1η θέση στην κατηγορια Ρομαντικη και 1η στην εφηβικη φαντασια απο τους κριτες στο διαγονισμο #JJAGC και #Stories2018 και στα βραβεία κοινού στο διαγονισμο #JJAGC και #LoveBooksAwards2018 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Η Μυρτώ δεχεται μια δουλεια για το καλοκαιρι, η οποία είναι να προσεχει το bad boy του σχολείου. Δεν θέλει να αφήσει τίποτα να μπει στο πρόγραμμά της, αλλα το σίγουρο είναι οτι δεν έχει ιδεα για το τι πρόκειται να ζήσει.Ο Alex θα της κανει τη ζωή δύσκολη ή μήπως δεν είναι και τοσο bad boy τελικά;

η Ειρήνη, μια 18 κοπελα που ψαχνει σπιτι στην Θεσσαλονίκη, για τα φοιτητικά την χρόνια, αποφασιζει να συγκατοικήσει. Αν και δεν είχε σκοπό να συγκατοικησει με αγορι, ο Νίκος, ενας άγνωστος σε αυτην 21χρονος, θα ειναι η τελευταία της επιλογή. Τι θα γινει οταν η Ειρηνη αρχισει να εχει αισθήματα για αυτον ή οταν ο Νίκος προσπαθει να απαγορευσει στον εαυτό του να την πλησιάσει, αλλα χωρις αποτέλεσμα; Θα γινει κατι μεταξυ τους... ή αυτη είναι άλλη μια βαρετη ιστορια Πανεπιστημίου;

Η Δαναη ειναι μια έφηβη κοπελα στο πανεπιστήμιο.Τωρα ολοι θα πιστεύατε πως εχει ενα δικο της διαμερισματάκι και πληρώνει το ενοίκιο με τα δικα της χρηματα.Και ομως μενει με τους γονείς της και τον αδερφός της.Δουλευει ως σερβιτόρα σε μια καφετερια κοντα στο σπίτι της και λατρεύει τα παρτυ! Ελα ομως που σε ενα παρτυ έτυχε να πετύχει τον Στεφνο,τον player του πανεπιστημίου!Απο εκει και πέρα τα πραγματα σιγα-σιγα αρχίζουν και περνούν την κατω βόλτα.... Μεσα απο ενα παιχνίδι θα κριθούν ολα.Ετοιμοι για Vodkapong! 2/2/15-15/1/16 © All rights reserved Please don't copy the story

Περιγραφή στο πρώτο πάρτ

It started with a kiss how we end up like this? 1 in εφηβικη φαντασία 19/10/16

-Εγώ μικρή μου δεν ερωτεύομαι, μόνο με ερωτεύονται.Kαι ξερω, οτι εισαι ερωτευμενη μαζι μου, είπε και ήρθε υπερβολικά κοντά μου, σε απόσταση αναπνοής. -Ξέρεις, ότι μπορώ να σε κάνω να με ερωτευτείς, απάντησα κοιτάζοντας τα γαλάζια μάτια του , χωρίς να τραυλίσω. -Και τι σε κάνει να πιστεύεις, ότι μπορώ να ερωτευτώ ένα κορίτσι σαν και εσένα;Ρώτησε -Ας παίξουμε ένα παιχνίδι τότε. Ας μιλάμε συνεχεία, ας λέμε γλυκόλογα ο ένας στον άλλον, ας αρχίσουμε να στέλνουμε κάθε μέρα Καλημέρα και κάθε βράδυ καληνύχτα, ας βγαίνουμε έξω μαζί,ας βάλουμε ψευδώνυμα που θα τα ξέρουμε μόνο εμείς,ας βγαίνουνε βόλτες με φίλους και μόνοι μας,ας αρχίσουμε να μιλάμε όλο το βράδυ και να αγκαλιαζόμαστε. Μα, οποιος ερωτευτεί πρώτος, χάνει... Απάντησα και απομακρύνθηκα ελαφρά -Μέσα, είπε και δώσαμε τα χέρια. Στην πίσω αυλή του σχολείο μας άρχισε αυτό το απρόβλεπτο παιχνίδι, τι τέλος θα έχει ; #1 in Εφηβική Φαντασία -> 1/11/2017 • ΜΗΝ ΑΝΤΙΓΡΆΨΕΤΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΊΑ ΜΟΥ •ΑΝ ΔΕΊΤΕ ΠΑΡΌΜΟΙΟ ΚΕΊΜΕΝΌ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΌ ΜΟΥ ΣΤΕΊΛΤΕ ΜΟΥ ΜΝΜ

