Ciało Amelii Beckett miało jedną, ogromną zaletę - od siedemnastu lat należało tylko i wyłącznie do niej. Dziewczyna zdecydowanie nie spodziewała się, że ulegnie to kiedyś zmianie. No bo kto właściwie spodziewałby się, że nagle obudzi się w nieswoim łóżku, w zupełnie obcym pokoju, wraz z trzema innymi osobami, z których żadna nie była nawet dziewczyną? No cóż, na pewno nie ona. Szybko jednak okazało się, że oczekiwania nie miały wiele wspólnego z rzeczywistością, gdy została zmuszona do spojrzenia na świat z zupełnie innej perspektywy - męskiej. *** W historii mogą pojawiać się wulgaryzmy. W opowiadaniu pojawia się jeden rozdział z oznaczeniem M, ale nie zawiera istotnych fabularnie elementów - można go pominąć! *** Zakończenie korekty: 26.03.2020 Okładka: @KagamiNee & @Whatafuck_Graphics

Od zakończenia wojny z Voldemortem minęły cztery lata. Złapano wszystkich śmierciożerców, wymierzono kary, niektórym przebaczono winy. Można by powiedzieć, że wszystko zaczęło się układać, a każdego dnia wschodziło nowe, jakby jaśniejsze słońce. Jednak sielanka dwójki ludzi nie trwa wiecznie. Ona. Młoda kobieta, której wróżą wielką karierę w quidditchu i on spełniony mąż, marzący o potomku. Ginny i Draco, niegdyś nie parający do siebie sympatią ludzie, którzy zawsze stali po przeciwnych stronach w trakcie wojny spotykają się zupełnie przypadkiem po kilku latach w Ministerstwie Magii. Próba odnalezienia wspólnego języka kończy się dziwnym incydentem. Zupełnie niespodziewanie cofają się w czasie do roku 1979, gdzie Voldemort sieje największe spustoszenie. Pokaż twarz jest historią, która uderza w najdelikatniejsze tony naszej podświadomości. Bo właściwie jak to jest spotkać ludzi, którzy snują wielkie plany na przyszłość, mają marzenia i ambicje, a co najważniejsze, są też martwi? Czy można zmienić przeszłość i ocalić tych, których od śmierci dzieli zaledwie kilka godzin, dni lub lat? A co najważniejsze, czy w człowieku jest aż tyle siły, aby przeżyć raz jeszcze najgorszy okres swojego życia? Opowiadanie pisałam na przełomie lat 2013/14 więc proszę o wyrozumiałość.

Rok 1987. W Hogwarcie ma się odbyć prestiżowy konkurs z eliksirów, czyli MIĘDZYSZKOLNA POTYCZKA O ZŁOTY KOCIOŁEK. Wśród szóstki zakwalifikowanych uczniów Hogwartu murowanym kandydatem był siedemnastoletni Gryfon Gregory Willson. Jednak na skutek przykrego incydentu chłopak nie jest w stanie w nim wystąpić. Pozostała piątka, to prawdziwa plejada osobliwości. Uczulona na wodę EVANGELINE POTTER, która uparcie twierdzi, że jej nazwisko to tylko zbieg okoliczności, zaczytana w magicznych erotykach MARINA BLAU, zawsze przygotowany ALBERT WALKER ze swoją nieznośną manią poprawiania okularów, zafascynowana Ameryką BEATRICE DOYLE, która przeżywa kryzys tożsamości i BILL WEASLEY, który mimo swej urody nie radzi sobie w kontaktach z dziewczynami. Piecze nad poczynaniami tej barwnej piątki musi sprawować nie kto inny jak młody nauczyciel eliksirów SEVERUS SNAPE, który wdzięczny jest losowi, że przetrwał na stanowisku już siedem lat i nie musi mijać na korytarzach kolegów ze szkolnej ławki. Opowiadanie zajęło drugie miejsce w konkursie "Tylko nie Fanfiction!" organizowanym przez @Chwila_Moment