olmadığını biliyordum.