Edelynn Santini ma włoskie korzenie, dużą i nieco szaloną rodzinę, niezłą pracę w ukochanej branży, a także całkiem przeciętne życie w wielkim Chicago. Edie ma też babcię, która najwyraźniej nawet po śmierci lubi płatać bliskim figle. Valentina Santini zostawia wnuczce w spadku dom, a właściwie... jego połowę. Jakby tego było mało, Edie musi zaakceptować spadek, a następnie odebrać klucze do nowego domu dokładnie w pierwszy dzień Świąt, jeśli chce nabyć prawo do nieruchomości. W wieku dwudziestu czterech lat Edie staje się właścicielką domu w Whitewater, uroczym miasteczku w północnej części stanu Illinois. Problem pojawia się w momencie, gdy Edie w końcu dowiaduje się, kto dostał drugą połowę udziałów w nieruchomości. Ona nie chce mieć z nim nic wspólnego, a on... wydaje się nie dostrzegać problemu. Plan Edie, by wziąć kredyt i wykupić cały dom, leży w gruzach. A na dodatek okazuje się, że być może z nowym współlokatorem musi spędzić dużo więcej czasu, niż zamierzała. Babcia Santini jednak pomyślała o wszystkim i nikt w nowym domu w Whitewater nie będzie się nudził...

Lądują w tym samym dalekim miejscu, lecz z zupełnie różnych powodów... Nadia Hollenbeck ma już dyplom z weterynarii i może rozpocząć karierę w wielkim mieście, ale taka droga nie wydaje się być słuszną. Szukając miejsca dla siebie postanawia przyjąć ofertę pracy na niewielkiej farmie położonej w lesie, z daleka od zgiełku metropolii. Zamierza pomagać zwierzakom, nabyć doświadczenia i przede wszystkim przekonać się, czy może w końcu trafi na miejsce, które przyniesie jej choć odrobinę szczęścia. Zbieg okoliczności sprawia, że na tę samą farmę trafia hokeista o bardzo nieprzychylnej reputacji. Reeves jest tytanem na lodzie, znanym z agresywnej gry i braku zahamowań, ale od czterech lat jest też... zawodnikiem drużyny Chicago Vortex, w której gra były chłopak Nadii. Po jednym z meczów Reeves zostaje zawieszony na resztę sezonu i zamiast udziału w play-offach, musi odbyć wolontariat na położonej na odludziu farmie, którą poprzedniego roku zniszczył podstępny ogień. A później jeszcze musi współpracować z Nadią Hollenbeck, która według opowieści jej byłego partnera jest zbyt ambitna, zbyt miła, zbyt sztywna, a zwierzęta są dla niej ważniejsze niż zdrowe relacje międzyludzkie. Oboje przyjechali na farmę po to, by to miejsce mogło ich uzdrowić. Muszą razem pracować. I mieszkać obok siebie. I być może muszą też przekonać się, że czasami to nie miejsce ma uzdrawiać.

Maski już opadły... ____________ © Pizgacz, 2016-2017

Hokeista, będący chodzącą encyklopedią i łyżwiarka, dla której każda szkoła to katorga... Saige Montgomery nienawidzi szkoły od zawsze, a jedynym tego powodem jest nauka. Przyswajanie nawet prostego materiału bywa wyzwaniem, a żadne równanie nigdy nie jest logiczne. Jednak Saige, trenując łyżwiarstwo figurowe, musi spełniać też inne oczekiwania, między innymi dostać dyplom z uczelni wyższej. Dostaje się na Uniwersytet Minnesoty z myślą, że wszystko będzie dobrze, lecz jedne z pierwszych zajęć szybko weryfikują jej zapał, uświadamiając, że żaden kierunek nie jest tak prosty, jak się wydaje. Ashton Wyatt trenuje hokej w drużynie akademickiej, ale poza hokejem ma też wiele innych pasji - między innymi programowanie, nowoczesne technologie i przede wszystkim matematykę. Nauka jest dla niego jak bułka z masłem, lecz coś innego spędza mu sen z powiek już od dłuższego czasu - powoli rodzące się uczucie, które zaczyna żywić do Saige, młodszej siostry swojego przyjaciela. Dziewczyna jest jednak silnym temperamentem, jej zainteresowania różnią się od zainteresowań Ashtona, i ich ścieżki nigdy jeszcze nie skrzyżowały się na dłużej. Ashton ma naukę w małym palcu, a Saige naprawdę potrzebuje lepszych wyników, by wziąć udział w konkursie, dlatego zamierza pozwolić Ashtonowi, by ten pomógł rozwiązać jej problemy. Czasami jednak widoczne na pierwszy rzut oka problemy nie są jedynymi, z którymi trzeba się w końcu zmierzyć.