"Κορίτσι μου δεν υπάρχεις." Μου λέει ο Ράιαν καθώς μπαίνει μέσα. "Το ξέρω. Είμαι τέλεια." Του λέω καθώς ξαπλώνω πίσω στον καναπέ. "Όχι εννοώ ότι δεν υπάρχεις. Δεν είσαι πουθενά περασμένη. Έψαξα για εσένα και δεν υπάρχεις." Μου λέει έκπληκτος σχεδόν. "Και αυτό το ξέρω..." Το εξώφυλλο από την αγαπημένη μου _-pinka-_

"Τελικά θα με βοηθήσεις κοπέλα μου ναι ή όχι;" Μου λέει με ένα βλέμμα που φωνάζει "πρόσεχε τι θα πεις γιατί σε σκότωσα" Πως θα του το ζητήσω αυτό; Στραβό καταπίνω "Πρώτον δεν είμαι κοπέλα ΣΟΥ και δεύτερον υπό έναν όρο" "Τι όρο;" Μου λέει καθώς σφίγγει το σαγόνι του. "Θα σταματήσεις να είσαι τόσο μαλάκας" Και το επόμενο λεπτό έχω έναν Ίωνα εξοργισμένο να θέλει να με σφάξει. Written by: afraid_of_feels

"Πού ήσουν;" η αυστηρή φωνή του ηχεί στα αυτιά μου, καθώς κλείνω κουρασμένη την πόρτα πίσω μου. Γυρίζω προς το μέρος του, μ' ένα αδιάφορο βλέμμα. Ύστερα, αρχίζω να βαδίζω προς την κρεβατοκάμαρά μου, αγνοώντας την ερώτησή του. Η σπαστική φωνή του όμως με σταματά. "Πού ήσουν, γαμώτο;" φωνάζει εξοργισμένος, καθώς με πλησιάζει. "Δεν σε αφορά." λέω κοφτά, ώστε να γίνω κατανοητή. Τείνω να φύγω, όμως το γυμνασμένο χέρι του με τραβάει κοντά του. Τα πρόσωπά μας απέχουν μόλις λίγα εκατοστά. Η βαριά ανάσα του σκάει στο πρόσωπό μου και μόνο απ' αυτό μπορώ να καταλάβω ότι έχει πιει. "Πάλι σε αυτόν τον χλεχλέ ήσουν; Δεν νομίζεις πως η ηλικία σου δεν σου επιτρέπει να πηδιέσαι;" ρωτάει, πιέζοντας τα χείλη του σε μία ευθεία γραμμή. Πλέον τα νεύρα μου χτυπάνε κόκκινο. "Μήπως πρέπει να σου θυμίσω ότι μόλις έκλεισα τα 17, ε; Και επιπλέον ποιός είσαι εσύ που θα μου κάνεις ανάκριση κάθε φορά: πού είμαι, με ποιόν είμαι και με ποιόν πηδιέμαι;" φωνάζω στον ίδιο τόνο, σηκώνοντας ενοχλημένη το φρύδι μου. "Αυτός!" λέει και πριν προλάβω να τον ρωτήσω τι εννοεί, απαντάει στις σκέψεις μου, σφραγίζοντας τα χείλη του με τα δικά μου.