(Wattpad'de "BALKON BULUŞMALARI" isminde yazılan ilk hikayedir.) Geçmişin acısını gülüşlerinin ardına saklayan genç bir kız, Aynı anda bilmediği onlarca yalanın arasında yaşayan... Beş yıldır bitmeyen bir sevgiyle cam kenarında nefes alan genç bir adam, Tüm gerçeklerin onun zihninde ve geçmişinde saklı olan... Hayatları boyunca iki yabancı olarak kalmaya mahkum , çaresizliği iliklerine kadar hisseden iki insan. Güneş'in geceye olan ihtiyacı, Gece'nin aydınlanamayan karanlığı... Onları bir araya getiren tek şey ise, geçmişlerine kara bir leke gibi yapışıp kalan yalanlar. Bir katilin kendini aklamak için, karakterine biçtiği kılıflar... Balkondaki bilnmeyen mektuplar, Gecenin bir yarısı gelen mesajlar, Tüm yalanların arasında filizlenen aşk tohumları... Çaresizlikler, cinayetler, krizler, çığlıkların hikayesi... Bu onların balkonlarda buluşmaları'nın hikayesi... #Night6// 01.07.2020

Biz İzmir'in sokaklarında büyüyen 5 arkadaştık.Hayatlarımız, gençliğimiz gayet güzel ilerlerken işte o olay oldu.O korkunç olay.Kimsenin yaşamak dahi istemeyeceği olay.O günden sonra hiçbirimizin hayatı asla eskisi gibi olmadı.Bir daha görüşmemek üzere söz verdik.Başımızı her gece yastığa koyduğumuzda o olayı düşündük.Sonunda birimiz buna dayanamayıp intihar etti ve her şey ondan sonra başladı...

"Onlarsız yaşayamam dedim, anlamadılar. Beni tek gerçeğimden, renklerimden mahrum bıraktılar..." Bartu ve Nehir resmen birbirinin ruh ikizi. Tesadüfen karşılaşmaları yepyeni bir hikayenin başlangıcı olurken, onlar olacakların farkında bile değildi. "Sen beni bir kara delik gibi kendine hapsettin, ben sende yok oldum..."

Mine internet üzerinden Yeşil Küpeli Kız takma ismiyle magazin haberleri yaparak milyonlarca takipçiye ulaşmıştır ve Mine'nin şimdiki haber hedefi genç kızların yeni sevgilisi Efe Duran'dır... Yepyeni bir yaz macerasına hazır mısınız? "Ben notalarını değil seni istiyorum Efe..."

Yaz tatili için gemi turuna gidecek olan bir grup öğrencimizin ıssız bir adaya düşmesini ve orada yaşayacakları macera,gizem,hayatta kalma mücadelesini ve yaşayacakları aşkı bu kitapta okuyacaksınız.

Yaprak; küçükken, markette annesinden sürpriz yumurta istediği için bulgur reyonuna sıkıştırılıp çimdiklenenler, ilkokul önlüğünün altına eşofman giyip okula gidenler, yeşil silgisini diş izi yapanlar ve kırmızı kapaklı tüm dersler kitabının saman sayfalarını silerken yırtanlar kadar sıradan bir kız çocuğuyken; birlikte büyüdüğü dört çılgın erkek arkadaşı yüzünden akranlarından biraz farklı bir kız haline gelmiştir. Dünyası, on iki yıllık dostları, gamzeli kahramanı Ali, tek ideolojisi 3P (pizza, pijama, pislik) üzerine kurulu bir çılgın, Oğuz, sevgilisini kendi vesikalık resminden bile kıskanan demirli, Gökhan ve notları toplamda bile 100'e ulaşamayan çorap fetişisti tatlı çapkın Sinan'dan ibarettir. Kalbi dördüyle tıka basa dolu, hayatı onlarla rengârenk olduğu için aşka ne inancı vardır ne de ihtiyacı... Ama bir gün rutin (!) hayatı, doğum gününde gelen bir paket ile tümden değişir. Paketin içinde, gizemli bir âşıktan gelen, kızımızın asla giymeyeceği türden gösterişli bir elbise ve içinde de bir not vardır. 'İçindeki prensesi öldürmeye çalışsan da, o can çekişerek içinde bir yerde saklanmayı başarıyor. Bu, içindeki prensese hediyem... Her ne kadar içindeki o yaramaz kız çocuğuna da aynı oranda âşık olsam da...'

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

"𝓐𝔂𝓵𝓪 𝓰ü𝓷𝓮ş 𝔂𝓲𝓷𝓮 𝓰ü𝓷 𝓫𝓪𝓽ı𝓶ı𝓷𝓭𝓪 𝓴𝓪𝓿𝓾ş𝓽𝓾𝓵𝓪𝓻. 𝓩𝓪𝓽𝓮𝓷 𝓼𝓪𝓭𝓮𝓬𝓮 𝓰ü𝓷 𝓫𝓪𝓽ı𝓶ı𝓷𝓭𝓪 𝓴𝓪𝓿𝓾ş𝓪𝓫𝓲𝓵𝓲𝔂𝓸𝓻𝓵𝓪𝓻𝓭ı. 𝓖ü𝓷𝓮ş 𝓭𝓮𝓻𝓲𝓷 𝓫𝓲𝓻 𝓲ç ç𝓮𝓴𝓽𝓲. 𝓖𝓲𝓭𝓮𝓷 𝓪𝔂ı𝓷 𝓪𝓻𝓴𝓪𝓼ı𝓷𝓭𝓪𝓷 𝓼𝓮𝓼𝓼𝓲𝔃𝓬𝓮 𝓼𝓸𝓷𝓼𝓾𝔃𝓵𝓾ğ𝓪 𝓯ı𝓼ı𝓵𝓭𝓪𝓭ı: 𝓢ö𝔂𝓵𝓮𝔂𝓲𝓷 𝓫𝓪𝓷𝓪, 𝓷𝓮𝓭𝓮𝓷 𝓴𝓪𝓿𝓾ş𝓪𝓶𝓪𝔂ı𝔃 𝔂𝓪𝓷 𝔂𝓪𝓷𝓪𝔂𝓴𝓮𝓷..." Yine yazıyorum, her zamanki gibi yine. Ama bu sefer bir farklılık var. Bloğuma yazmıyorum bu sefer. Bu sefer hayatın bana nadiren verdiği iyi şeylerden, hatta çok iyi şeylerden birisine yazıyorum. Ben haritamı buldum... Şimdi ise haritamın beni götüreceği yere gidiyorum. Sıra sizde. 𝙔𝙤𝙡 𝙃𝙖𝙧𝙞𝙩𝙖𝙨ı𝙣ı 𝘽𝙪𝙡𝙖𝙢𝙖𝙮𝙖𝙣𝙡𝙖𝙧𝙖...

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''