Jedni udają, że mają wszystko, gdy tak naprawdę tylko próbują przetrwać, a inni trwają, wiedząc doskonale, czego im brakuje. Ines Delgado musi zniknąć. Domek w górach, należący do rodziców jej przyjaciela, wydaje się idealnym rozwiązaniem dla ucieczki od konsekwencji, sumienia, przeszłości. Całkowicie oddalony od cywilizacji, z ledwie funkcjonującym zasięgiem telefonu, cichy, spokojny, będący zaprzeczeniem jej dotychczasowego stylu życia. Ines chce schować się tam chociaż na chwilę, ale nie spodziewa się, że jakimś cudem to właśnie tam trafi na osobę, której nigdzie indziej wcześniej nie mogła znieść. Kaden Wyatt to świeży kapitan drużyny Minnesota Wildcats, kontynuujący sukcesy swojego ojca w tej samej dziedzinie sportu - w hokeju. Jest zdeterminowany, ciężko pracuje na zwycięstwa, dobrze czuje się w blasku fleszy i ze względu na swoją aparycję oraz charyzmę, trafia na języki wielu medialnych jednostek. Jednak istnieje wiele szczegółów, których o Kadenie nie wie nikt - na przykład to, że zamiast w wielkim mieście, woli mieszkać w domku w górach. Powolne poranki, oldschoolowa muzyka i gotowanie, to jego definicje dobrze spędzonego czasu. Kaden nigdy się nie spieszy i w momencie, gdy spotyka w domku w górach swoją nową denerwującą współlokatorkę, również nie zamierza w żaden sposób tego zmieniać, nawet jeżeli oznacza to ścieranie się przez niemal cały czas. Znają się już od lat, a silne charaktery nie pozwalają żadnej ze stron odpuścić. Problem pojawia się w momencie, w którym okazuje się, że to nie tylko dwa płomienie - to może być wiatr dla ognia, pozwalający na spalenie mostów, które wydawały się zbyt silne, by je zniszczyć. Ale najpierw trzeba wybrać odpowiedni most, a to nigdy nie jest takie proste.

Nieśmiała dziewczyna, milczący chłopak i... zagadka. Rosie ma plan: rozpocząć studia, uczyć się pilnie, poznać nowych ludzi, jakimś cudem wyjść ze strefy komfortu chociaż na kilka kroków. Ten plan nie przewiduje jednak jednego felernego wieczoru, który wywraca jej świat do góry nogami i nagle zostaje oskarżona o coś, czego nie zrobiła. Lawina przybiera na sile z każdym dniem -- Rosie staje się obiektem plotek i chociaż nie potrafi spojrzeć prosto w oczy żadnemu chłopakowi, który patrzy na nią dłużej niż pięć sekund, to z dochodzeniami radzi sobie całkiem nieźle. I zamierza udowodnić, że z tym skandalem nie ma nic wspólnego, nawet jeżeli milczący i enigmatyczny Vaughn Montgomery, na prośbę jej taty, chodzi za nią wszędzie jak cień. Vaughn też ma plan: trzymać się z daleka od zbędnych komplikacji, przejść gładko przez trzeci rok studiów, skupić się na hokeju i na swoich pasjach. W jego świecie nie ma miejsca na chaos ani dramaty i przede wszystkim nie ma miejsca na ludzi, którzy wymagają ode niego jakiejkolwiek rozmowy. Ale nagle w tym spokojnym i cichym świecie, w którym każdy respektuje go głównie przez nazwisko i przynależność do drużyny hokejowej, pojawia się ona. Rosie Hollenbeck, mała rybka, którą nagle ktoś związuje i rzuca na pożarcie wszystkim uniwersyteckim rekinom. I gdy jej ojciec prosi Vaughna, by chłopak miał na nią oko, on nie potrafi odmówić -- patrzenie na bezpodstawne oskarżenia, rzucane w jej stronę, nie jest w jego stylu. Nawet jeżeli oskarżenia te pochodzą od jego dobrego kumpla z drużyny. Zagadek jednak jest więcej. Vaughn i Rosie odkrywają swoje nowe strony, nie zdając sobie nawet sprawy, z tego... ...że chyba znają się nieco lepiej, niż przypuszczają. Oboje chcieli być anonimowi, lecz z całkowicie różnych powodów, ale to już nie tylko zagadki. To sekrety... które nigdy nie miały wyjść na jaw.

Przy pierwszym ponownym spotkaniu chcą się tylko nawzajem unicestwić... Tatiana Branham odeszła z Sabatu tak, jak jej siostra i jak wnuczka samej Najstarszej. Tylko że Tatiana nigdy do końca nie wiedziała, gdzie jest jej miejsce. W młodości adoptowana przez rodzinę Branham nie ma pojęcia, kim są jej biologiczni rodzice i czy to w ogóle ma jakieś znaczenie. Wie jedno - chce sprawiedliwości. A żeby ją osiągnąć, musi działać sama i znaleźć osobę, której szczerze nienawidzi z powodów, które wydają jej się racjonalne. Tati jest impulsywna, brawura to jej drugie imię, ale za każdą zdeterminowaną czarownicą ciągną się sekrety. Sekrety, sekrety... mnóstwo sekretów. Ten, którego szuka, jest odzwierciedleniem ciemności. Jego czarne oczy zapowiadają mrok i niebezpieczeństwo, jego wątpliwa moralność zdradza pochodzenie i sentyment do ojca, który okazał się okrutny i bezwzględny. Ren Ameccan nigdy nie wyrzekł się rodziny. Nigdy nie stanął oficjalnie po żadnej stronie, a jedyne, czego pragnie, to odnaleźć ojca i odkryć jego motywy. Wierzy, że w jego poczynaniach znajdzie coś więcej. Że rzeczywistość nigdy nie jest jednoznaczna. Chociaż zdaje sobie sprawę z okrucieństwa czynów Fedora Ameccana, nie potrafi tak po prostu się od niego odciąć. Ren jest chodzącą czernią, a czerń ta pochłania wszystko na swojej drodze. Zasady równowagi w świecie wskazują, że mrok powinien znaleźć swoje światło. Ale co, gdy okaże się, że to, co znalezione, jest tak naprawdę jeszcze mroczniejsze?

Całe jej życie oddane było uleczaniu innych, ale nigdy nie znalazła nikogo, kto uleczył by ją. Córka Najstarszej, Lisbeth Hadley, jest chodzącą tajemnicą. Wycofana, z pozoru nieśmiała i przerażona dziewczyna całe życie uporządkowane miała przez babcię. Lekcje uleczania, rozwijanie swoich mocy uzdrowicielki, zaklęcia, harmonogram dnia i nocy -- a to wszystko pod kontrolą swojej babci, Najstarszej Sabatu, Miry Hadley. Nikt nie wie, jak tak naprawdę wygląda życie Beth, a ona sama nie ma pojęcia, jak życie tak właściwie powinno wyglądać. Ma jeden cel -- służyć mocą innym czarownicom i Najstarszej. Jedna noc, w której próby mocy idą za daleko w złym kierunku, sprawia, że musi zwrócić się do pomoc do jedynych stworzeń, które wyciągały już do niej swoje dłonie. Maddox Medina to demon śmierci, którego dotyk zabija. Śmierć rodzi się w nim gdzieś głęboko i po prostu jest, gotowa zabić każdego, kto spróbuje się do niego zbliżyć. W dzieciństwie przetrzymywany i wykorzystywany do bardzo niecnych celów, szkolony na bezwzględnego zabójcę sądził, że jest stworzony tylko do jednego. Czas jednak pokazał, że mroczne dusze jak jego też są w stanie znaleźć swoje miejsce na świecie. Oprócz swojego miejsca Maddox odnalazł również swoje przeznaczenie, ale gdy przeznaczeniem jest sama wnuczka Najstarszej Sabatu, pole do manewru jest praktycznie zerowe. A do tego gdy długie życie naznaczone jest tak wieloma bliznami, z których ostatnia powstała całkiem niedawno, ciężko jest odnaleźć w sobie jeszcze jakąś ludzkość. On nie chce się do niej zbliżać, bo ona zasługuje na coś więcej niż spojrzenia i słowa, które w jego ustach i tak nie brzmią najlepiej. Ale to Beth decyduje się na bardzo ważny w grze o życie ruch, i podświadomie czuje, że to właśnie z Maddoxem może stworzyć drużynę. Śmierć i życie. Bez jednego nie ma drugiego. "Tak jak bez ciebie nie ma mnie."

Ona widzi przyszłość. On jest śmiercią. A śmierć zawsze jest przyszłością. #gdywidziszER

Jedni wypuszczają potwory z szafy, a inni próbują je tam za wszelką cenę zatrzymać. June należy to tej pierwszej kategorii ludzi... albo nie do końca ludzi. W powszechnym przekonaniu jest po prostu czarownicą, pochodzącą z wiccańskiej rodziny. Co roku podczas balu urządzanego przez Uniwersytet Silver Bay, wiccańskie dziewczęta odprawiają rytuał, który ma na celu uwolnienie nadnaturalnej siły i sprowadzenie na ziemię tych, którzy chcą się tu dostać. Ale jest jeden mały kruczek... wystarczy chwila, a do rzeczywistości mogą przedostać się też stworzenia nieprzystosowane do życia wśród ludzi. June podąża za swoim przeznaczeniem i dziedzictwem, ale jej introwertyczna natura sprawia, że tłumne rytuały, bale i zamieszanie to ostatnie, co chciałaby mieć na głowie. Veno Taggart stoi po przeciwnej stronie barykady. Uczy się w Silver Bay, ale jest tu również po to, by pilnować potworów w szafach. Jest strażnikiem Srebrnej Nocy i nic nie irytuje go tak, jak te wiccańskie pomioty szatana, które robią wszystko, by siać zamęt na świecie. Veno jest nieustępliwy, porywczy i skupiony na swoim zadaniu. Jest też bezwzględny, konfrontacyjny, bezpośredni i... wie, że w tym roku podczas sabatu w Srebrną Noc to właśnie June Branham ma otworzyć przejście do rzeczywistości. Veno musi jej pilnować, chociaż to ostatnie, na co ma ochotę. Przeznaczeniem June jest dokonać najbliższego rytuału podczas Srebrnej nocy. A przeznaczeniem Veno jest... June. Jednak tym razem potworów z szafy nie tak łatwo upilnować i nigdy nie wiadomo, kto tak naprawdę może okazać się potworem...